Απόσπασμα από «The Book of Zines»
Τα περισσότερα zines είναι χάλια. Δεν υπάρχει κανένας ωραίος τρόπος να ειπωθεί. Αυτή η κοινοτοπία που πλάστηκε από τον Theodore Sturgeon ισχύει: Ενενήντα τοις εκατό από όλα τους είναι μπούρδες. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεχνούν τι είπε ο Sturgeon για το υπόλοιπο 10 τοις εκατό. Είπε ότι άξιζε για να πεθαίνεις!
Πεθαίνω! Τα Zines (που προφέρεται «zeens», από τα fanzines) είναι κόψε—και—κόλλησε, «λυπάμαι μα αυτό έφτασε αργά», ιδιο–εκδιδόμενα περιοδικά που αναπαράγονται στα Kinko (Copy Centers σ.τ.μ.) ή στη ζούλα στη δουλειά και που διανέμονται μέσω ταχυδρομικών παραγγελιών και από στόμα σε στόμα. Αναφέρονται στο σεξ, τη μουσική, την πολιτική, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, την εργασία, τα τρόφιμα, οτιδήποτε. Είναι Tinkertoys (παιχνίδια με συναρμολογούμενες κατασκευές σ.τ.μ.) για τους δυσαρεστημένους. Είναι ιδεοληπτικά με την εμμονή. Είναι εξαιρετικά και συνηθισμένα.
Είναι σχετικά με το περίεργο αλλά δεδομένου ότι συμβαίνει συνήθως κάπου αλλού είστε κάπως ανακουφισμένος. Μπορείτε να γνωρίσετε τους ανθρώπους καλά μέσω των zines τους, τα οποία είναι πάντα πιο προσωπικά και ιδιοσυγκρασιακά από τα στιλπνά περιοδικά επειδή τα τελευταία και οι προσωπικότητες που λατρεύουν είναι τόσο πολύ απασχολημένες με το να γίνουν γνωστές.
Οι περισσότεροι εκδότες κάποιου zine μπορούν να θυμηθούν τη στιγμή που είδαν αρχικά το Factsheet Five, το zine που κάνει κριτικές zines, και που ρώτησαν τον εαυτό τους (1) αυτό είναι ό,τι έχω κάνει; ή, πιθανότερα, (2) μπορώ να κάνω αυτό, και γιατί όχι; Καθένας έφτιαξε ελεύθερο χώρο στο τραπέζι της κουζίνας του, και οι εκτιμήσεις εκτοξεύτηκαν όπως το κομφετί —10.000 zines, 50.000 zines, ένα εκατομμύριο αναγνώστες. Κανένας δεν ξέρει. Ένα zine πεθαίνει, ένα zine ακμάζει. Με τα χρόνια, από τότε που μοντάριζα το Chip´s Closet Cleaner και έστειλα τα αντίγραφα στους μπερδεμένους συγγενείς μου, έχω ανταλλάξει zines και επιστολές και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο με εκατοντάδες underground εκδότες και βρήκα ότι μοιραζόμαστε την ίδια επιθυμία —την ίδια ανάγκη— να δημιουργήσουμε. Το Factsheet Five συνήθιζε να υποβάλει στους αναγνώστες του μια απατηλά απλή ερώτηση, «Γιατί εκδίδεις;» και πάντα λάμβανε παθιασμένες (άν και μερικές φορές πολύ περιελισσόμενες) απαντήσεις.
Τα περισσότερα zines είναι αηδίες, αλλά βρίσκεις το χρυσό 10 τοις εκατό και γαντζώνεσαι για μια ζωή. Εγώ βρήκα το δικό μου.
— Chip Rowe
Μετάφραση: Ηλίας Πολυχρονάκης.
