Η μυστηριώδης γυναίκα που άκουγε στο όνομα Φρειδερίκη Ουάιτ ξετυλίγει τον σκοτεινά όμορφο κόσμο που υπήρχε μέσα της καθώς και τα τραύματα που βλέπουν στο μέλλον, μέσα από τα γραφόμενα του πιστού της υπηρέτη, διότι μια κιουρία δεν χαλάει ποτέ ενέργεια να γράψει όσα έζησε. Και όπως συχνά της άρεσε και της ίδιας να αναφέρει: “Οι πλούσιοι φροντίζουν για την τύχη της κληρονομιάς τους, οι φτωχές να μοιράζονται τις αναμνήσεις τους.”
Η βουτιά που θα κάνεις μες στη ψυχή της Φρειδερίκης δεν θέλει μπρατσάκια ή σανίδα. Κάντο με μπόλικο πάθος, δίχως ενδοιασμούς ή φόβο. Το αγαπημένο μου κομμάτι πέρα από τα όμορφα μίνιμαλ κολλάζ που συμπληρώνουν σαν κομμάτια παζλ τις ανεξέλεγκτες λέξεις, είναι η υπέροχη κατηγοριοποίηση των ανθρωποκτονιών, με χάιλαϊτ την ανθρωποκτονία νούμερο 7 με κίνητρο την λύτρωση -υπάρχει πιο λογική αιτιολογία φόνου από την προσπάθεια επίτευξης της εσωτερικής λύτρωσης?!
Μακάρι να ‘χα προλάβει να την γνωρίσω τούτη την κυρία.
