φανζίν και δωρεάν περιοδικά πόλης

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί καταγραφή μιας συζήτησης στο φόρουμ του fanzinesnet το 2003 και κυκλοφόρησε σε έντυπη μορφή υπό τις εκδόσεις Suckerpunch, ενώ διαδυκτιακά αναρτήθηκε για λιγοστό διάστημα στη διαδυκτιακή βιβλιοθήκη xpress way to yr skull (παρακαλώ όποιος έχει το λινκ ας το προσθέσει). Τέλος να σημειώσω πως οι αντικρουόμενες απόψεις περί των ανεξάρτητων εντύπων είναι ακόμη και σήμερα (2010) σε πρώτο πλάνο.

Είναι αρκετά εκτενές αλλά αξίζει να το διαβάσετε όλοι. Στο κείμενο έχουν γίνει και κάποιες (επιπλέον) ορθογραφικές διορθώσεις.

φανζίν και δωρεάν περιοδικά πόλης
ή
το εφήμερο μπολιάζει την αιωνιότητα
ι.π

ΓΙΑΤΙ Η GREENPEACE ΔΕΝ ΑΛΥΣΟΔΕΝΕΤΑΙ ΕΞΩ ΑΠΌ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ Η ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΤΕΛΩΣΠΑΝΤΩΝ ΣΤΕΓΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ

ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΠΟΛΗΣ

ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ

Το φανζίν (από το fanzine και όχι από το funzine) πήρε την ονομασία του τη δεκαετία του ‘60, αλλά αυτοδιαχειριζόμενα έντυπα κυκλοφορούν ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα. Αν και δεν υπάρχουν σαφείς κατευθυντήριες και διαχωριστικές γραμμές, μπορούν να εντοπιστούν μερικά κοινά σημεία και χαρακτηριστικά: η έκδοσή τους με σχεδόν αποκλειστικό σκοπό την επικοινωνία των εκδοτών τους με τον υπόλοιπο κόσμο (κάτι που χαράζει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα φανζίν και διάφορα πολιτικά έντυπα, που αν και είναι αυτοδιαχειριζόμενα και δεν έχουν σκοπό το κέρδος, καθορίζονται ωστόσο από τις επιταγές μιας ιδεολογίας), η άρνηση της πνευματικής ιδιοκτησίας, η αντιεμπορευματικότητα (που δε σημαίνει ότι τα φανζίν δεν υπακούουν εν μέρει στους νόμους και τις επιταγές του εμπορεύματος, απλά ότι δε βγαίνουν με σκοπό το κέρδος και δεν εμπεριέχουν μισθωτή εργασία των εκδοτών και συνεργατών τους τουλάχιστον), η διακίνησή τους περιφερειακά, αν όχι εντελώς έξω από τα κατεστημένα κανάλια.
Στην ελλάδα τα φανζίν γνώρισαν την ακμή τους τη δεκαετία του ‘80 και μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του ‘90. Έκτοτε υπήρξε μια σαφή εκδοτική ύφεση, η οποία μέχρι ενός σημείου συμβάδισε και με μια ανάλογη ύφεση στο ελληνικό underground δίκτυο γενικώς. Η άνθηση και ο επακόλουθος μαρασμός είναι κοινό χαρακτηριστικό των διαφόρων εκφραστικών κινημάτων, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με ένα εκφραστικό μέσο που ανέδειξε και καθορίστηκε τόσο από το εφήμερο (τέχνη ταχυδρομείου, εκδόσεις σε 50-100 αντίτυπα κτλ). Υπάρχει ωστόσο κάποιο ενδιαφέρον στη διερεύνηση κάποιων από τους λόγους της σχετικής παρακμής των φανζίν στην ελλάδα.
Καταρχάς η ελλάδα είναι πλέον πολύ περισσότερο κομμάτι του δυτικού κόσμου απ’ ότι 20 χρόνια πριν. Κάτι που σημαίνει ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα δισκάδικα που φέρνουν παράξενη, undergound μουσική, γίνονται πολύ περισσότερες συναυλίες με underground μουσικούς, ενώ παράλληλα η διάδοση του internet επιτρέπει την πρόσβαση σε πολύ μεγαλύτερο όγκο πληροφοριών και ενημέρωσης (είναι βέβαια ένα θέμα προς συζήτηση η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στο να ανακαλύπτει κανείς κάτι μέσω ενός ενθουσιώδη εκδότη φανζίν και μέσω ενός ιδιοκτήτη δισκάδικου ή κλαμπ). Παράλληλα ένα αποφασιστικό σημείο καμπής στην εξέλιξη των φανζίν ήταν τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘90 όταν αίφνης, λόγω της απότομης άνθησης της grunge μουσικής, τα μουσικά φανζίν από εκεί που έγραφαν για τη μουσική που αγάπαγαν παρουσιάζοντας ανεξάρτητες εταιρείες σε ένα κοινό 500-1000 ατόμων, βρέθηκαν να έχουν τη δυνατότητα να γράψουν για την ίδια μουσική, παρουσιάζοντας πολυεθνικές πλέον, για ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό και να πληρωθούν μάλιστα και γι’ αυτό από τις διάφορες πολυεθνικές. Έτσι ξαφνικά φανζίν όπως τα Fractal, το Β-23 ή το Τhing μπορούσαν να καυχιούνται για ιλλουστρασιόν εξώφυλλα, τετραχρωμίες και πανελλαδική διανομή – και ντήλια με πρες ρούμ πολυεθνικών. Το ότι λίγα χρόνια μετά με την ύφεση του grunge βρέθηκαν σε ένα τεράστιο κενό με μόνο δρόμο τον εμπορικό ανταγωνισμό με mainstream περιοδικά όπως το ποπ+ροκ για παράδειγμα, ήταν λίγο ή πολύ αναμενόμενο. αλλά το δίκτυο συνεργασίας και αλληλοβοήθειας των φανζίν είχε ήδη σπάσει και μαζί του είχε σπάσει και η γεννεσιουργός δύναμη των φανζίν – γιατί να αφιερώσεις τόση ενέργεια για να γράψεις γι’ αυτό που γουστάρεις και να το τυπώσεις σε 200-500 αντίτυπα όταν άλλοι το κάνουν σε 2000-3000; Οι καινούργιοι άνθρωποι που έμπαιναν στον κόσμο των φανζίν ήταν πιο εύκολο να βρουν μια ιλλουστρασιόν αηδία με ολοσέλιδες διαφημίσεις δισκογραφικών παρά ένα απλά τυπωμένο έντυπο, χωρίς διαφημίσεις.
Το κενό αυτό καλύφθηκε εν μέρει με μια πιο undergound θεματολογία των περιοδικών και λίγο αργότερα με την μάστιγα των δωρεάν περιοδικών πόλης. Τα περιοδικά αυτά χαρακτηρίζονται από ύλη που καλύπτει διάφορες εκφάνσεις της νεανικής κουλτούρας από μουσική έως γραφιστική – εικαστική τέχνη, διανθίζονται συχνά από κάποια κείμενα ριζοσπαστικού και καλά περιεχομένου (ολίγον αντιαμερικανισμός δε βλάπτει) μοιράζονται δωρεάν όπως και οι κατάλογοι του Lidl και φυσικά βιοπορίζονται από τις διαφημίσεις τις οποίες αφειδώς παράσχουν οι ενδιαφερόμενες εταιρείες. Όπως και οι διαφημίσεις, είναι χωρίς άμεσο αντίτιμο (το αντίτιμο το πληρώνεις μια ζωή καταναλώνοντας ένα σωρό αηδίες), βρωμίζουν με την παρουσία τους δισκάδικα, νεανικά στέκια και κεντρικά σημεία της πόλης και προσφέρουν ευκολοχώνευτη ύλη γενικού ενδιαφέροντος αρκετή για να κρατήσει τα βαριεστημένα βλέμματα των αναγνωστών της έως ότου αιχμαλωτιστούν από τις διαφημιστικές καταχωρήσεις. και φυσικά στις σελίδες τους μπορεί κανείς να βρει από παρουσιάσεις underground μουσικής έως τελείως πεινασμένους και άσημους καλλιτέχνες, καθότι και οι άνθρωποι με underground γούστα καταναλώνουν και αυτοί όπως όλοι μας. Και το χειρότερο: πολλά από δαύτα θα καυχηθούν και γι’ αυτό, θα φτάσουν μάλιστα στο σημείο να αυτοαποκληθούν φανζίν ή ριζοσπαστικά έντυπα. Και φυσικά πορεύονται χέρι-χέρι (με τον Καρατζαφέρη) με τους πολυχώρους underground τέχνης και μουσικής (βλ. bios) και τα φεστιβάλ γκράφιτι του δήμου Αθηναίων. και με τη ρυπογόνο τους παρουσία σε μια ήδη ασφυκτικά γεμάτη από μπάτσους, σεκιουριτάδες, μπόγιες και διαφημίσεις πόλη, προσφέρουν και μια παράπλευρη, δωρεάν, υπηρεσία στο κεφάλαιο: μειώνουν τον ζωτικό χώρο όσων διψούν και νοιάζονται για την αδιαμεσολάβητη, ειλικρινή έκφραση και δημιουργία.

