Λογοτεχνική έκδοση υπό την επιμέλεια των Αναστάση Χρίστου, Γιώργου Ονησιφόρου και Luis Delgado. Όπως αναφέρει και ο πρόλογος του 2ου τεύχους…
Η ιδέα του Φτωχούλη γεννήθηκε περισσότερο από μια εσωτερική κοινή παρόρμηση παρά από οποιαδήποτε στόχευση ιδεολογική ή από μια ενιαία καλλιτεχνική ταυτότητα, θέλουμε όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι που ενώ φαίνεται αυτονόητο νιώθουμε πως αξίζει να ειπωθεί: η αισθητική προσέγγιση και οπτική του καθενός από μας, που καταπιάνεται με τον Φτωχούλη, είναι αναμφίβολα ένα σημείο αναφοράς. Ένα πλαίσιο λόγου που διαρκώς μεταβάλλεται και επανασημασιοδοτείται χωρίς να χάνει τα χαρακτηριστικά του, αλλά και χωρίς να δεσμεύεται από αυτά, φανερώνοντας παράλληλα τις προσωπικές φωνές μέσα από την συνύπαρξή τους. ίνα πλαίσιο που δημιουργείται από την εκφραστική του καθενός μας ξεχωριστά και όλων μαζί κάτω από τ’ όνομα Φτωχούλης. Κατανοούμε κι αισθανόμαστε τη λογοτεχνία ως χώρο ουσιαστικού διαλόγου του ανθρώπου στην ολότητά του, του ανθρώπου ως ύπαρξη.
Ο Φτωχούλης δεν έχει σκοπό ούτε να αντικαταστήσει ούτε να εκπροσωπήσει. Παρόλα αυτά n δημιουργία του Φτωχούλη συνιστά καθαυτή μια επιθυμία για μια διαφορετικής αισθητικής ύπαρξη» σε σχέση με τα περισσότερα λογοτεχνικά περιοδικά. 0 Φτωχούλης έχει την επιθυμία να εκφράσει και να εκφραστεί. Ή μάλλον αποφασίζει να εκφραστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, γιατί τέτοιος είναι και με τέτοιο τρόπο εκφράζεται. Γιατί η τέχνη που ψεύδεται βρωμάει απ’ το κεφάλι.
Ξεκάθαρη πρόθεσή μας είναι να αποφύγουμε να καταπιαστούμε με ζητήματα κριτικά – θεωρητικά. Δεν απαξιώνουμε την κριτική ως μορφή έκφρασης. Είμαστε όμως ενάντια στον επιστημονισμό και στα διάφορα μοντέλα φιλολογικής σκευής, που προσπαθούν να εφαρμοστούν στη λογοτεχνία. Ακόμη, ίσως θέλουμε να δηλώσουμε με τον τρόπο αυτό μια αδυναμία ουσιαστικής έκφρασής μας μέσα σε ένα μονόπλευρα κριτικό πλαίσιο.
Άποψή μας είναι πως n ίδια η γραφή, τα ίδια τα λογοτεχνικά κείμενα είναι ο πιο ασφαλής και αξιόπιστος λόγος, όσον αφορά ζητήματα αισθητικής. 0 λογοτεχνικός δηλαδή λόγος εκφράζει και περικλείνει μια ολόκληρο αισθητική βίωση του κόσμου, μια καθαρά προσωπική εμπειρία του κόσμου, ατελή και αμήχανη και γι’ αυτό ακριβώς εξαιρετικά ανθρώπινη. Έτσι, λειτουργεί η ίδια η τέχνη αισθητικά και κριτικά, ορίζοντας από μόνη χτ\ς συνεχώς τον τρόπο με τον οποίο συλλαμβάνει και θεωρεί τον εαυτό της.
Σκοπός μας είναι επίσης να δώσουμε την ευκαιρία στο λογοτεχνικό κοινό να έρθει σε επαφή με σημαντικά κατά την άποψή μας κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας -και ιδιαίτερα της ισπανόφωνης, τα οποία παραμένουν αμετάφραστα κι επομένως άγνωστα στον ελληνόφωνο αναγνώστη- θα ασχοληθούμε με την μετάφραση μικρών σε έκταση κειμένων, που μπορούν όμως να αποτελέσουν μια πρώτη αφορμή για μια στενότερη επαφή με το ευρύτερο έργο του εκάστοτε συγγραφέα. Στο παρόν τεύχος μεταφράζουμε δύο διηγήματα του Μεξικανού συγγραφέα Juan José Arreola.
Ελπίζουμε πως ο Φτωχούλης θα είναι ένας χώρος έκφρασης αληθινός γι’ αυτούς που η λογοτεχνία είναι αξεδιάλυτη απ’ τη ζωή.
Τεύχη
- Ο Φτωχούλης #1, Μάρτιος 2010
- Ο Φτωχούλης #2, Ιούλιος 2012
