Πριν λίγους μήνες, και μετά από μια περίοδο μακράς σιωπής, το Αντίδοτο ξαναεμφανίστηκε στα γνωστά του λημέρια. Εξακολουθεί να είναι μέσα στις “τοπ” εναλλακτικές εγχώριες κυκλοφορίες, αν και δε μου δημιουργεί τον ίδιο ενθουσιασμό με τα πρώτα 2 τεύχη. Στις σελίδες του θα βρείτε σούξου-μούξου με Παρείσακτους, άρθρα για την εισβολή της καλλιτεχνίας στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και τους MC5 και σκέψεις πάνω στην απαγόρευση της ισλαμικής μαντίλας και τη βία (γενικότερα). Κλασικά, υπάρχουν και κάμποσα “φαν πέιτζις” για ευχάριστες ώρες δίπλα στη σόμπα και αρκετές προτάσεις d.i.y. αγορών.
Το Δεκέμβριο που μας πέρασε, τα Ξυλοπόδαρα κυκλοφόρησαν και το δεύτερο τεύχος τους. Λόγω έλλειψης χρόνου και αναντιστοιχίας mood δε το διάβασα ακόμα.
Τον ίδιο μήνα ο alobomi (Για Την Θλίψη Της Ηδονής, Για Την Ηδονή Της Θλίψης) εξέδωσε ακόμη μία ποιητική συλλογή, Το Χαμένο Αγόρι, που θα παρουσιαστεί εν καιρώ.
Υ.Γ. Επειδή τίποτε δεν είναι δεδομένο, θα ήθελα να πω πως η παρούσα ιστοσελίδα είναι ανοιχτή στη συνεργασία με όσους φανζινάδες το επιθυμούν. Από το ελάχιστο, δηλ. την απλή ενημέρωση για την κυκλοφορία νέου τεύχους, μέχρι και την ανάληψη της ενημέρωσης/διαμόρφωσης της σελίδας του εντύπου τους που βρίσκεται στο fanzines.gr (για εν ενεργεία φανζίν).