Ο διάλογος που δημοσιεύεται πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου δεκαπενθήμερου του Δεκέμβρη του 2003, μέσω του ηλεκτρονικού forum fanzinesnet. η αρχική μου πρόθεση να δημοσιοποιήσω με κάποιον τρόπο τον διάλογο εν είδη κριτικής σε μια αυτοαποκαλούμενη συλλογικότητα φανζίν (fanzinesnet) που κατακλυζόταν από διαφημιστικά περιοδικά (υποβρύχιο, happy) και λογικές επιχορήγησης και κρατικοδιαισίας (αέρα πατέρα), αφέθηκε στην άκρη στη βάση της διαφύλαξης της ζωτικής ενέργειας και πόρων. Και μιας ενδόμυχης ελπίδας για το ότι μπορεί κάποιος πάντα να πάρει την έξοδο από τον αυτοκινητόδρομο για να βρει κάποιο μονοπάτι που οδηγεί στο δάσος.
Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη σφαίρα του δυνατού. Το ίδιο επαίσχυντο ψέμμα, ότι η κάθε δημιουργία έχει μια απόλυτη αξία, αμετάλαχτη από το σημασιολογικό περιβάλλον στο οποίο δρα, ότι δηλαδή ένα γκράφιτι έχει την ίδια αξία σε ένα τοίχο πόλης και σε ένα πλαίσιο του δήμου, μια συναυλία την ίδια δυναμική είτε γίνεται σε κλαμπ ή σε αυτοοργανωμένο χώρο, ένα κείμενο την ίδια αξία είτε δημοσιεύεται σε φανζίν ή σε διαφημιστικό έντυπο. Αυτό το ψέμμα, που παράγει τραγελαφικά εκτρώματα, όπως π.χ «diy φεστιβαλ» στο bios ή γκρουπ που βρίζουν το σύστημα, αλλά διαφημίζονται ακατάπαυστα από όλα τα κανάλια του συστήματος, δείχνει να αποτελεί και τη βασική δικαιολογία των εντύπων που επιλέγουν να μετατρέπουν την αυτοδιαχειριζόμενη έκφραση σε πληρωμένη-από-τις-εταιρείες έκφραση. Αυτό άλλωστε που κάνει τα φανζίν και το undergound γοητευτικά, δεν είναι μόνο η ποιότητα του λόγου και της έκφρασης αλλά το πως αυτά παράγονται, δημιουργούνται και φτάνουν σε σένα.
Όχι, δεν πρόκειται για μια προσπάθεια διαφύλαξης του ιερού των φανζίν από τους επίδοξους συλλητές. Τα φανζίν, όπως και διάφορες άλλες εκφράσεις του underground δικτύου δεν είναι κάτι που μπορεί να παγιωθεί και να προστατευτεί πίσω από μια μουσειακή βιτρίνα. Η αυτοοργάνωση σε έντυπο – μουσική – δημιουργία – έκφραση, όπως και το όνειρο αλλαγής αυτού του κόσμου, διατρέχει την ανθρώπινη δραστηριότητα, ανακαλύπτεται ξανά και ξανά, γεννά πρακτικές και κώδικες, ξεχνιέται, μεταλλάσσεται και συνεχίζει να στοιχειώνει τη φαντασία μας. Υπόγειες φάρσες διασχίζουν την ήπειρο, η πνευματική ιδιοκτησία καταπατείται απαξιωτικά, γραμματόσημα γεμίζουν κόλλα και ταξιδεύουν στο εσωτερικό των φακέλων, αλλοπρόσαλλες, πυρετώδεις ιδέες διαχέονται σε περιορισμένο χώρο και χρόνο. ένας παραδοσιακός ερευνητής δε θα καταφέρει να εντοπίσει ίχνη τους – οι βιβλιοθήκες, η ιστορία τέχνης, η κάθε γραπτή ιστορία, τα μουσεία, τα ιδρύματα δε θα του προσφέρουν παρά λανθασμένα κλειδιά στην αναζητησή του. θα χρειαστεί να απαρνηθεί την διαχωριστκή απόσταση που χωρίζει τον ερευνητή από την ερευνά του, να γίνει από κυνηγός, λεία για να ανακαλύψει αίφνης ότι η αυτοοργάνωση της δημιουργίας είναι δίπλα του, ήταν πάντα δίπλα του.
Όπως κάθε αφιέρωμα σε κίνημα τέχνης δεν είναι παρά μια νεκρολογία, έτσι και οι ιστορικές αναδρομές, τα αφιερώματα κτλ στα φανζίν δεν αποτελούν παρά κομματάκια από μια ταφόπλακα που επιχειρεί να σκεπάσει κάτι ακόμα ζωντανό. Κάτι που διευκολύνει το έργο του εμπορεύματος στην οικειοποίηση του κάθε τι εναλλακτικού, περιπετειώδους, ατίθασου το οποίο καλείται να δώσει ζωοφάνεια στο απέραντο νεκροταφείο των εμπορευμάτων.
Κάνε πράξη τις επιθυμίες σου, μας προτρέπουν οι παρασκευαστές ουίσκι, μπους-χασάπη-δολοφόνε βροντοφωνάζει η coca-cola στα κείμενα που συνοδεύουν τις διαφημίσεις της, η οικειοποίηση της ζωής από το εμπόρευμα, στηρίζεται σε παράδοξα, ψευδαισθήσεις και τρικ με παραμορφωτικούς καθρέπτες. Δεν υπάρχει μια και μόνη αλήθεια, υπάρχουν όμως πολλά ψέματα και το ζήτημα εδώ δεν είναι να υπερασπιστούμε την όποια αλήθεια, αλλά να καταδείξουμε τα ψέματα. Να μοχθήσουμε στην εργασία του αρνητικού, για να φέρουμε στην επιφάνεια τη μπόχα της σαπίλας πίσω από τις ευωδίες των εμπορευμάτων, τα διαφημιστικά μηνύματα πίσω από τα εμετικά ανατρεπτικά και ιν «άρθρα» των νεανικών δωρεάν περιοδικών πόλης, τις επιταγές του λαίφστάιλ και της εκμετάλλευσης της δημιουργίας πίσω από τις ανατρεπτικές εκδηλώσεις των «πολυχώρων» και των γκαλερί.
Και τα φανζίν; θα βρίσκονται πάντα εδώ, με οποιαδήποτε μορφή και μέσο, για να ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας, να απαλύνουν μοναξιές, να πραγματοποιήσουν όνειρα σε όσους το έχουν ανάγκη. Τα εμπορεύματα θα συνεχίσουν να ωρύονται για την ανατρεπτικότητά τους μέσα από τις πρωτοποριακές σελιδοποιήσεις, τις επαναστατικές τέχνες και λοιπά στολίδια των διαφημιστικών καταχωρήσεων και μέσα, για να μην ξεχνιόμαστε, από διάφορους καλοθελητές που κοροΐδεύοντας τον εαυτό τους θα ξεράσουν, με την βιασύνη καταδότη, τα ανατρεπτικά τους κατασκευάσματα πριν σπεύσουν να μοιραστούν με τα άλλα κοπρόσκυλα τα αποφάγια στο μπολ της χορηγίας.

Στον Αλέξανδρο, την Τίνα, τον Ηρακλή, τον Αλέξη, τον Αντώνη, τη Χριστίνα, τον Κοσταφάκι, τον Ηλία, στο Μήτσο, το Γιάννη, το Σωτήρη, τον Γιάννη Π., τη Μαρία-Ηλέκτρα, το Μάκη, τον Άρη. Σε όλους αυτούς που μπόλιασαν και συνεχίζουν να μπολιάζουν την πραγματικότητα με τα όνειρά τους.

Σημείωση: άφησα εντελώς ανεπεξέργαστα τα παρακάτω κείμενα, διορθώνοντας μόνο μερικές κραυγαλέες ανορθογραφίες και πληκτρογραφικά λάθη.

* * *

From: “Makis Chrisostomidis”
Subject: [fanzinesnet] apoxorisi
Ανακοίνωση
Αποφάσισα τη δια παντός αποχώρησή μου από την ποίηση και τα πέριξ αυτής (κριτική, εκδόσεις, αναγνώσεις, συνεργασίες).
Η απόφαση αυτή μαγειρεύεται εδώ και πάρα πολύ καιρό στο μυαλό μου, βοήθησε όμως καταλυτικά το κλίμα μικροπρέπειας, τεμπελιάς, αρχομανίας και μονομανίας που υπάρχει στο χώρο. Τείνουν δυστυχώς τα παρελκόμενα του χώρου να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Η υπομονή είναι σπορ των νεότερων και όχι των σαραντάρηδων στων οποίων το κλαμπ μπαίνω σε δυόμισι περίπου χρόνια. Κουρασμένος από τις προβληματικές προσωπικότητες, αποχωρώ και σταματώ την έκδοση του αποτυχημένου εμπορικά και αισθητικά «από τα θεωρεία στην Praxi».
Επίσης σταματώ να γράφω και να διαβάζω ποιήματα, εξ` άλλου ποτέ δεν έγραψα κάτι αξιόλογο (αλλά ούτε και οι αναγνώστες μου ξεπέρασαν τους δυο τρεις).
Αποφασίζω έτσι να ασχοληθώ με την Ιατρική, της οποίας τα μυστικά τείνω να κατακτήσω, βοηθώντας, κυρίως αφιλοκερδώς, κόσμο που με χρειάζεται πραγματικά.
Πιστεύω ότι ο Ηλίας (Δυτικές Ινδίες) και ο Διαμαντής (Φαρφουλάς) θα συγχωρήσουν την αποχώρησή μου και θα συνεχίσουν παρ` όλες τις δυσκολίες το έργο τους.
29/11/03
Μάκης Χρυσοστομίδης

From: “dimitris lampos”
Subject: [fanzinesnet] Μεγαλείο…
Μεγαλείο ψυχής έδειξε η ανακοίνωση του Μάκη Χρυσοστομίδη να πάψει κάθε ενασχόληση με την ποίηση για τους λόγους τους οποίους ανέφερε. Μιλά για τη μικροψυχία, για το «λίγο» αυτού του συναφιού που θέλει να αποκαλείται καλλιτεχνικό.
…θα ήθελα μερικούς να τους ονειρεύομαι παρά να τους ξέρω, με λιγοστεύουν, το πληρώνω με την έκπτωση των εικόνων…
Και συνεχίζει μιλώντας για «τις προβληματικές προσωπικότητες», για το ότι «τα παρελκόμενα τείνουν να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση». Ποιός μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο; Ο χώρος των ανεξάρτητων εντύπων κατακλύζεται, ασφυκτιά και πεθαίνει κάτω απ’ την αρρωστημένη και ηττοπαθή ανάσα της μεγάλης πλειοψηφίας των Φανζίνάδων, αυτών των ανεξάρτητων εκδοτών που τους βολεύει το περιθώριό τους και η μετριότητά τους. Αυτών που μην έχοντας την αξία αλλά και τη δύναμη να διεκδικήσουν τη δημιουργία ενός δυνατότερου βήματος απ’ όπου όλο και περισσότεροι θα μπορούν να μιλούν ελεύθερα, αρκούνται, αλλά και υπερασπίζονται με νύχια και δόντια την συνέχιση αυτής της κατάστασης και πρακτικής που σε τελική ανάλυση σε τίποτα δε τους ξεχωρίζει από οποιονδήποτε άλλο που μένει απαθής απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα. Τίποτα δε τους ξεχωρίζει από τους θεατές. Και θελουν ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΆΛΛΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΉΣΟΥΝ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, Κ’ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ.
…οι θεατές των πραγμάτων…οφείλουν να σιωπήσουν έστω για λίγο…
Ο Μάκης Χρυσοστομίδης, έχοντας πάρα πολλά ενεργά χρόνια στο χώρο, κατάλαβε πλέον πως οι θεατές δε πρόκειται να σιωπήσουν. Προτιμά λοιπόν εκείνος, για λόγους αξιοπρέπειας να σιωπήσει. Έχει τη λεβεντιά να σταματήσει αυτή τη μακρόχρονη πορεία, βλέποντας ότι σ’ αυτό το πλαίσιο, δε πρόκειται να οδηγήσει πουθενά. Και κατά κάποιο τρόπο έχει τη γενναιότητα, αυτοπυρπολούμενος ως ποιητής, να δώσει σ’ όλο τον κόσμο του ανεξάρτητου εντύπου ένα μεγάλο παράδειγμα αξιοπρέπειας αλλά κι ένα έναυσμα για αναθεώρηση των πρακτικών, των αντιλήψεων και των ορισμών που βολεύουν, κρατώντας μόνιμα στο πάτο την γενικευμένη προσπάθεια ανεξάρτητου έντυπου λόγου στην Ελλάδα, αυτούς που, υπηρετώντας το σύστημα καλύτερα από κάθε άλλον, ταυτίζουν το ανεξάρτητο με το περιθωριακό.
…μπουχτίσαμε με το ανακυκλωμένο παιγνίδι της αισθητικής, που θέλει το ποιοτικό πότε να φοράει ράσα, πότε να τραβάει μυτιές, πότε να γράφει ποιήματα, να τρέχει σε συναυλίες, να διαμαρτύρεται, να χτυπιέται, να αμφισβητεί κι όλα αυτά με σκοπό κάποτε να προσθέσει ένα ακόμα στρώμα στο κατακάθι των προηγούμενων.
Δημήτρης Λ.
‘ο Καθρέφτης’
(ότι είναι με πλάγια γράμματα, αποτελεί αποσπάσματα από το βιβλίο του Μάκη Χρυσοστομίδη ‘Πλάσμα – αναγωγή εικόνων και ιστοριών’ -ανεξάρτητη έκδοση. Αρκούν για να αναδείξουν ένα συγγραφέα με στοχασμό, με άποψη, αισθητική και πάνω απ’ όλα ουσία. Κακώς λοιπόν θεωρεί πως ποτέ δεν έγραψε τίποτα αξιόλογο, αν και προφανώς πρόκειται για λόγια πίκρας. Άλλη μια περίπτωση λοιπόν όπου πρώτοι φεύγουν οι καλύτεροι ημών.)

