Λοιπόν, που λέτε … το ζιν αυτό το φτιάχνει μια γνωστή/φίλη/κολλητή/συγγενής και ξέρω ότι θα την πειράξει – ξέρω ότι δεν είναι πρέπων, κατά το μεταμοντέρνο σαβουάρ-βίβρ, να πείς κάτι που θα στεναχωρήσει το(ν) άλλο. Ξέρω, ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ πια να πείς ότι δεν σου αρέσει κάτι. Στο κάτω-κάτω, αν δεν σ’ αρέσει αδελφέ, κράτα τη γνώμη σου για τον εαυτό σου, γκέγκε;
Πώς να το κάνουμε όμως· κυκλάκια, γραμμούλες, τελίτσες, σχεδιάκια, ντούντλζ και τσαχπινιές, γραμμένο -για το ιμάζ- σε ακαταλαβίστικα Γαλλικά, πώς να συγκριθούν με την ‘Άποκαθήλωση’ του Ρέμπραντ, τον κήπο του Μπος, τη λίμνη με τα νούφαρα του Μονέ.
-ινσέρτ ειρωνικό σχόλιο χίερ-
-ινσέρτ εξυπνάδα εδώ-
(και να θυμηθω αναφέρω τον κομπλεξισμό να κράζω για να νιώθω γαμάτος στον ψυχ μου)
παρεπιπτόντως, θενκς Temja Mér, νιώθω και πολύ ΓΑΜΑΤΟΣ τώρα.
Φανζίν να ‘ναι και καλό θα ‘ναι.
Φανζίν και άγιος ο θεός.
Φανζίν και πάσης ελλάδος, άμα λάχει ναούμ’.
Ουφ! Κατάφερα και ‘γραψα πάνω απο 3 γραμμές· θα πάρω και τυράκι με το κουλούρι σήμερα.
Αν θέλετε να γράφουμε αποκλειστικά αυτά που θα θέλατε να διαβάσετε για το ζιν σας, μαγειρέψτε μας κα’να ωραίο φαγητό, ορ σάμθινγκ. Και αν θέλετε να κάνετε “κριτική”, να την κάνετε στα κανάλια και στ’ άλλα που τα πληρώνετε. Και αυτό στα μπλογκ σας -να ‘ναι τα σκουπίδια συγκεντρωμένα σ’ ένα μέρος.
Από την άλλη, παθητικοί οπαδοί της κοινωνίας του θεάματος, συλλέχτες φανζίν, κουλτόυρας, τέχνης, αντικειμένων, κτλ., βρέθηκε στοκ -κούτα κατώ απο το κρεβάτι- του σπάνιου πλέον, Temja Mér #11, που κυκλοφόρησε το Μάη του ’17. Προλάβετε!
Μπάι ορ ντάι;
