Το Χρυσαλιφούρφουρο ήταν ένα fairy flower fanzine που πήρε το όνομά του από το ομορφότερο τραγούδι που έχει γραφτεί ποτέ. Tελεία.
Κυκλοφόρησε σε 100 φωτοτυπημένα αντίτυπα το Δεκέμβριο του 1993 και οι αλάνθαστα δακτυλογραφημένες σελίδες του ήταν έργο αγάπης της Μπομπίλας και του Μπιξ-Μπιξ. Τον Οκτώβριο του 1993, όταν οι Raining Pleasure θα δώσουν ένα από τα πρώτα live στην Πάτρα χρησιμοποιώντας το νέο τους όνομα, είναι ένα τελείως διαφορετικό συγκρότημα από αυτό που περίπου δέκα χρόνια αργότερα θα εξοφλήσει τα εισιτήρια του Ρόδον. Εμείς εξακολουθούμε να τους αγαπάμε το ίδιο όπως τότε, απλά και μόνο διαβάζοντας τη μαρτυρία του Χρυσαλιφούρφουρου από τη συναυλία του ’93.
Το Χρυσαλιφούρφουρο, όπως ορίζει η αδιασάλευτη μοίρα των φανζίν, εξαφανίστηκε το ίδιο ξαφνικά όπως εμφανίστηκε. Κυκλοφόρησε ένα και μόνο τεύχος. Σήμερα δεν έχουν απομείνει πια πειστήρια της ύπαρξής του, ωστόσο αν γνωρίζετε το δρόμο για τον κάβο Μπλουμ, μπορεί τυχαία να συναντήσετε στη διαδρομή τη Μπομπίλα και τον Μπιξ Μπιξ… Κι αν σε κάποιους από εσάς έχουν ήδη συγκεντρωθεί αρκετές άγνωστες λέξεις μέσα σε τόσο λίγες γραμμές, μη δώσετε σημασία – αρκεί να δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Χρυσαλιφούρφουρου: είναι αθώος, ειλικρινής και υπέροχος.
Το παραπάνω κείμενο συνόδευε την αναδημοσίευση της ανταπόκρισης από τη συναυλία των Raining Pleasure στο Drum club, στην Πάτρα, το 1993, και είναι γραμμένο από συντάκτη του Carousel.
Τεύχη
Κυκλοφόρησε το ένα και μόνο τεύχος που αναφέρεται παραπάνω.
Σχετικοί σύνδεσμοι
Greek Indiepop: the importance of being optimistic, άρθρο της Μαριάνθης για την ελληνική indie-pop σκηνή!
