News From Bree

Ήτανε, θαρρώ, στις εκλογές του συλλόγου μας, τον Φεβρουάριο του 2004, που πρωτοπετάχτηκε η ιδέα για ένα fanzine, ανάμεσα στον Glorfindel, την Melian και την Luthien. Από κείνο το χρονικό σημείο και μέχρι τον Ιούνη, που το πρώτο τεύχος του περιοδικού μας υλοποιήθηκε σε χαρτί και μελάνι, ξεκίνησε μια τρελή κούρσα, γεμάτη ενθουσιασμό, ξενύχτια, κούραση, μεράκι, κάτι λίγα νεύρα, τρέξιμο και πολλές κούπες καφέ (και τσάι).

Όταν τέθηκε η ιδέα της δημιουργίας του fanzine για τον σύλλογο του Prancing Pony, όλοι λίγο πολύ ήμασταν τόσο χαρούμενοι όσο “ένας σκύλος που κυνηγάει ένα αυτοκίνητο και καταφέρνει να το πιάσει αλλά μετά δεν ξέρει τι να το πρωτοκάνει”, όπως ανέφερε κι ο εκλιπών Heath Ledger ως Τζόκερ στην γνωστή ταινία του Μπατμαν.

Είναι αδύνατο να ξεχαστούν κάποιες στιγμές, αλλά είναι εξίσου αδύνατο να ανοίξουν όλα τα χρονοντούλαπα της μνήμης. Περισσότερο ισχυρά είναι τα συναισθήματα που συνόδευσαν εκείνη την περίοδο, καθώς κι η προσπάθεια οργάνωσης ενός αντικειμένου που κανείς δεν κατείχε. Τι να κάνουμε; Πώς να το κάνουμε; Πώς στήνεται ένα περιοδικό; Ποιος θα γράψει; Τι θα γράψει; Πόσο χώρο χρειαζόμαστε; Πόσο θα κοστίσει; Τι προγράμματα χρειαζόμαστε και ποιος ξέρει να τα χειρίζεται; Κοινώς, βουτιά στ’ άπατα, με μόνο στήριγμα ο ένας τον άλλο. Η μία την άλλη, πιο συγκεκριμένα, με τον Glorfindel σε ηθική (και συχνά πρακτική) συμπαράσταση, και τον ενθουσιασμό του κόσμου για τονωτικό.

Η ιδέα γεννήθηκε, θαρρώ, μετά από επαφές με τους συλλόγους φίλων Τόλκιν του εξωτερικού κι όλα τα φοβερά και τρομερά που οργάνωναν μετά από δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια απ’ την ημέρα της ίδρυσής τους. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς, ένας σύλλογος φρέσκος, άπειρος, χωρίς ούτε πολλά μέλη ούτε πολλούς πόρους, όταν ο Ιταλικός σύλλογος οργάνωνε συναντήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, φιλοξενούμενος απ’ τον Βελγικό σύλλογο, ο Αγγλικός σύλλογος ετοίμαζε το φεστιβάλ για τα πενήντα χρόνια απ’ την έκδοση του Άρχοντα κι ο Γερμανικός ήταν πανταχού παρών; Τι είχαμε;

Λοιπόν, είχαμε πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζαμε, όταν βρεθήκαμε μπροστά σ’ όλα τα εμπόδια που η απειρία κι η έλλειψη πόρων έφεραν μπροστά μας: είχαμε καρδιά, ενθουσιασμό, ιδέες, χιούμορ, μεράκι. Είχαμε μια ενθουσιασμένη συντακτική ομάδα τεσσάρων ανθρώπων (Melian, Luthien, Lady Eowyn και Strider) σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λονδίνο που έπρεπε να οργανωθεί και να συντοντιστεί έτσι ώστε να μαζέψει όλες τις ιδέες, να τις σμιλέψει και να παράγει ένα αποτέλεσμα. Είχαμε κόσμο που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα με υπέροχα άρθρα, καλλιτεχνίες, ιδέες δικές τους, ψυχή. Είχαμε… εμάς. Όλους εμάς.

Τι κάναμε; Ξεκινήσαμε δειλά δειλά να επιλέγουμε θέματα που θα περιλαμβάνονταν στο υλικό του περιοδικού. Μόνιμη στήλη με νέα, στήλη για παιχνίδια και rpg, συνεντεύξεις με μέλη του συλλόγου, αρθράκια που έγραφαν τα μέλη σχετικά με αγαπημένα τους θέματα, μέχρι και συνεντεύξεις μελών από συλλόγους του εξωτερικού! Πολλά φιλόδοξα σχέδια και πολλή όρεξη για δημιουργικότητα και δουλειά ήταν τα όπλα μας ενάντια στην απειρία που μας έδερνε. Τα άρθρα συσσωρεύονταν στους υπολογιστές μας, το κάθε μέλος έδινε ό,τι είχε να προσφέρει, κι οι δύο πρωτεργάτριες σπαζοκεφαλιάζαμε κάνοντας αλχημείες πάνω από ένα λάπτοπ για να συνδέσουμε το περιεχόμενο με την αισθητική. Φτιάχναμε την γραμματοσειρά; Χαλάγανε τα περιθώρια. Φτιάχναμε τα περιθώρια; Δεν χώραγαν οι εικόνες. Φτιάχναμε τις εικόνες; Περίμενε, πώς βρέθηκε εδώ αυτή η σελίδα; Κι όταν, στο τέλος, το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε με τα μέσα που διαθέταμε ήταν έτοιμο, ξεκίνησε ο δεύτερος κύκλος άγχους και ενθουσιασμού: θα τους αρέσει;