From: [email protected]
Subject: Re: [fanzinesnet] Μεγαλείο…
καλημέρα, (ή καλη-οποιαδήποτε άλλη στιγμή το διαβάζετε) διάβασα στην αρχή με κάποια δόση απαξίωσης και ευθυμίας το μήνυμα Μεγαλείο ψυχής κτλ κ περίμενα κάποιος να απαντήσει στη ροή ασυναρτησιών αλλά μια που αυτό δεν έγινε και λόγω του ότι έχω λίγο απηυδισμένη διάθεση σήμερα το πρωί, λέω να πάρω εγώ την πρωτοβουλία.
Ο χώρος των ανεξάρτητων εντύπων κατακλύζεται, ασφυκτιά και πεθαίνει κάτω απ’ την αρρωστημένη και ηττοπαθή ανάσα της μεγάλης πλειοψηφίας των Φανζίνάδων, αυτών των ανεξάρτητων εκδοτών που τους βολεύει το περιθώριό τους και η μετριότητά τους. Αυτών που μην έχοντας την αξία αλλά και τη δύναμη να διεκδικήσουν τη δημιουργία ενός δυνατότερου βήματος απ’ όπου όλο και περισσότεροι θα μπορούν να μιλούν ελεύθερα, αρκούνται, αλλά και υπερασπίζονται με νύχια και δόντια την συνέχιση αυτής της κατάστασης και πρακτικής που σε τελική ανάλυση σε τίποτα δε τους ξεχωρίζει από οποιονδήποτε άλλο που μένει απαθής απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα. Τίποτα δε τους ξεχωρίζει από τους θεατές.
Είναι αξιοθαύμαστο πως μπορεί κάποιος να χωρέσει τόσες πολλές άνοησίες σε μια μικρή παράγραφο, αξιοζήλευτες οι λογοτεχνικές ικανότητες των “ανεξάρτητων εντύπων”.
Δηλαδή αν κατάλαβα καλά το πρόβλημα των ανεξάρτητων εντύπων είναι οι φανζίνάδες; Τότε γιατί ονομάζεται fanzinesnet το forum; Κ πως ακριβώς δηλαδή περιορίζονται τα ανεξάρτητα έντυπα από τα φανζίν; Ήρθε καμμία αντιπροσωπεία φανζίνάδων να σε εμποδίσει να διανείμεις τα εντυπά σου, να μπουκοτάρει τους στόχους σου, τις συναντήσεις σου;
Κ επειδή η εντύπωση πού μου έμεινε από τις δυο συναντήσεις που συμμετείχα είναι ότι παίζει μια γενική σύγχυση για το θέμα φανζίνς-ανεξάρτητος λόγος κτλ θα προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα τουλάχιστον από τη δικιά μου μεριά.
Το γεγονός ότι τα φανζίν στη μεγάλη τους πλειοψηφία κινούνται σε κανάλια έξω από το κύριο ρεύμα, δεν έχει να κάνει ούτε με “μετριότητα” ούτε με απουσία “αξίας κ δύναμης”. Είναι γιατί έχουν τη στοιχειώδη λογική και τιμιότητα ώστε να γνωρίζουν ότι τα media, οι διαφημίσεις, οι επιχορηγήσεις του δήμου κ τα φραγκάκια της μπύρας χάινεκεν για παράδειγμα, το πιο πιθανό είναι να σε απομακρύνουν από τους στόχους σου κ να καταντήσουν την εκφρασή σου ένα ακόμα πολιτιστικό προϊόν ανάμεσα στα αναρίθμητα άλλα που μας κατακλύζουν κ μας κάνουν να ασφυκτιούμε κ να ψάχνουμε ένα διαφορετικό τρόπο έκφρασης κ επικοινωνίας.
Κανείς δεν είναι βέβαια υποχρεωμένος να κάνει το ίδιο – μπορεί να τρέξει πίσω από τις επιχορηγήσεις τους χορηγούς, τους καλλιτεχνικούς κύκλους, μπορεί ακόμα αν θέλει να ανταλλάξει κ χειραψίες με παράγοντες κ πολιτιστικούς φορείς. Απλά βέβαια οφείλει να έχει την ειλικρίνεια να μην αποκαλείται ανεξάρτητος γιατί αν μη τι άλλο, είναι λίγο άδικο κάποιος κόσμος να βλέπει τη λέξη φανζίν δίπλα σε διαφημίσεις και πολιτιστικά δρώμενα του δήμ(ι)ου αθηναίων. Άδικο αν μη τι άλλο για όλους αυτούς που αν κ αποτελέσαν τη πρωτοπορεία της εποχής τους σε ότι αφορά το έντυπο (βλέπε κτήνος, ιδεοδρόμιο, ηλεκτρικό μαχαίρι, non art fart, βρωμιά, παπάρι για να αναφέρω λίγα μόνο από αυτά) επιλέξαν να διατηρήσουν τη εκφρασή τους όσο το δυνατόν πιο τίμια κ ειλικρινή αρνούμενοι τον ευτελισμό της από όλους τους mainstream φορείς που πάντα διψούν για την ενσωμάτωση νέας κ ριζοσπαστικής έκφρασης στο σάπιο οργανισμό τους.
Δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα η περαιτέρω εξήγηση του ρόλου κ της ουσίας των φανζίν, απλά θεωρώ καλό να υπάρξει μια τουλάχιστον απάντηση σε παρόμοιες ασυναρτησίες. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει να κάνει ότι θέλει με το εντυπό του, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί κιόλας να είναι με το ένα πόδι στην μια όχθη κ με το άλλο στην απέναντι και με διάφορα άλλα πόδια σαν την κατσαρίδα να τσαλαβουτά στα νερά του ποταμού βρωμιζοντάς τα.
Αυτά, αν το ύφος μου φάνηκε κάπως προσβλητικό σε κάποιον ας καταλάβει πόσο προσβλητική ήταν η παράγραφος που παραθέτω.
all hail eris, καλύτερα άνεργος παρά καλλιτέχνης,
ιάσων

From: “Nektarios Lambropoulos”
Subject:[fanzinesnet] Αν και φαντάρος αναφωνώ …PEACE!
Καταρχήν υγεία σε όλους,
Μόλις γύρισα για τρεις μέρες από το στρατόπεδο που μας “εκπαιδεύουν” να γίνουμε μαχητές, ελευθερωτές και κομάντος. Δεν μπορώ να πω, το γελοίο και το γέλιο κυριαρχεί και ειδικά το δεύτερο δίνει και παίρνει. Τέλος πάντων, αυτά δεν πολυενδιαφέρουν τους περισσότερους από εσάς και τα αφήνω στην άκρη.
Αχ, γιατί με στεναχωράτε εκεί που είστε έξω; Αντί να χαίρεστε και να δημιουργείτε (όχι ότι δεν το κάνετε κι αυτό), κάθεστε και στεναχωριέστε και χαλάτε τις καρδιές σας. Ίσως οι διαφορές που
υπάρχουν να είναι ουσιαστικές, ίσως και άλλες να είναι λιγότερο σημαντικές. Ό,τι και να ισχύει πάντως, πιστεύω πως πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που ασχολούμαστε με τα fanzines και όλα αυτά τα έντυπα που παρουσιάζετε ο καθένας από εσάς, αλλά κι εμείς που τα διαβάζουμε. Καλά να είμαστε να τσακωνόμαστε θα πω κι από την άλλη μεριά βέβαια, γιατί τίποτα δε γίνεται με απόλυτη συμφωνία. Απλά δεν μπορώ τον αλληλοσπαραγμό, δεν είμαστε και πολλοί εδώ πέρα, αλλά δεν είμαστε και όλοι ίδιοι.
(Εγώ παρεπιπτόντως με το χώσιμο στο στρατό πάλι δεν πρόλαβα ο ανεπρόκοπος να κάνω την ανανέωση, αλλά πέφτει μια βδομαδούλα άδεια στις γιορτές που θα την τιμήσω δεόντως. Ούτε και την έκθεση στο Ashinart πρόλαβα, μονάχα το αρχείο που έχω μαζέψει για το fanzinesnet μπόρεσα να στείλω στο Διαμαντή για να εκτεθεί.)
Έμαθα ένα θετικό. Είναι έτοιμο το βιντεάκι από τον Καϊάφα και ανυπομονώ να το δω.
Για το Μάκη έχω να πω πως ό,τι και να αποφασίσει να κάνει με την ποίηση, τα περιοδικά και όλα τα συναφή, η απόφασή του είναι σεβαστή για όποιον λόγο και να το αποφάσισε. Απλά θα ήθελα να του θυμίσω (μιας και όπως λέει κι ο ίδιος ότι πλησιάζει τα σαράντα και η υπομονή του δεν έχει τις ίδιες αντοχές με των νεώτερων) πως τους μεγαλύτερους χαρακτηρίζει η έλλειψη των λέξεων “ποτέ” και “για πάντα” από το λεξιλόγιό τους-μάλλον είναι πολύ νέος ακόμα για να απογοητεύεται και να αποσύρεται δια παντώς. Τουλάχιστον από την ανάγνωση ποίησης είμαι σίγουρος ότι δε θα μπορέσει να ξεφύγει για πάντα. Κι αν 2-3 ή 1000 διάβασαν ό,τι έγραψε δεν έχει διαφορά. Έναν να άγγιξαν τα γραφτά του αρκεί-αυτή είναι δική μου άποψη. Όλα θα γίνουν στον καιρό τους, όταν δηλαδή είμαστε εμείς έτοιμοι γι’ αυτά, και δεν το εννοώ μοιρολατρικά.
Δε θέλω από την άλλη να πω την προσωπική μου άποψη για τη διαφωνία του Δημήτρη και του Ιάσονα, αν και δεν θεωρώ ότι είναι τόσο προσωπική όσο περισσότερο διαφορετική στάση ζωής, ίσως και αποτέλεσμα παρεξηγήσεων. Τουλάχιστον ειπώθηκε κάτι έστω κι αν δεν είναι ευχολόγια ή κραυγές ομοψυχίας (κάπου την άκουσα τελευταία στο στρατόπεδο αυτή τη λέξη). Ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις του και από τον κάθε “κριτή” διαφορετικά. Εμείς διαλέγουμε πού και από ποιον θα κριθούμε, είτε θετικά είτε αρνητικά. Αλλά σημασία περισσότερο έχει να εκφραζόμαστε από αυτό που κάνουμε, κι όχι η ίδια η αποδοχή των έργων και των απόψεών μας από περισσότερους ή λιγότερους.
Σταματώ εδώ προς το παρόν. Το βράδυ που θα έχω πιεί και τα κρασιά μου σαν άνθρωπος, θα γράψω περισσότερα επί του θέματος, να έχω πάρει και μια γεύση από τον “πραγματικό” κόσμο που πεθύμησα, να ξαναδιαβάσω και τα κείμενα του forum με μεγαλύτερη προσοχή γιατί το κεφάλι μου έχει μπερδευτεί με τα χρώματα που βλέπω εδώ έξω, πέρα από το χακί. (Α, για όσους δεν έχουν πάει φαντάροι και δεν θέλουν να γίνουν ΥΕΑ, μια καλή δικαιολογία είναι να δηλώσουν ότι έχουν δυσχρωματοψία ή αχρωματοψία και κόβονται κατευθείαν από την επιλογή.)
Θα τα ξαναπούμε,
Νεκτάριος

From: “dimitris lampos” <[email protected]>
Subject: [fanzinesnet] Αν και φαντάρος αναφωνώ …PEACE!
Υπήρξαν αντιδράσεις στο προηγούμενο μήνυμα μου και απαντώ.
Κατα αρχάς, δεν ενοχλήθηκα επι προσωπικού από το μήνυμα του Ιάσονα, τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα για τις δουλιές του, και κυρίως για το ιστορικό Happy Harry. Λυπάμαι μόνο που μπλέκεται ακόμα με βερμπαλισμούς. Είτε λέω φανζίν είτε ανεξάρτητα έντυπα εννοώ το ίδιο.
Ζητώ συγνώμη αν δημιούργησα σύγχυση. Εγώ όμως δε διαχωρίζω τους όρους και σε τελική ανάλυση δε με ενδιαφέρουν οι όροι κι οι ορισμοί.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να συνηδητοποιήσουμε όλοι μας ότι χωρίς σοβαρότητα, χωρίς συγκρότηση, όλες οι ανεξάρτητες αντιεμπορικές εκδοτικές προσπάθειες 8α πηγαίνουν στο βρόντο και θα παραμένουν περιθώριο. Αυτό φίλε Ιάσονα, κάποιους τους βολεύει. Εσύ το ξέρεις καλύτερα από μένα και μου κάνει εντύπωση που δε σε απασχολεί, όπως δείχνει να μη σε απασχολεί, όχι μόνο εσένα αλλά έμπρακτα όλους μας, η μεγάλη αλήθεια που ανέδειξε με την αποχώρησή του ο Μάκης Χρυσοστομίδης. Το ότι ο χώρος κατακλύζεται από προβληματικές προσωπικότητες οι οποίες μάλιστα τείνουν να πνίγουν το χώρο του ανεξάρτητου εντύπου. Κι επειδή αναρωτήθηκες το πως γίνεται αυτό, αναρωτήσου σε παρακαλώ ποιοί είναι αυτοί που ναυάγησαν με τις αντιλήψεις, τις ενέργειες και τις πρακτικές τους όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει για τη δημιουργία μιας ενιαίας προσπάθειας στο χώρο των ανεξάρτητων εντύπων από το 1975 μέχρι και σήμερα, στην πρόσφατη συγκέντρωση στον Καιάφα τον Ιούλιο 2003.
Κάποια στιγμή πρέπει να τα δούμε όλοι μας πιο σοβαρά όλα αυτά.
Εκτός κι αν κάποιοι νοιώθουν ότι τους χαλάει η σούπα τους, οπότε άς το αφήσουμε για το 2025, όπως λέγαμε γι πλάκα στον Καιάφα. Μόνο που αν καταλήξουμε εκεί, εμείς θα είμαστε για γέλια και κανένας άλλος.

