Κανονικά – και δεδομένου ότι μου αρέσουν τα κόμικς αλλά κι αφού όποτε πιάνω κάτι στα χέρια μου το διαβάζω απ’ το τέλος προς την αρχή- θα έπρεπε να μου αρέσουν τα manga. Όπως είναι εύκολα αντιληπτό όμως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει και όποτε είναι να γράψω για ένα manga, όπως το Anthill Era καλή ώρα, δε νομίζω πως έχει για κάποιον ενδιαφέρον. Σίγουρα υπάρχουν πιο εξειδικευμένες ιστοσελίδες που θα έχουν να πουν περισσότερα. Εδώ, απλά δυο-τρεις γραμμές, έτσι για την ιστορία.
Στο πρώτο κεφάλαιο του Anthill Era, ο Μάριος προσπαθεί να χτίσει μια ιστορία πάνω σε μια εταιρία μισθοφορικού στρατού, η οποία έχει στη διάθεσή της ένα υπερόπλο. Το μεγαλύτερο μέρος του κόμικ συνθέτει ένα αλύπητο blastbeat από σκηνές μάχης, οι οποίες είναι αρκετά κουραστικές για τα δικά μου γούστα, ενώ το περισσότερο μπλα-μπλα κυριαρχείται από επιφωνήματα και ήχους καταστροφής (μπαμ, καμπούμ, βζουντπκτ-τσα!). Το σχέδιο είναι συμπαθητικό κι αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως πίσω απ’ αυτό κρύβεται ένας σχετικά πρωτάρης στο χώρο, μάλλον έχουμε να δούμε πολλά καλά πράγματα στο μέλλον.
Και τώρα που διαβάσατε τα παραπάνω, μπείτε εδώ για να διαβάσετε και το ίδιο το κόμικ. Τη χάρτινη έκδοση την πήραμε στα χέρια μας στο CCA2013.