Στο υπόγειο του Fantasy Shop στην Βικτώρια, ο Αντώνης Νικολουδάκης μάς προσέφερε απλόχερα μελάνια και χαρτιά για να εκτυπώσουμε το ίδιο το περιοδικό, ενώ ο εκδοτικός οίκος Αίολος μάς έφτιαξε και τύπωσε το έγχρωμο εξώφυλλο. Κι αφού μαζέψαμε τις αμέτρητες κόλλες Α4, βρήκαμε κι ένα φωτοτυπάδικο να μας τις συρράψει σε περιοδικό.

Κάπως έτσι κρατήσαμε το πρώτο τεύχος στα χέρια μας και το κοιτάζαμε σαν νεογέννητο μωρό, με περιέργεια, περηφάνεια και λαχτάρα, χασκογελώντας και μισοκλαίγοντας. Τα είχαμε καταφέρει. Ήταν έτοιμο. Κι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε καμία, μα καμία αμφιβολία πως θα το αγαπούσαν όλοι όσο το αγαπούσαμε κι εμείς.

Ήταν νύχτα, σε μια συνάντηση που κάναμε στις παραλίες του Πειραιά, που μοιράσαμε το πρώτο News from Bree στα μέλη του συλλόγου μας, κι είδαμε στα μάτια τους την ίδια αγάπη και περηφάνια που νιώθαμε κι εμείς, την ίδια λαχτάρα και περιέργεια. Τους είδαμε να το ξεφυλλίζουν, να γελάνε, να βγάζουν μικρές φωνές χαράς κι έκπληξης για το πόσο δικό μας ήταν.

Από κει και πέρα, τα πράγματα κύλησαν κάπως πιο εύκολα, αν και η δουλειά ήταν πάντα πολλή. Η συλλογή του υλικού που απαιτούσε συνεχή επικοινωνία και συνεννόηση με τα διάφορα μέλη, οι ιδέες που είχαν τα μέλη κι ήθελαν δουλειά για να γίνουν υλοποιήσιμες, η εικονογράφηση σε συνεργασία με τους γραφίστες, και το κλείσιμο του τεύχους, όλα σχεδόν μάς έδωσαν περισσότερη εμπειρία και μας δίδαξαν αρκετά πράματα.

Παράλληλα, η συντακτική ομάδα ανανεωνόταν, και όλο και πιο κατάλληλοι άνθρωποι αναλάμβαναν τα αντίστοιχα πόστα, με αποτέλεσμα το περιοδικάκι μας να αποκτάει όλο και περισσότερο την μορφή ενός ώριμου fanzine, να γίνεται όλο έγχρωμο και πολύ πιο όμορφο και άνετο στην ανάγνωση. Όμως, όσο κι αν γινόταν “επαγγελματικότερο” ποιοτικά, δεν του έλειψε ποτέ το μεράκι κι η αγάπη απ’ όλους όσους βοηθούσαν να υλοποιηθεί.

Παρατηρώντας την πορεία των 15 τευχών, βλέπουμε το πόσο πιο άμεσα συνδέθηκαν με τις δραστηριότητες του συλλόγου, εκτός από την παρουσίαση των άρθρων με θεματολογία που προερχόταν από το λογοτεχνικό έργο του καθηγητή. Το περιοδικό ήταν πλέον και πολύ στενά αλληλένδετο με την δράση του συλλόγου, τις εκδηλώσεις και τα διάφορα events που γίνονταν στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Κάπως έτσι φτάνουμε και στην σημερινή στιγμή, αρχές 2014, που το fanzine κάνει ακόμα ένα άλμα, ανάλογο με τις συνθήκες της εποχής, και γίνεται ηλεκτρονικό, για να μπορεί να έχει πρόσβαση ακόμα περισσότερος κόσμος και να συμμετέχουν όσοι επιθυμούν, μέσα από τις πλατφόρμες διαδικτύωσης και τις ιστοσελίδες. Τώρα πια, είναι ακόμα πιο δικό μας, ένα μέρος που γράφουμε όλοι χωρίς περιορισμούς σε λέξεις και σελίδες, ένα διαδικτυακό σπίτι. Ένα ακόμα μελλοντικό βήμα στην (201)4η εποχή, που διατηρεί όμως ακόμα την  φλόγα και την αγάπη από τις παλιές μέρες:  την ενασχόληση και την ανάδειξη του λογοτεχνικού έργου του αγαπημένου μας καθηγητή JRR Tolkien!