From: [email protected]
Subject: Re: [fanzinesnet] Bermpalismoi
γεια χαρά σε όλους στο fanzinesnet,
η ανταλλαγή απόψεων, έστω κ σε μορφή διαμάχης, έχει σαφώς περισσότερο ενδιαφέρον σε ένα φόρουμ από απλές αναγγελίες εκδηλώσεων, σωστά; οπότε για πάμε.
καταρχάς όντως στο προηγούμενο μήνυμα θεώρησα ότι γίνεται ένας διαχωρισμός ανάμεσα σε φανζίνάδες κ εκδότες ανεξάρτητων εντύπων. ίσως λάθος μου, ίσως κακή διατύπωση, αλλά ούτως ή άλλως το όλο πρόβλημα ουδόλως έχει να κάνει με βερμπαλισμούς -ή άλλους -ισμούς.
σίγουρα δε μπορώ να έχω άποψη για τα φανζίνς/underground έντυπα μέχρι το 86-87. γιαυτά μάλλον πιο αρμόδιοι είναι άλλοι όπως ο λεωνίδας π.χ. αν κ πιστεύω ότι για εκείνη την εποχή κανείς δε μπορεί να έχει πλήρως σφαιρική άποψη γιατί ακριβώς πάρα πολλά έντυπα κυκλοφορούσαν κυριολεκτικά υπόγεια κ η πολιτική πρακτική ήταν επίσης αρκετά διαφορετική από τη σημερινή.
γιαυτό όμως που μπορώ να ξέρω δηλ. για τη σκηνή των zines από τα τέλη του 80 μέχρι σήμερα, ένα είναι σίγουρο: το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ ότι κάποιοι ήθελαν να διατηρήσουν τις δουλειές τους underground αλλά ακριβώς το αντίθετο: το πόσο εύκολα έντυπα δεχόντουσαν έναντι ευτελούς αντίτιμου τη συγχώνευση από το mainstream ανοίγοντας μ’ αυτόν τον τρόπο το δρόμο για την εκ ασφαλούς οικειοποίηση του όρου φανζίν κ undergound κ “ανεξάρτητου” από ένα σωρό έμπορους κ “πρώην” κ καλλιτεχνοκαραγκιόδηζες, από κραυγαλέες περιπτώσεις στυλ κλικ, 01 μέχρι πιο μικρές (αλλά έξίσου ενοχλητικές)όπως τα διάφορα δωρεάν “περιοδικά” που έχουν κατακλύσει την αθήνα τα τελευταία χρόνια. (αλήθεια αυτή η μαλακισμένη η greenpeace γιατί δεν πάει να αλυσοδεθεί έξω από τα γραφεία κανενός athens voice ή υποβρυχίου, τόσο τσάμπα χαρτί πετιέται, δεν τα σκέφτονται καθόλου τα δεντράκια που καταστρέφονται;) κ για να μιλήσουμε κ πιο συγκεκριμένα η μεγάλη ήττα ήρθε με τα πρώτα πληρωμένα από εταιρείες εξώφυλλα των τότε μεγάλων μουσικών φανζίν (Β-23, fractal) στην εποχή του Grunge κ έπειτα ήρθε κ το αρχιεμπόριο του Οξύ (το οποίο κ αυτό προσπάθησε να λανσαριστεί ως φανζίν κ ανεξάρτητο – αν είναι δυνατόν) το οποίο ανάμεσα στα διάφορα ξερατά που έκδωσε (με ωραίο περιτύλιγμα όμως) ασχολήθηκε κ με το underground (με τη συνεισφορά πρώην εκδοτών φανζίν) εκδίδοντας Hakim bey, s.home, principia discordia (σε απαράδεχτα υψηλή τιμή) κτλ και παραλίγο κ nick blinko των rudimentary peni (θα έπεφτε το ταβάνι να τους πλακώσει έτσι κ το κάναν).
κ έτσι κάποιος που γοητεύεται από μια πιο εναλλακτική κουλτούρα (γιατί αυτό είναι συχνά αν κ όχι πάντοτε ένα κοινό σημείο εκκίνησης) θα θεωρήσει ότι ο μόνος τρόπος να γίνει κάτι είναι μέσα από όλη αυτή την υποκρισία και τους διακανονισμούς με χορηγούς επιχορηγήσεις κτλ κ αυτός είναι ένας λόγος που όλο κ λιγότερα φανζίν βγαίνουν στις μέρες μας (ίσως όχι ο σημαντικότερος, αλλά αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα).
κ σίγουρα το οποιοδήποτε ανεξάρτητο έντυπο δεν είναι απαραίτητα κ φανζίν.
πάρα πολλοί είναι αυτοί που βγάζουν έντυπα μόνοι τους είτε για λόγους καλλιτεχνικούς, αυτοπροβολής, είτε ως χόμπυ είτε για το κυνήγι κάποιας γραφιστικής δουλειάς ή επιχορήγησης, αλλά η όλη λογική τους δε διαφέρει σε τίποτε από τα συνήθη περιοδικά κ το γεγονός ότι έχουν μικρή κυκλοφορία κ μικρούς πόρους δεν τους κάνει κ φανζίν.
το θέμα δεν είναι να πασχίσουμε να μοιάσουμε στα mainstream μέσα ενημέρωσης, το θέμα είναι παιχτεί το παιχνίδι με τους δικούς μας όρους κ μόνο.
το σημαντικό δεν είναι να βρεθεί μια εκπομπή στην τηλεόραση να κάνει αφιέρωμα στα φανζίν, ή κάποιο περιοδικό στυλ max να αφιερώσει το σαλόνι του στον Underground τύπο, ούτε η επόμενη εκδήλωση του δήμιου αθηναίων να τα περιλαμβάνει στο προγραμμά της (όλα αυτά όχι μόνο δε θα βοηθήσουν τα φανζίνς αλλά θα αηδιάσουν κ πολλούς από τους εκδότες τους). το θέμα θα ήταν μια εκδήλωση μόνο από φανζίνάδες χωρίς καμμία χορηγία ή πατρονάρισμα από δήμους κ πολιτιστικούς φορείς να μπορέσει να μαζέψει κάποιες εκατοντάδες κόσμου, κόσμου που θα βρεθεί μέσα στους όρους που οι ίδιοι οι φανζίνάδες επιλέγουν, γιατί αν επιλέγαν τη διαμεσολαβημένη επικοινωνία γιατί να βγάλουν φανζίν σε πρώτη φάση κ να μην πάνε να γίνουν μέλη δημοτικών συμβουλίων, μη-κερδοσκοπικών οργανώσεων ή -θεός (τρόπος του λέγειν) φυλάξοι-δημοσιογραφοι;
κ όλα αυτά δεν είναι απλά ως απάντηση στον εκδότη του καθρέφτη -δεν υπάρχει άλλωστε καμμία προσωπική διαφορά- αλλά μια γενικότερη παρέμβαση στο όλο κλίμα του fanzinesnet όπως εγώ τουλάχιστον το βλέπω να διαμορφώνεται.
επίσης ο μάκης στο μηνυμά του νομίζω ότι αναφερόταν στον χώρο της ποίησης κτλ κ πολύ καλά θεώρησε ο άνθρωπος ότι είναι γεμάτος κάλπηδες – σέβομαι την αποφασή του, αλλά δε βρίσκω ότι είχε καμμία αναφορά στο θέμα που συζητάμε.
φίλε νεκτάριε μη στεναχωριέσαι , οι συγκρούσεις πολλές φορές είναι καλύτερες από την υποκριτική συναίνεση κ ένα φόρουμ ιδεών που εμπεριέχει διαμάχες (σε ένα κυκεώνα “φόρουμ” ηλεκτρονικών ή μη που αναλίσκονται σε διαφημίσεις κ αναγγελίες κυκλοφοριών κ εκδηλώσεων) αν μη τι άλλο τιμά τον δημιουργό του.
αυτά τα λίγα, don’t let the bastards grind you down που έγραφε κάποτε κ το θερμοκήπιο, η αηδία πρώτα κ πάντα, ο δρόμος για την κόλαση δεν είναι στρωμένος με καλές προθέσεις αλλά με τα γυμνά σαρκία “underground” καλλιτεχνών κ “πρώην” εκδοτών,
all hail eris,
ι.

From: upovrixio
Subject: [fanzinesnet] Του Πάνου Σόμπολου
Δεκάδες αγανακτισμένων ακτιβιστών της Greenpeace προέβησαν σήμερα το πρωί σε μια ακόμα ασυνήθιστη ενέργεια. Διαμαρτυρόμενοι για «το πόσο τσάμπα χαρτί πετιέται», όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν, αλυσοδέθηκαν για αρκετές ώρες γύρω από τα γραφεία του περιοδικού Υποβρύχιο. Στη συνέχεια με πρωτοφανή αγριότητα έσπασαν την είσοδο και παρέδωσαν στην πυρά όσα βέβηλα τεύχη του περιοδικού βρέθηκαν μπροστά τους κραυγάζοντας «ΤΙ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ, ΤΙ PETROLA, ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΦΟΛΑ».
Με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων και αφού οι υπεύθυνοι του περιοδικού διαβεβαίωσαν τους ακτιβιστές ότι δε θα πετιέται τόσο ΤΣΑΜΠΑ χαρτί ερχόμενοι σε έναν προσωρινό συμβιβασμό να βάλουν αντίτιμο στο περιοδικό, οι τελευταίοι αποχώρησαν ειρηνικά.
Τα πραγματικά αίτια του συμβάντος διερευνώνται αφού είναι γνωστό ότι η εν λόγω οικολογική οργάνωση ουδέποτε έχει προβεί σε τέτοιου είδους ενέργειες στο παρελθόν. Ωστόσο κύκλοι του υπουργείου Δημόσιας Τάξης δεν αποκλείουν να πρόκειται για προσχεδιασμένη ενέργεια του ίδου του περιοδικού μετά από συνεννόηση με την Greenpeace για λόγους προβολής.
Π.Σ.

