Πίσω από τον πάγκο του azf2014

Το προηγούμενο Σάββατο ξεκίνησε και τελείωσε το δεύτερο ετήσιο ζινφεστ της Αθήνας. Ουσιαστικά ήταν κάτι που ετοιμάζαμε εδώ και αρκετό καιρό μαζί με τη Μαλίνα, μιας και προαπαιτούσε αρκετή επικοινωνία με τους συμμετέχοντες. Σε αυτό το κομμάτι, η περισσότερη ενέργεια αφιερώθηκε στην έκθεση αφίσας, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο. Ο λόγος είναι επειδή ήρθαμε σε επικοινωνία με δεκάδες καλλιτέχνες και διοργανωτές zinefest του εξωτερικού για να μας στείλουν τις αφίσες τους. Σχεδόν από όλους όσους επικοινωνήσαμε λάβαμε ενθουσιώδεις απαντήσεις στην πρόταση μας για συμμετοχή!

Η αλήθεια είναι πως για μένα ήταν πολύ ευχάριστο να γνωρίσω διαδικτυακά, άτομα από κάθε μεριά της γης με τα οποία έχουμε ένα ίσως διαφορετικό ενδιαφέρον για τη σκηνή των φανζίν. Ένα ενδιαφέρον που εκτείνεται και πέρα από τη δημιουργία και την έκδοση ενός εντύπου. Για την ιστορία, επειδή ούτε ρώτησα, ούτε βγήκα πολύ έξω από το Μηχανουργείο δεν έχω ιδέα πόσοι τελικά ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτό το κομμάτι του φεστιβάλ. Για το λόγο αυτό, σε λίγες μέρες θα ανέβει κι ένα άρθρο σχετικό με τις αφίσες και τα έργα που εκτέθηκαν.

Το azf στάθηκε επίσης και η καλύτερη αφορμή για να κάνω επιτέλους κάτι μαζί με μια “φανζινού” που εκτιμώ πολύ, τη sofanky. Αρχικά, η Σοφία ανέλαβε να σχεδιάσει την αφίσα, μετά τις κονκάρδες και ακόμη πιο μετά το πανό που όσοι ήρθατε συναντήσατε στην είσοδο του Μηχανουργείου. Εν τω μεταξύ, για καλή μας τύχη πέσαμε πάνω στην Bitterfly και το εργαστήρι μεταξοτυπίας της αρχιτεκτονικής, οπότε αρπάξαμε την ευκαιρία να τυπώσουμε κάποια μπλουζάκια και τσάντες για να μπορούμε να κουβαλάμε τις αλεπούδες όπου πάμε!

Κι ενώ αυτό το Σάββατο στα τέλη Μάη φαινόταν τόσο μακρινό τότε που κάναμε τα πρώτα σχέδια, έφτασε λες κι ‘όλα τα συζητάγαμε 2-3 μέρες πριν. Η αυλαία του azf άνοιξε με τη διήγηση του Γιάννη Β-23 για την πανκ σκηνή του ’80 στην Αθήνα και την ενασχόλησή του με τα φανζίν.  Ένα σημαντικό μέρος της ομιλίας, στο οποίο “σφήνωσε” και ο Θανάσης της Εντροπίας, αφιερώθηκε στην καταναλωτική κουλτούρα και πως αυτή επέδρασε στις διάφορες -μουσικές- υποκουλτούρες, και ειδικά στα φανζίν.

Τη σκυτάλη πήρε το πανκ ροκ, οι φανζινάδες και τα πηγαδάκια. Ο fotizontas ανέλαβε να δώσει με τις μπογιές του αρκετό περισσότερο χρώμα και χαρακτήρα στις τσάντες του φεστιβάλ, ενώ αρκετά νωρίτερα αρκετοί από τους συμμετέχοντες είχαν φροντίσει να βάλουν το χεράκι τους στη διαμόρφωση του χώρου και το στήσιμο της έκθεσης.

Πίσω από τους πάγκους του ζινφεστ βρέθηκαν καμιά 25 φανζινάδες/κομίστες φέρνοντας  όχι μόνο δικά τους έντυπά, αλλά και φίλων. Κάτι που πραγματικά με εξέπληξε ήταν ότι υπήρξαν δημιουργοί που ήρθαν με το έντυπά τους από άλλες πόλεις, και συγκεκριμένα από Θεσσαλονίκη και Πάτρα!

To azf  ως αυτοοργανωμένο φεστιβάλ, βασίστηκε -εκτός από τις τρύπιες τσέπες μας- στη βοήθεια αρκετών φίλων. “Ευχαριστώ” πάνε στη Μαλίνα και τη Σοφία για τη συνδιοργάνωση, στον Αντώνη που την έβγαλε στα χαρακώματα, στον Ιάσονα για τον ήχο, στις Chimeres (Νίκο, Όλγα, Μικέλα, Αφροδίτη και σίγουρα ξεχνάω κάποιον/α ακόμα), στην Bitterfly και το εργαστήρι μεταξοτυπίας της αρχιτεκτονικής , στον fotizontas, στη φίλη της Σοφίας με το σπρέϋ και το στένσιλ, στον Σάπιο για τις κονκάρδες και φυσικά στα παιδιά του Μηχανουργείου για την παραχώρηση του χώρου.

Άντε και του χρόνου λοιπόν; Αυτή ήταν μια επιθυμία  που ακούστηκε από τα χείλη αρκετών μετά το πέρας του azf2014. Όσο υπάρχει ανάγκη για επικοινωνία, αλλά και  διάθεση αυτή να πραγματωθεί μέσω ενός φεστιβάλ σαν το azf, όλο και κάτι θα γίνεται σε ανύποπτο χρόνο;)

Υ.Γ. Εδώ μπορείτε να καταχωρήσετε ανώνυμα τις εντυπώσεις σας από το azf!