Μετά από αρκετό καιρό, οι Μουντζούρες ξαναγίνονται γίνονται διέξοδος απ’ την πόλη, το σπίτι, απ’ το ασφυκτικά γεμάτο τρόλεϊ, απ’ τη χαμένη παιδική ηλικία.
πάντα είχα παγωμένα πόδια. ακόμα και σήμερα, το μόνο που θυμάμαι είναι τα ζεστά μπούτια της μάνας μου όταν τα ακουμπούσα πάνω της για να ζεσταθώ. η επιστροφή είναι πάντα σχεδόν κάτι άβολο και ενδεχομένως γραφικό. είναι ώραία όμως να νιώθω το πάπλωμα πάλι ζεστό.
Στοιχεία έκδοσης
Μουντζούρες #64 / Μάιος 2012 / 32 σελίδες / 11cm x 16cm (περίπου) / τυπογραφείο (μάλλον..) / ? αντίτυπα.
Διανομή
Θα το βρείτε στα μέρη που το είχατε βρει και τα προηγούμενα (εκτός από το σολάρις).