From: upovrixio
Subject: [fanzinesnet] ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΟΒΑΡΑ
Ένας πολύ φίλος μου Παλαιστίνιος, ο Χαμμούντ, μού διηγήθηκε πρόσφατα την εξής αραβική παροιμία
Δύο καμηλιέρηδες προχωρούσαν στην έρημο για μέρες πεινασμένοι όταν αντίκρισαν επιτέλους κάτι πράσινο στον ορίζοντα. Σωθήκαμε αναφώνησε ο νεαρότερος, φαϊ! Μη βιάζεσαι του απάντησε ο γέρος συνοδοιπόρος του. Πλησιάζοντας φάνηκε καθαρά ότι τα πράσινα στίγματα ήταν δέντρα. Στο πα, είναι δέντρα σωθήκαμε, θα φάμε. Μη βιάζεσαι απάντησε πάλι ο γέρος και προπαντός ΜΗ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ . Μπορεί πλέον να βλέπουμε ότι είναι δέντρα αλλά δεν βλέπουμε τους καρπούς. Μετά από μερικά μέτρα τα μάτια του νέου έβλεπαν ξεκάθαρα πια τους καρπούς που τόσο λαχταρούσαν. Στο πα γέρο σωθήκαμε, να οι καρποί.
Περίμενε να πλησιάσουμε αποκρίθηκε ο γέρος, από δω που είμαστε δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν πράγματι τρώγονται ή είναι δηλητηριώδεις.
Όντως σε μερικά λεπτά έφτασαν στα δέντρα και διαπίστωσαν ότι δεν μπορούν να φάνε από τους καρπούς. Η πρώτη εκδοχή λέει ότι ο νέος πεθαίνει από τον καημό μόλις διαπιστώνει ότι δεν μπορούν να τους φάνε, η δεύτερη ότι τυφλωμένος από την πείνα σκοτώνει το γέρο. Ωστόσο το τέλος μάλλον δεν έχει τόση σημασία και γι’ αυτό υπάρχουν και δύο εκδοχές.
Και τώρα πίσω στην πραγματικότητα. Τόσο ο Χαμμούντ όσο και ο δίδυμος αδερφός του ανήκαν εθελοντικά στην προσωπική φρουρά του Αραφάτ. Ο αδερφός του Χαμμούντ σκοτώθηκε πρόπερσι σε μια ακόμη επιχείρηση περικύκλωσης του αρχηγείου του Αραφάτ από τον Ισραηλινό Στρατό. Κάθε βράδυ πριν πέσει στο κρεβάτι ορκίζεται εκδίκηση στο αίμα του αδερφού του.
Ο καλύτερος φίλος του Χαμμούντ είναι Εβραίος. Δεν είναι όλοι οι Εβραίοι ίδιοι μου λέει. Θα πρέπει ωστόσο να πλησιάσεις πολύ κοντά για να μη σε τυφλώσει αυτό που θες να δεις από πριν.
Τελικά θα πρέπει να πλησιάσει κανείς κοντά για να καταλάβει τη διαφορά ακόμη και δύο γαμημένων ασήμαντων εντύπων: της Athens Voice που εκδίδει για όσους δεν το ξέρουν ο μεγαλοεκδότης και καναλάρχης κύριος Αλαφούζος και του Υποβρυχίου. Και το μεγαλύτερο κρίμα είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς που ασχολούνται με το Υποβρύχιο δεν είναι και τόσο μακριά για τους διακρίνεις.
Τι ωραία, στρογγυλεμένα, βολικά και εύκολα φαίνονται όλα από μακριά. Σχεδόν ισοπεδωτικά?
Βαγγέλης Δαβιτίδης

From: <[email protected]>
Subject: Re: [fanzinesnet] ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΟΒΑΡΑ
υπάρχει βέβαια κ μια γνωστή ρήση, δυστυχώς λιγότερο εντυπωσιακή κ ποιητική από την αραβική παροιμία, που πάει περίπου ως εξής:
αν κάτι μοιάζει με πάπια, πετάει σαν πάπια κ κράζει σαν πάπια, τότε μάλλον είναι πάπια.
κ επειδή δε χρειάζεται ολόκληρη παραβολή με ήρωες στην έρημο κτλ κ για να πούμε απλά πράγματα:
το ποιος βγάζει το athens voice κ ποιος το υποβρύχιο δεν έχει κ τόση σημασία σ’ ότι αφορά το θέμα που “συζητιέται”. δε μιλάμε επι προσωπικού επιπέδου (σ’ οτι αφορά αυτό όσα από τα παιδιά γνώρισα από το υποβρύχιο μου φάνηκαν συμπαθέστατα μάλιστα). αλλά όπως κ να το κάνουμε (ακόμα κ αν αφήσουμε το θέμα της ύλης κατά μέρος, αν κ αυτό λέει πολλά) το υποβρύχιο είναι ένα περιοδικό γεμάτο διαφημίσεις κ που πληρώνει τους αρθρογράφους του. σε επίπεδο αισθητικής κ ύλης (τελικά δεν το αφήσαμε κατά μέρος) δε διαφέρει σχεδόν καθόλου από διάφορα άλλα δωρεάν περιοδικά που έχω δει τόσο σε αθήνα, όσο κ θεσσαλονίκη αλλά κ στην ευρώπη όπου είναι κ εκεί σχετικά πρόσφατο φαινόμενο. αν λοιπόν οι συντάκτες του θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό -που υποθέτω ότι θέλουν με δεδομένο ότι αυτοεντάχθηκαν σε μια υποτιθέμενη προσπάθεια συνεργασίας φανζίν κ όχι περιοδικών γενικά- ας ξεκινήσουν πρώτα με μια αυτοκριτική σ’ οτι αφορά τον τρόπο έκδοσης, διανομής κ το λόγο εκδοσής του, σημεία που είναι πολύ σημαντικά σ’ οτι αφορά το διαχωρισμό φανζίν-περιοδικού. δεν λέω ότι πρέπει να το κάνουν, ότι σώνει κ καλά πρέπει να γίνουν φανζίν, έχουν κάθε δικαίωμα να συνεχίσουν να βγάζουν το περιοδικό τους με την παρούσα μορφή, αλλά επειδή οι κοινότητες είναι ωραίο πράγμα κ ακόμη πιο ωραίο είναι οι αυτόνομες προσπάθειες έκφρασης κ δημιουργίας, καλό είναι να υπάρχει σεβασμός γι’ αυτό κ αν μη τι άλλο η προσπάθεια συμμετοχής να συνεπάγεται κ με μια έναρξη διαλόγου τουλάχιστον, σ’ ότι αφορά τι είναι αυτό που πρόκειται να ενταχθούν. κ επειδή αυτό που αποκαλέιται diy δημιουργία κ έκφραση δεν προστατεύεται ούτε από πνευματικά δικαιώματα ούτε από νόμους, ούτε από σεκιουριτάδες στις εκδηλώσεις του κ ούτε επιχορηγείται από φράγκα διαφόρων φορέων, κ επειδή επίσης όλα αυτά δε σημαίνουν ότι είναι ξέφραγο αμπέλι με εύκολη πρόσβαση στον καθένα για να κάνει το οποιοδήποτε κομμάτι του (κ πάλι δεν εννοώ απαραίτητα ότι το υποβρύχιο αυτό θέλει -να κάνει το κομμάτι του δηλ.- μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχει μια ειλικρινής προσπάθεια προσσέγγισης εκ μέρους τους) βγαίνει αυθόρμητα συνήθως στον κάθε συμμετέχοντα να αναλαμβάνει την πρωτοβουλία διαφύλαξης κάποιων πραγμάτων (όταν χρειάζεται).
κ επειδή ζήλεψα με την αραβική παροιμία ιδού τι μου είπε κάποιος (δε θυμάμαι ποιος) όταν ήμουν πολύ μικρός:
δε μπορείς να έχεις κ την πίττα ολόκληρη κ το σκύλο χορτάτο.
(σαφώς λιγότερο εξωτικό κ βαθυστόχαστο αλλά ας ξεκινήσουμε από τα απλά πράγματα πριν αρχίσουμε τις σούφι ρήσεις)
υ.γ. σαφώς κ η αναφορά στο αλυσόδεμα της greenpeace έγινε “χάριν αστεισμού” με δεδομένο ότι η greenpeace από το σιχαμένο συρφετό των ρεφορμιστικών οικολογικών κινημάτων, με αποκορύφωμα τους κατάπτυστους δολοφόνους των αυτόχθονων λαών, WWF, είναι η μόνη που έχει τουλάχιστον αξιοπρεπής στάση κ παράγει κ κάποιο έργο, οπότε είναι άδικο να αποκαλούνται αυτοί ειδικά μαλάκες. η απορία για το αλυσόδεμα παραμένει όμως.

From: Πολίτη Αφροδίτη
Subject: Re: [fanzinesnet] ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΟΒΑΡΑ
μια που πιάσαμε τις παροιμίες, εγώ ξέρω μια άλλη, αρκετά πιο χυδαία, παρόμοια με την πάπια: Αν κάτι μοιάζει με σκατά και μυρίζει σαν σκατά, προφανώς είναι σκατά. Ισοπεδωτική μεν, πιθανότατα αληθής δε. Αυτά χωρίς παρεξηγήσεις. και όχι σε προσωπική βάση. Δεν με παίρνει άλλωστε καθώς δουλεύω σε αστική φυλλάδα, την Ελευθεροτυπία, γνωστή στο χώρο και με χαρακτηριστικό παρατσούκλι, και σας στέλνω μέιλ από το p.c. της δουλειάς, που δεν κόβω το χέρι μου ότι δεν παρακολουθείται (για την ακρίβεια θα το έκοβα για το αντίθετο).
Δημοκρατικά μιλώντας πάντως και στα πλαίσια του πολιτισμένου διαλόγου, δεν έχω τίποτα με το Υποβρύχιο, ούτε την Αthens Voice… Βέβαια το ένα είναι ενός συμπαθούς νέου που τον γνώρισα στου Καϊάφα αν δεν απατώμαι, το άλλο του Αλαφούζου, που όλοι ξέρουμε ποιος και τι είναι. (Εδώ πρέπει να προσθέσω ένα: Ζήτω το συγκρότημα Τεγόπουλου! ως άξια πληρωμένη κονδυλοφόρος)
Ομολογώ ότι από μπακάλικο σε σούπερ μάρκετ η διαφορά είναι μεν χαώδης ποσοτικά, αλλά όχι απαραίτητα ποιοτικά. Όλα αυτά με καμία διάθεση κριτικής, απλά με άπειρη διάθεση αυτοκριτικής και αυτοσαρκασμού. Βιοπορίζομαι – όχι και τόσο πλουσιοπάροχα είναι η αλήθεια – γράφοντας στην Ελευθεροτυπία, με τα όποια προβλήματα και συμβιβασμούς συνεπάγεται, αλλά κατ’ επιλογήν μου.
Όμως δεν θεωρώ ότι μέσα από αυτό το Μέσο κάνω κάτι περισσότερο από έναν ιδεολογικό μαϊντανό ή έναν συνεργάσιμο λαντζέρη, απλά προσπαθώ να μη ρουφιανεύω, να μη γλείφω και να μην γράφω τελείως ξεφτίλες κείμενα. Όσο για την ουσιαστική “δημιουργικότητα”, αυτή διοχετεύεται πάντα αλλού, όσο γίνεται λιγότερο ελεγχόμενα. Συγνώμη για την παρέμβαση στο άδυτο των φανζίνάδων, τα παρακολουθώ πολύ καιρό, σιωπηλά, απλά με ιντρίγκαρε ο Ιάσωνας και ο Υποβρύχιος με τις αραβικές παροιμίες και τις πάπιες κ.λπ.
Παρεπιμπτόντως, υπάρχουν πολλά ωραία ανέκδοτα και παροιμίες για κάθε περίπτωση, αλλά όπως λέει και ένας αλήτης αμερικάνος μεγιστάνας, οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, ο καθένας έχει από μία.
Σόρυ, τέλος για αυτή την τελευταία πινελιά καφρίλας. Ειρήνη υμίν αδέλφια.
Αλλάχ ου Ακμπάρ.
Αφροδίτη Πολίτη…

