Η λέξη «fanzine» προέρχεται από την σύνθεση των λέξεων «fan» ( = οπαδός) και «zine» (κατάληξη του magazine = περιοδικό). Τα πρώτα φανζίν φέρεται να ξεπήδησαν μέσα από τα κινήματα του ’68, κυρίως σαν αυτόνομα και αυτοσχέδια μουσικά έντυπα που καταπιάνονται και με πολιτικο-κοινωνικά ζητήματα.
Παρ’ όλες τις διαφορές τους τα περισσότερα φανζίν βασίστηκαν στη τεχνική του κολάζ και στη φωτοτυπία. Προώθησαν την αυτοέκφραση και την εναλλακτική κουλτούρα. Στηρίχτηκαν στην ανταλλαγή και δημιούργησαν αυτόνομα δίκτυα – χέρι με χέρι – διανομής, κυρίως μέσω σχέσεων και αλληλογραφίας, στεκιών και καταλήψεων. Άνθισαν μαζικά τη δεκαετία του ’80 και ειδικά η αναρχοπάνκ εκδοχή τους αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι του κινήματος.
Τόσο όμως η ανέλιξη του εναλλακτισμού σε εμπορεύσιμη κουλτούρα όσο και η γενικευμένη αποπολιτικοποίηση μαζί με τις «νέες» τεχνολογίες (υπολογιστές και ίντερνετ) συμπαρέσυραν και τα φανζίν στην παρακμή τους. Έτσι κι αλλιώς ήταν και είναι μεμονωμένες και ως επί τω πλείστον ατομικές ή και παρεϊστικες πρωτοβουλίες, που ποτέ δεν συνδέθηκαν οργανικά μεταξύ τους.
Ήταν και – εξακολουθούν να – Είναι όμως, γιατί σε πείσμα των καιρών υπάρχει κόσμος που επιμένει ακόμα να εκδίδει, σαν μέσο αυτοέκφρασης, το φανζίν του…
Rosa Del Floc, http://fanzinita.blogspot.com/