Είναι στενάχωρο να διαβάζεις για το πως εξαφανίστηκαν κάποια είδη ζώων και τα οποία υπάρχουν πλέον μόνο ως ανασυντιθέμενοι σκελετοί, ζωγραφίες, τρόπαια σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες και βαλσαμώματα σε βιτρίνες μουσείων. Ένα από τα ζώα που έπαψαν να υπάρχουν εδώ και πολλά πολλά χρόνια είναι τα ντόντος. Τα ντόντος ήταν μεγαλόσωμα πουλιά που δε μπορούσαν να πετάξουν και ζούσανε στον Μαυρίκιο. Τα ντόντος δε φοβόντουσαν καθόλου τους ανθρώπους και αυτό ήταν κάτι που δεν τους βγήκε σε καλό. Ήταν εύκολη λεία για τους ναυτικούς που περνούσαν από το νησί, οι οποίοι τα ξεπάστρεψαν μέσα σε μερικές δεκαετίες κάπου στα 1600.
Τα πουλιά που δεν πετάνε είναι ένα ζιν μια υπέροχα ανέμελη γραφή που μιλά για τα ντόντος και τα πιο κουλ πουλιά στη γη έβερ. Το είχα διαβάσει αρχικά στην οθόνη και απλά μου άρεσε. Το -πρόχειρα φτιαγμένο στο χέρι- έντυπο όμως μου υπενθύμισε (ξανά) το λόγο που λατρεύω τα ζινς.