From: “dimitris lampos”
Subject: Re: [fanzinesnet] Bermpalismoi
καταρχάς συμφωνώ απόλυτα με τον Ιάσονα ότι οι διαμάχες, αν και αφού δεν έχουμε χωράφια να χωρίσουμε μάλλον πρόκειται για υγιή διάλογο, είναι σίγουρα προτιμότερες και πιο ουσιαστικές από απλές ανακοινώσεις οι οποίες μόνο σε μια άτονη, τυπική διαδικασία θα καθιστούσε κάθε προσπάθεια και μέσα από το φορουμ. Να λοιπόν που ξεκινάμε μια κουβέντα επί της ουσίας. Καλό θα ήταν να μπούνε κι άλλοι σε αυτή τη κουβέντα. Είναι μια ευκαιρία κι ίσως αποδειχθεί ότι τα μάιλς είναι ένας καλύτερος τρόπος και τελικά καταλήξουμε κάπου.
Συμφωνώ φυσικά με τα περισσότερα απ’ όσα έγραψε ο Ιάσονας. Πιστεύω όμως ότι δε χρειάζεται να είμαστε τόσο περιοριστικοί. Και για να μη μακρυγορώ, θεωρώ προτιμότερο ένα έντυπο το οποίο με τη χρήση κάποιων διαφημήσεων καταφέρνει να δίνεται δωρεάν σε 20000 αντίτυπα από ένα έντυπο το οποίο πουλιέται 2,3 η και 5 ευρώ και βγαίνε σε 500 αντίτυπα. Κι αυτό γιατί απλούστατα φτάνει σε περισσότερους. Σ’ αυτό βάζω μόνο έναν όρο…να μην επεμβαίνουν οι διαφημιστές σ’ αυτά που λέει το περιοδικό. Να παραμένει ανεξάρτητο δηλ. όσοι θυμούνται τον Καθρέφτη ξέρουν ότι το έδινα δωρεάν και έγραφα και κατά των διαφημίσεων, δεν έβαλα διαφήμιση. Και γουστάρω που έγινε έτσι. Μόνο δε γουστάρω που δε μπόρεσα να το κρατήσω και τελικά σταμάτησε. Πλέον βλέπω ότι αν είχα 5 διαφημίσεις από 5 γνωστούς μου βιβλιοπώλες ο Καθρέφτης θα έβγαινε ακόμα. Και δε βλέπω γιατί όχι.
Από τη στιγμή που γράφεις ακριβώς αυτά που θες γιατί να μη χρησιμοποιήσεις την ποιοτική διαφήμιση…μπορείς μάλιστα να συμβάλλεις έτσι κιόλας….να μάθεις στους αναγνώστες σου ότι μπορείς να αγοράσεις και στο Ενναλακτικό η στο Ναυτίλο βιβλία , δεν ειν’ ανάγκη να πας στον Ελευθερουδάκη.
Όσον αφορά άλλου είδους διαφημίσεις συμφωνώ ότι υπάρχει οξύμορο σχήμα. Κι εμένα δε μ’ αρέσει. Όμως και πάλι θα επιμείνω πως αν οι εκδότες συνεχίζουν να γράφουν αυτά που πιστεύουν παραμένουν ανεξάρτητοι. Και θα φέρω ένα παράδειγμα….όταν γινόταν ο πόλεμος στο Ιράκ, το υποβρύχιο έβγαλε τεύχος που στο εξώφυλλο γελοιοποιούσε τους αμερικάνους ενώ στο οπισθόφυλλο, η έστω κάπου μέσα, δε θυμάμαι που ακριβώς, είχε διαφήμιση της κοκα κολα. Μπορεί κανείς να το δει με 2 τρόπους αυτό. α. ο καπιταλισμός μας εμπαίζει…μας δίνει λεφτά για να τον βρίζουμε αφού στην ουσία του είμαστε ακίνδυνοι. β. εμείς εμπαίζουμε τον καπιταλισμό…του παίρνουμε λεφτά για να τον βρίζουμε.
Η ίσως συμβαίνουν και τα 2 ταυτόχρονα κι άλλα πολλά. Ίσως μέσα σ’ αυτό το τουρλουμπούκι πρέπει να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε ώστε η όποια προσπάθειά μας να είναι όσο πιο αποτελεσματική γίνεται. Όσα περισσότερα μπορούμε χωρίς να μας βάλουνε και δάχτυλο εννοείται. Αλλά τα όρια του που είμαστε πιο αποτελεσματικοί, σε ποιές πρακτικές, με διαφήμιση η χωρίς, με επιχορηγήσεις ή όχι, ε, αυτό φίλε Ιάσονα πιστεύω ότι δε πρέπει να δίνεται εξ αρχής προκαθορισμένο από άλλες εποχές, αλλά μάλλον πρέπει να το ξανακουβεντιάσουμε και να το επαναπροσδιορίσουμε. Αυτό λέω μόνο. Ας κάνουμε όλοι μαζί μια κουβέντα πάνω σ’ αυτά τα θέματα χωρίς να δείχνουμε με το δάχτυλο κάποιους. Σε τελική ανάλυση πιστεύω αληθινά ότι αυτά ου μας χωρίζουν είναι λιγότερα από αυτά που μας ενώνουν. Ας ρίξουμε τις ταμπέλες κι ας κουβεντιάσουμε όλοι για τα όρια του ανεξάρτητου και για τις πιθανές πρακτικές μας.
Πάντως αυτή η κουβέντα είναι ουσιαστική και καλό θα ήταν να συνεχιστεί και να μεγαλώσει.
Νεκτάριε, πράγματι το ζινε λειτουργεί ουσιαστικά, μην αγχώνεσαι. Και προπαντώς με τους καραβανάδες. Θητεία είναι, θα περάσει. Κουράγιο!
Δημήτρης Λ. ‘ο Καθρέφτης’

From: upovrixio
Subject: [fanzinesnet] To παράδοξο της γαλοπούλας
To παράδοξο της γαλοπούλας.
«Μέρα, παρά μέρα ταΐζουν τη γαλοπούλα στις 5 το απόγευμα ακριβώς. Όχι όμως και την παραμονή των Χριστουγέννων.»
Η επαγωγική λογική μας πρόσφερε αρκετά σημαντικά συμπεράσματα με τη μέθοδο της παρατήρησης (π.χ. αν σκούζει σαν πάπια τότε είναι πάπια) ωστόσο θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας το γεγονός ότι εγκαταλείφθηκε με το τέλος του Μεσαίωνα και αυτό βέβαια δεν είναι διόλου τυχαίο. Εξ ου και η ειρωνεία του Ράσελ στις αρχές του 20ου αιώνα για την εν λόγω μέθοδο. Και συνεχίζει:
«Ένας μαύρος κύκνος, δύο μαύροι κύκνοι, τρεις μαύροι κύκνοι, εκατό μαύροι κύκνοι, ΑΡΑ όλοι οι κύκνοι είναι μαύροι.»
Μόνο και μόνο επειδή όλοι οι κύκνοι που εγώ έτυχε να δω (ή ήθελα να δω) ήταν μαύροι, σημαίνει ότι όλοι ήταν μαύροι.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΧΡΩΜΑΤΟΨΙΑ.
Το ότι η παρατήρηση είναι συναισθηματικά φορτισμένη από τη θεωρία συνεπάγεται ότι οι όποιες γενικεύσεις είναι συνήθως αν όχι πάντα προκατειλημμένες.
Οι όποιοι προβληματισμοί πάνω σε ταμπέλες και όρους (π.χ. fanzine) που εφευρέθηκαν 25 χρόνια πριν και μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα που δυστυχώς τώρα έχει εκλείψει, δε νομίζω ότι θα πρέπει να μας αναγκάζει να ταριχεύσουμε μια κατάσταση. Ευτυχώς υπάρχει το ΚΚΕ για αυτό.
Τόσο για τους αναγνώστες μας όσο περισσότερο για μας τους ίδιους είναι προφανές ότι η διαφήμιση είναι αναγκαίο κακό. Και κανείς δεν ξενερώνει περισσότερο από εμένα προσωπικά με την πουτάνα τη διαφήμιση γιατί εγώ αναγκάζομαι να ασχολούμαι με τα σκατά. Τώρα αν κάποιος προτιμάει να διαβάζει τις δέκα σελίδες διαφήμιση και όχι τις πενήντα σελίδες κειμένου αυτό είναι δικό του βίτσιο.
Οποιοδήποτε έντυπο είναι αυθεντικό δηλαδή δε φτιάχνεται από υπαλλήλους=μισθοφόρους=δούλους αλλά βγαίνει με μεράκι, για μένα είναι fanzine. Και ποσώς με ενδιαφέρει αν το Υποβρύχιο θεωρείται ή όχι fanzine. Το δικό μας όπλο είναι να τα παίρνουμε από αυτούς που πρέπει και να δίνουμε σε όσους περισσότερους μπορούμε. Είμαι περήφανος που πλέον έχουμε πέρα από το μοίρασμα χιλιάδων φύλλων και σχεδόν τετρακόσιους μόνιμους συνδρομητές στους οποίους στέλνουμε το Υποβρύχιο ΔΩΡΕΑΝ σπίτι τους όταν σε λίγο θα μας χρεώνουν και τον αέρα που αναπνέουμε. Πολύ περισσότερο δε, θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος τρόπος δεν είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ. Γι αυτό και όσα περισσότερα fanzine βλέπω και μάλιστα τελείως διαφορετικά σε θεματολογία και ύφος, τόσο περισσότερο γουστάρω.
Το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να απασχολήσει μια ανοιχτή συλλογικότητα όπως αυτό το φόρουμ είναι οι όροι ΕΝΤΑΞΗΣ. Αυτές οι σεκταριστικές πρακτικές το μόνο που κατάφεραν είναι να διώξουν κόσμο. Όσοι θεωρούμε ότι έχουμε πέντε κοινά πράγματα στο κεφάλι μας θα πρέπει αναπόφευκτα να συνεργαστούμε. Και είμαι πολύ χαρούμενος που αρκετοί από μας ήδη το κάνουμε όπως θα διαπιστώσετε στο επόμενο τεύχος του Υποβρυχίου.
Υ.Γ. 1 Αν πιστέψουμε στις – θέλω να πιστεύω όχι κακοήθεις – διαδόσεις, οι κ.κ. Λάμπος και Αέρα Πατέρα θα πρέπει να περάσουν από το λογιστήριο του Υποβρυχίου για να πληρωθούν το μισθό τους.
Υ.Γ. 2 Χαίρομαι που βγαίνει η Ελευθεροτυπία γιατί έχω μια γαμημένη εφημερίδα να διαβάζω. Και όσες πορείες και καταλήψεις να είχαμε κάνει, αν η συγκεκριμένη φυλλάδα δια στόματος Ιού, δεν έφερνε στο προσκήνιο την απεργία πείνας των 5, τώρα θα μετρούσαμε νεκρούς και κανείς δε θα νοιαζόταν. Δε θα ξεχάσω ποτέ τι χαρά κάναμε στην κατάληψη στο Πολυτεχνείο στο νέο της αποφυλάκισης των 7.
Υ.Γ 3. Προφανώς και ο καπιταλισμός μας εμπαίζει. Ε, ήρθε η ώρα να τον εμπαίξουμε και μεις.
Υ.Γ. 4 Υπό τις παρούσες συνθήκες το σύστημα φαίνεται ότι θα καταρρεύσει όντας σαπίζοντας. Αυτή είναι η αίσθηση που είχα. Το γεγονός ότι μας βάζουν διαφημίσεις μου την επιβεβαιώνει.
Υ.Γ.5 Στην κοινωνία του θεάματος ο σκύλος αρκείται στο να μπανίζει την πίτα. Έτσι χορταίνει. Με το Big Brother και τα τσοντοεξώφυλλα. Εμείς μπορούμε να τη φάμε λοιπόν