The road goes ever on and on…
Βίκυ aka Melian
Χριστίνα aka Luthien

Η διαδρομή των “News from Bree”, ξεκίνησε από την ιδέα για ένα fanzine του Ελληνικού Συλλόγου Φίλων Τόλκιν – The Prancing Pony και έκανε το πρώτο βήμα της τον Ιούνιο του 2004. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012, οχτώ χρόνια μετά, φτάνει στο 14ο τεύχος, παρ όλη την οικονομική αντιξοότητα και τις τρικλοποδιές των καιρών. Συνεχίζει έτσι, να εκπληρώνει τις ελπίδες και τις επιθυμίες όλων όσων ευχήθηκαν για την επιτυχή του πορεία, στην έκδοση του 4ου τεύχους του ένα χρόνο αργότερα. Οι ευχές και ελπίδες όλων ήταν να φτάσει τα χίλια τεύχη και να διατηρήσει την ζωντάνια του και την μαγεία του, σε θέματα και εικόνες.

Οι δυνατότητες των προγραμμάτων δαχτυλογράφησης όλων των εμπνευσμένων εραστών των επικών και μη Εποχών του J.R.R.Tolkien, εξελίσσονταν με την πάροδο του χρόνου. Το χαρτί του τυπογραφείου άλλαζε υφή και ποιότητα σε κάθε επόμενο τεύχος. Οι εικόνες και οι φωτογραφίες έπαιρναν μεγαλύτερη ζωντάνια με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Η δουλεία όσων είχαν την επιμέλεια έκδοσης του fanzine γινόταν ολοένα και πιο επαγγελματική. Δεν άλλαξε όμως το πάθος των μελών, Θεών, Ανθρώπων, Ξωτικών, Αρχόντων και Αρχοντισσών, Νάνων, Στρατηγών, Χόμπιτς, Βασιλειάδων, των πεδίων Μάχης και όλων των φίλων που συνέβαλαν σε κάθε έκδοση, για την μία και μοναδική τους αγάπη για το έργο του Καθηγητή J.R.R. Tolkien.

Όλο αυτό το πάθος, παρουσιάζεται μέσα στα χρόνια που πέρασαν τυπωμένο σε λίγες σελίδες, που κρύβουν πολλά περισσότερα απ όσα αποτυπώνονται σε λίγες γραμμές απ όλους τους συγγραφείς των News from Bree. Η κριτική σκέψη, οι απορίες, οι αναλύσεις των εντυπώσεων και η ταύτιση τους με το έργο του καθηγητή, βρίσκονται μέσα σε αυτές. Οι αναμνήσεις από τα ταξίδια του συλλόγου, τις ομαδικές εργασίες και παρουσιάσεις, τις θεατρικές παραστάσεις, τις διεθνείς επαφές και τις καλοκαιρινές εξορμήσεις, αναβιώνουν με την καταγραφή του οδοιπορικού τους και με εικόνες. Η επιρροή όλων των ειδών τέχνης, των παιχνιδιών, των συγγραφέων που αγάπησαν των καθηγητή, εκτίθενται με φροντίδα και επιμέλεια σε όλη αυτή τη διαδρομή των News from Bree.

2014 Μια Νέα Εποχή.

Η διαδρομή του fanzine του Prancing Pony με τα News from Bree δεν έχει τελειώσει. Κλείνει το κύκλος των έντυπων εκδόσεων του και συνεχίζει από το 2014 σε ηλεκτρονική μορφή πλέον. Η νέα μορφή πληροφόρησης και οι καιροί προστάζουν αυτή τη μετάβαση ώστε, η πρόσβαση και διάδοση για το έργο του καθηγητή να γίνεται για τους Έλληνες φίλους του ευρύτερη και αμεσότερη. Η πορεία του από το 2014 και στο εξής,  δεν έχει έναν συγκεκριμένο προορισμό!!! Έχει όμως σκοπό να “ταξιδεύει” τους φίλους των έργων του J.R.R Tolkien, στον μοναδικό κόσμο που δημιούργησε!!!

Αρχισυντάκτες:

• Luthien Tinuviel 2004
• Lady Eowyn 2004
• Erellont 2005
• Melian 2005-2007
• Radagast 2007-2013
• Eomer 2013

2004-2013

Συντακτική ομάδα :  Altheliel, Darth Iakve, Erellont, Finrod Felagund, Imrahil,  Lady Eowyn ,  Luthien Tinuviel, Melian
Μόνιμοι συνεργάτες: Altariel, Conan, circi, Darth Iakve, Elanor, Eomer, Erellont, Estel, Gildor, Glorfindel, Noelia, Pelennor, Saruman the White
Συνεργάτες: Alexius von Reunthal, Arxelaos, Bedivere, Beleg Cuthalion, Gortaur, Este, John Legolas, Maggie Fernandez, Mom Ent, Nerwen, Niniel Nienor,  Nimb  Quenath, Nurnen, Shadowdfax, Voronwe ,Veronika Lothmiril Frankovska, Carlos Francisco Marquez Linares

Σοφία Λιούμη (aka Estel), News from Bree 2004-2013 (02/01/2014)

Τεύχη