From: [email protected]
Subject: Re: [fanzinesnet] To παράδοξο της γαλοπούλας
μα γιατί ρε πούστη μου (ωραία ιδέα η εισαγωγή μιας νότας γλωσσικής χυδαιότητας στο φόρουμ, σαφώς προτιμητέα από τη συγκαλυμένη χυδαιότητα) όσοι έχουν εναντίον τους κάθε λογικό επιχείρημα καταφεύγουν αίφνης στην αμφισβήτηση της λογικής ως σύστημα κ σε -σε ακραίες περιπτωσεις καλπιάς- σε ακατάληπτες (κ από τους ίδιους) ψυχεδελικές ρήσεις κ ινδουιστικές σοφίες; αυτά τα πάρτυ των τρομοκενικών τελικά παράγουν κ ιδεολογικό έργο;
σαφώς κ η επαγωγική λογική δεν είναι τέλειο σύστημα εξαγωγής συμπερασμάτων, είναι όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων αληθές. κ φυσικά κ υπάρχουν κ άλλα χρώματα πέρα από το άσπρο-μαύρο (δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι σχεδόν πάντοτε στο επιχείρημα του άσπρου-μαύρου καταφεύγουν όλοι όσοι θέλουν κ τα φράγκα των χορηγών-διαφημίσεων-επιχορηγήσεων κ την αύρα του επαναστάτη) απλά άμα τα αναμιγνύουμε όλα μαζί το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει με σκατά (κ ναι, συνήθως μυρίζει κ σαν σκατά κ αν τελικά δεν είναι σκατά δεν έχει κ τόση σημασία, εγώ προσωπικά δε θα περιμένω να τα πατήσω για να βγάλω συμπέρασμα).
Αλλά ας πάμε στα ουσιώδη:
ΌΧΙ δε νομίζω κανείς να θέλει να ταριχέυσει μια κατάσταση, απλά επαναλαμβάνω:
το Undergorund ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ φυσικά κ είναι ανοιχτό σε καινούργιες προτάσεις ιδέες φαντασία κτλ αλλά η ίδια η φύση του αναιρείται με την εμπορευματοποίηση.
Τώρα αν τα παιδιά από το υποβρύχιο πιστεύουν ότι τα παίρνουν από τις εταιρείες κ ουσιαστικά τις κοροιδεύουν όταν δημοσιεύουν διαφημίσεις sony, coca cola κτλ δικαιωμά τους. Ο καθένας μπορεί να κοροιδέυει τον εαυτό του στο βαθμό που τον βολεύει, αλλά απλά ας μην προσπαθεί να κοροιδέψει κι άλλους. Έχω άλλωστε ακούσει τόσες φορές το ίδιο επιχείρημα, είτε από καλλιτέχνες που χρηματοδοτούνται από μεγαλο-ιδρύματα για την “ανατρεπτική” παραστασή τους, είτε από “πολιτικά ενεργούς” μουσικούς που υπογράφουν σε μεγάλες εταιρείες, είτε κ από κοντινά-στο-φανζίν έντυπα που πληρώνονται από διαφημίσεις, που έχω πάψει καν να εκνευρίζομαι με δάυτο. απλά ξέρω ότι ο άλλος απλά λέει ψέμματα, τις περισσότερες φορές στον ευατό του μάλιστα.
Το Υποβρύχιο έχει μια γενική ύλη ενός νεανικού περιοδικού κ διανέμεται σε χιλιάδες αντίτυπα στα νεανικά στέκια της πόλης οπότε προσφέρει ιδανικό χώρο για διαφημίσεις συνήθως In και νεανικών προιόντων. Τώρα επειδή κανένας δε θα διάβαζε ένα έντυπο μόνο με διαφημίσεις χρειάζεται να διανθίζονται κ με κάποια άρθρα γενικού ενδιαφέροντος κ μέσα στο κλίμα της εποχής έτσι ώστε ο άλλος ενώ το ξεφυλίζει πλήτοντας στο μπαρ, ή ανάμεσα από δυο τηλεοπτικά προγράμματα ή -στην καλύτερη των περιπτώσεων- στην τουαλλέτα, να χωνεύει κ τα διαφημιστικά μηνύματα παράλληλα. Αυτό είναι πολύ καλά γνωστό εδώ κ πολλά χρόνια ακόμα κ στο βλακωδέστερο των διαφημιστών, τώρα αν οι εκδότες ενός εντύπου θέλουν να προσποιηθούν ότι το αγνούν προβλημά τους.
το περιοδικό του super market βασιλόπουλου είναι επίσης δωρεάν κ το έψιλον δωρεάν δίνεται κ τα εκάστοτε περιοδικά της ΔΑΠ δίνονται καμμιά φορά δωρεάν – κοινό χαρακτηριστικό ύλη που θα κεντρίσει στο ελάχιστο τις αμβλυμένες αισθήσεις του target group (βλέπε εναλλακτικούς, οικογενειάρχες, αμοραλιστές νέους δεξιούς κτλ) ώστε να φιλοξενήσουν κ τις ανάλογες διαφημίσεις.
Η ιστορία με το μέσο κ το μήνυμα έχει χιλο-χρησιμοποιηθεί, σε τέτοιο βαθμό που είναι αδύνατον να αγνοηθεί ότι το γεγονός ότι στον ίδιο έντυπο χώρο φιλοξενούνται άρθρα για την αντι-παγκοσμιοποίηση κ διαφημίσεις της coca cola κ των νέων Gadgets της sony μέσω του mister gadgetάκια τους δε μπορεί να δείχνει τίποτε άλλο πέρα από την παντοδυναμία του συστήματος – πείτε ότι θέλετε αλλά εν μέσω διαφημίσεων.
Την ελευθεροτυπία τη σιχαίνομαι, όπως κ όλες ανεξαιρέτως τις εφημερίδες, το ότι οι 7 βγήκαν λόγω ίσως του sky κ της “ε” κ του συνασπισμού κ όχι μόνο με τις δυνάμεις του κινήματος αλληλεγγύης που σχηματίστηκε δε δίνει παρά μια ψευδή εικόνα της πραγματικότητας: εν μέρει οι 7 φυλακίστηκαν γιατί οι ανθρώποι παθητικοποιούνται από τα media -κ αυτοί με ελευθεριακές-ριζοσπαστικές αναζητήσεις από τα αριστερά media- o πλανήτης συνεχίζεται να καταστρέφεται, η ζωή να πραγμοποιέιται κ κάθε υποψία ζωντανού νε εξορίζεται από την παραγματικότητα, οι άνθρωποι απελπίζονται, θέλουν να κάνουν κάτι, βλέπουν ότι τα ανατρεπτικά άρθρα είτε φιλοξενούνται δίπλα σε διαφημίσεις είτε πληρωνονται από τις ίδιες, οι περισσότεροι καταφεύγουν στο “τίποτα δε γίνεται” κ λίγοι μένουν επιλέγοντας το παιχνίδι της μάχης στους δρόμους (περισσότερο συμβολικής φυσικά). Η για να γίνω πιο σαφής: δε πρέπει να μας μπερδεύει το γεγονός του ότι οι ίδιοι θεσμοί που είναι υπέυθυνοι για την καταταστροφή μπορεί να γίνουν κ υπέυθυνοι για τη βελτίωση – αυτό δεν αναιρεί τη βαθιά αλλοτριωτική κ εχθρική για τη ζωή, φύση τους.
Το ότι δεν αποκλείω την πιθανότητα να αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω κάποιον από τους παραπάνω θεσμούς για συγκεκριμένους σκοπούς το μόνο που αποδεικνύει είναι εν μέρει τη δικιά μου αδυναμία να βρω άλλα μέσα προσέγγισης του κόσμου. αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα γίνουν ξαφνικά “καλοί” όλοι αυτοί οι θεσμοί.
Κ για να μη συνεχίζουμε την υποτίμηση της νοημοσύνης μας: βγάζω φαζνιν, κασσέτες, cd κτλ για πολλά χρόνια κ πολλοί φίλοι μου / γνωστοί μου κάνουν το ίδιο χωρίς ποτέ να χρειαστεί να καταφύγουν στη διαφήμιση, οπότε νομίζω ότι το επιχείρημα του “αναγκαίου-κακού” έχει αναιρεθεί κ συνεχίζει να αναιρείται στην πράξη. Τώρα το γιατί βρίσκετε το ότι είναι σημαντικό να βγάζετε το υποβρύχιο σε χιλιάδες αντίτυπα έστω κι αν αυτό έχει τίμημα ότι μοιάζει με διαφημιστικό φυλλάδιο, είναι πραγματικά μυστήριο για μένα.
Εκτός κι αν θεωρείτε ότι αυτά που γράφετε είναι τόσο σημαντικά – κάτι που είναι εξίσου μυστήριο.
Παρεπιπτόντως στο υ.γ (Υ.Γ. 1 Αν πιστέψουμε στις θέλω να πιστεύω όχι κακοήθεις- διαδόσεις, οι κ.κ. Λάμπος και Αέρα Πατέρα θα πρέπει να περάσουν από το λογιστήριο του Υποβρυχίου για να πληρωθούν το μισθό τους) σας υποννοείτε ότι δεν πληρώνετε τους συνεργάτες σας; Αν είναι έτσι τότε κάποιος που γράφει για σας (ο οποίος μάλιστα μου είπε ότι πληρώνετε κ στην ώρα σας πράγμα που σας τιμά) μου’ πε ψέμματα κ αναγκάζομαι να σας ζητήσω συγνώμμη. αν όμως δε μου’ πε ψέμματα μήπως θα πρέπει να αρχίσετε να πληρώνετε κ τους υπόλοιπους; Για να μην αναφερθώ στο να ζητήσετε συγνώμμη κι εσείς με τη σειρα σας;
Άσχετο 1: υπάρχει διαφορά σε κάποιες διαφημίσεις βιβλιοπωλείων ή διασκάδικων σε ένα έντυπο (αν κ διαφωνώ κ μ’ αυτές αλλά σε άλλο επίπεδο) δίλλημα στο οποίο βρέθηκε ο καθρέφτης κ σε ολοσέλιδες διαφημίσεις πολυεθνικών. (παρεπιπτόντως ακόμα μια απλή αλήθεια: η coca cola πουλάει δισεκατομύρια προιόντα της μηνιάιως σε τιμές πάνω από 50 φορές από το κόστος της. Πως τα καταφέρνει; Ας είναι καλά οι διάφοροι εναλλακτικοί καλοθελητές που την κοροιδεύουν κ της τα παίρνουν χοντρά διαφημιζοντάς τη. αν ξαναδώ κάποιον με coca cola σε αντιαμερικάνικη πορεία θα ξέρω λοιπόν ότι διαβάζει υποβρύχιο;)
άσχετο 2: πολύ μου άρεσε η θέση της αφροδίτης σχετικά με το επαγγελμά της. συμφωνώ κ με το υπόλοιπο e-mail της με μια μόνο διαφωνία: οι απόψεις δεν είναι ακριβώς σαν τις κωλοτρυπίδες διατί η χρήση των τελευταίων σε δημόσιο χώρο συνήθως προκαλεί αποδοκιμαστικά ή εμπαιχτικά σχόλια, ενώ των πρώτων όχι πάντα.
Θεωρώ κατάντια το ότι σε ένα φόρουμ φανζίνς υπάρχει ελάχιστη κατακραυγή στην αναφορά ότι οι καιροί αλλάζουν άρα για να’ μαστε μοντέρνοι ας χρησιμοποιήσουμε διαφημίσεις και ύλη Lifestyl-άδικη. Aς όψεται ότι οι περισσότεροι φανζίνάδες δε συμμετείχαν εξαρχής.
Κ κάτι για τα χιλιάδες των αντιτύπων του υποβρύχιου (που συνήθως σύντομα βρωμίζουν τους κάδους των σκουπιδιών λίγες μέρες μετά την εκδοσή τους, παρέα με τα δωρεάν περιοδικά των εφημερίδων). τουλάχιστον με τα 300-600 αντίτυπα των φανζίν αυτοί που τα παίρνουν τα διαβάζουν κ τα δίνουν κ σε φίλους τους (κ ακόμη γνωρίζω άτομα που δεν έχουν το happy harry ή το παπάρι ή το ηλ. μαχαίρι στο πρωτότυπο αλλά σε φωτοτυπία που έκαναν από αντίτυπο φίλου τους) ενώ περιοδικά που κατακλύζουν τη ζωή μας σε δωρεάν κ καλά μορφή, συνήθως ξεφυλλίζονται κ μετά χρησιμοποιούνται για στρίψιμο ή πετιούνται.
Η αμφισβήτηση πουλάει ακόμη σωστά; Παρεπιπτόντως, δικιά μας εταιρεία η Benetton ε; εβγαλε κάτι διαφημίσεις πολύ ανατρεπτικές.
Στην κοινωνία του θεάματος όλοι οι διαφημιστές έχουν διαβάσει γκυ ντεμπορ κ έτσι δικαιολογούν με νεο-κυνικά φιλοκαταστασιακά τσιτάτα τον άθλιο ρόλο τους. Φάτε την πίτα (έστω κ αν το κομμάτι σας το σερβίρει η μπακογιάννη) εμείς πάμε να μαζέψουμε αγριοφράουλες κ μανιτάρια από το δάσος κ θα συζητήσουμε πως να το υπερασπίσουμε.

From: [email protected]
Subject: [fanzinesnet] Re: To παράδοξο της γαλοπούλας
Λογική ακολουθία:
1 Το υποβρύχιο έχει διαφημίσεις.
1.1 Το υποβρύχιο διανέμεται δωρεάν σε χιλιάδες αντίτυπα.
2. Χάρη στις διαφημίσεις μπορεί να διανέμεται σε χιλιάδες αντίτυπα.
Ανάποδα τώρα:
3 Αν το υποβρύχιο δεν είχε διαφημίσεις δεν θα ήταν δυνατόν να διανέμεται σε χιλιάδες αντίτυπα.
3.1 Οι διαφημίσεις λοιπόν είναι ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ για την δωρεάν διανομή του υποβρυχίου σε χιλιάδες αντίτυπα.
3.2 Άρα αν οι διαφημίσεις έπαυαν θα έπαυε και η δυνατότητα του υποβρυχίου να διανέμεται σε χιλιάδες αντίτυπα.
3.3 Θα έπαυε και η έκδοση του, γιατί δεν θα μπορούσε (οικονομικά) να καλύψει το “άνοιγμα” (όπως λένε στην αγορά) που έχει ήδη κάνει.
ΑΡΑ
4. Για να εκδίδεται ένα έντυπο σαν το υποβρύχιο (μαζική απεύθυνση, δωρεάν, χιλιάδες αντίτυπα)είναι προϋπόθεση οι διαφημίσεις. Πιο καθαρά: λόγος ύπαρξης.
4.1 Η ύπαρξη των διαφημιστών/της διαφήμισης είναι προϋπόθεση για την ύπαρξη του υποβρυχίου, και όχι το αντίστροφο. Δηλαδή οι πρώτοι είναι λόγος ύπαρξης του δεύτερου.
4.2 Πιο συγκεκριμένα: Το “μη-διαφημιστικό” περιεχόμενο του Υποβρυχίου είναι εξαρτημένο από το “διαφημιστικό” του περιεχόμενο. Το τελευταίο λοιπόν είναι λόγος ύπαρξης του πρώτου.
5. Κατά συνέπεια, το περιεχόμενο (με μεράκι φτιαγμένο) του υποβρυχίου υπηρετεί τη διαφήμιση (με μεράκι φτιαγμένη) γιατί είναι εξαρτημένο απ’ αυτή.
5.1 Δεν είναι δηλαδή “ανεξάρτητο”. Το περιεχόμενό του είναι συμπλήρωμα των διαφημίσεων, όχι οι διαφήμισεις συμπλήρωμα του περιεχομένου.
23. Αυτό είναι το παράδοξο των εντύπων με διαφημίσεις. Το “παράδοξο” του καπιταλισμού.
Λεωνίδας Μαρσιανός

From: upovrixio
Subject: [fanzinesnet] Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά
Tο φόρουμ δε λέγεται Υποβρύχιο.
Δεν έχει νόημα να σφαζόμαστε και εδώ όπως στο Indy
Έστειλα ένα πρώτο mail για μια ατυχή κατά τη γνώμη μου ταύτιση της Athens Voice με το Υποβρύχιο.
Εν συνεχεία ξεκίνησε ένας διάλογος όπου έφτασαν να συγκρίνονται οι κωλοτρυπίδες με τις απόψεις.
Κλείνοντας κάποιες εκκρεμότητες θεωρώ σωστό και δίκαιο κάποιοι άνθρωποι που ξοδεύουν κάποια υλικά (π.χ. φιλμ, εμφανίσεις, κλπ.) να πληρώνονται τουλάχιστον για τα έξοδά τους όπως και κάποιοι επαγγελματίες που ξοδεύουν το χρόνο τους δημιουργώντας ενώ θα μπορούσαν να εργάζονται πάνω σε κάτι άλλο, επίσης να πληρώνονται. Κανείς όμως δεν το κάνει με αυτοσκοπό το κέρδος. Θα το έκαναν ούτως ή άλλως. Παραπέμπω στο editorial του τεύχους Δεκέμβριος 02 το οποίο δεν έχει γραφτεί καν από εμένα! Το Υποβρύχιο δεν αγοράζει κατά παραγγελία οποιαδήποτε δουλειά για αυτό και στην ταυτότητά μας ρητώς αναφέρεται ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε μέσα από το περιοδικό.
Πέρα από τα προαναφερθέντα δε θα ασχοληθώ ξανά δημόσια με τα του οίκου μας τα οποία αφορούν μόνο εμάς και όχι τον καθένα.
Και επειδή μοιραία αυτός ο διάλογος θα οδηγούσε τελικά σε αντιπαράθεση σε προσωπικό επίπεδο.
Ιάσονα, γουστάρω τις ακατάληπτες ψυχεδελικές ρήσεις αλλά τις χρησιμοποιώ όποτε γουστάρω και σίγουρα όχι στα πλαίσια αυτού του φόρουμ. Αν θέλεις ωστόσο να γράφω με παραπομπές και βιβλιογραφία δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Η παραγωγική λογική που χρησιμοποιήθηκε σε πρόσφατο mail από τον Λεωνίδα ουδεμία σχέση έχει με την επαγωγή. Για την ακρίβεια είναι ακριβώς το αντίθετο. Θα μπορούσα να παραπέμψω σε τόσα βιβλία που όποιο τυχαίο βιβλίο φιλοσοφίας και να ανοίξεις αν επιθυμείς, θα το συναντήσει σίγουρα στις πρώτες 10 σελίδες.
Χαίρομαι όμως γιατί σιγά σιγά αρχίζουμε και εντοπίζουμε το πρόβλημα. Δεν υπάρχει ΜΙΑ λογική, ΜΙΑ μέθοδος, ΕΝΑΣ τρόπος. Γνωρίζουμε όλοι πιστεύω που θα καταλήγαμε υιοθετώντας τέτοιες αντιλήψεις. ΕΝΑ έθνος, ΜΙΑ φυλή (Αδόλφος) ή αλλιώς ή ΜΑΖΙ μας ή ΕΝΑΝΤΙΩΝ μας.(Τεξανός).
Επίσης τα μοντέλα και οι θεωρίες που δημιουργούμε στο μυαλό μας για να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα δεν ταυτίζονται με αυτή. Προσπαθούν να την εξηγήσουν άλλοτε με περισσότερη και άλλοτε με λιγότερη επιτυχία.
Λεωνίδα, το πρόβλημα με την παραγωγική λογική είναι ότι η αληθοτιμή των προτάσεων (αληθής ή ψευδής) μεταφέρεται και στο συμπέρασμα. Οι προτάσεις σου φαίνονται απόλυτα λογικές για κάποιον που (αναπόφευκτα φυσικά) δε γνωρίζει την πεντάχρονη ιστορία του Υποβρυχίου (για να μην προσθέσω τα άλλα τρία χρόνια ως Απόπειρα). Αν όμως ρωτήσεις οποιονδήποτε που ήταν στα Γιάννενα από το 1996 μέχρι το 2000 θα σου επιβεβαιώσει τα λεγόμενά μου. Το Υποβρύχιο δεν ξεκίνησε με δέκα διαφημίσεις που θεωρείς ως προϋπόθεση για την έκδοσή του. Η μόνη προϋπόθεση-αιτία για την έκδοσή του είναι η κάβλα. Οι διαφημίσεις είναι το αποτέλεσμα επειδή πρόκειται για μια ποιοτική δουλειά. Και το Υποβρύχιο θα συνεχίσει να βγαίνει έστω και σε 97 αντίτυπα αν οι διαφημίσεις κοπούν. Και αυτή την επιλογή μόνο κάποιος που είναι πραγματικά ανεξάρτητος μπορεί να την κάνει.
Φυσικά δεν είναι ο κανόνας να χρηματοδοτούνται ποιοτικές δουλειές αλλά αν είσαι μουτζαχεντίν σε αυτό που κάνεις και το αγαπάς πολύ σιγά σιγά κάτι μπορεί να γίνει. Το Υποβρύχιο όπως και αρκετές άλλες ποιοτικές δημιουργίες (εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) μέσα από ένα βουνό δυσχερειών χωρίς καμία χρηματοδότηση από κρατικό ή κοινοτικό φορέα καταφέρνει να βρει το δρόμο του.
Η απάντηση στο ερώτημα μα γιατί μας βάζουν διαφήμιση είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει να διαβάσουν αυτά που γράφουμε θεωρώντας μας όντας ακίνδυνους. Γιατί αν τα διάβαζαν προφανώς και δε θα μας έβαζαν. Και το ότι μας θεωρούν ακίνδυνους δε σημαίνει ότι είμαστε έτσι;
Δεν είμαι, και πολύ περισσότερο δε θέλω να ισχυριστώ τον κοινωνικό επαναστάτη. Ένα Υποβρύχιο προφανώς ούτε μπορεί να αλλάξει κάτι αλλά ούτε και έχει τη φιλοδοξία-ψευδαίσθηση ότι μπορεί να το πετύχει. Προσπαθούμε με το δικό μας τρόπο χωρίς να θεωρούμε ότι έχουμε κατακτήσει την απόλυτη αλήθεια και το αλάθητο. Σε πολλά άσχετα με το Υποβρύχιο πράγματα που έγραψες Ιάσονα συμφωνώ όπως και συμφωνώ και με την απάντηση που έστειλε ο Δημήτρης. Σιχαίνομαι που αναγκάστηκα να στέλνω mail εξηγώντας κάποια πράγματα για το περιοδικό. Όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Bαγγέλης Δαβιτίδης

From: [email protected]
Subject: Re: [fanzinesnet] Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά ?
για να τα βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε κάποια σειρά.
κ εγώ ένοιωσα λίγο αμήχανα όταν αναγκάστηκα να γράψω λεπτομέρειες σε ένα δημόσιο φόρουμ για συγκεκριμένα άτομα που πληρώνετε. όταν όμως εννοείτε σαφώς το ότι αυτό που έγραψα περί πληρωμής συνεργατών είναι απλά φήμη (την οποία χάριν μεγαλοψυχίας δε θεωρείτε κακόβουλη μάλιστα) κ όταν αν σιχάινομαι κάτι αυτό είναι τα συγκαλλυμένα ψέμματα, δεν έχω άλλη επιλογή από το να μπω σε λεπτομέρειες. αν θεωρείτε ότι τα του “οίκου σας” αφορούν μόνο εσάς κακώς καταφύγατε σ’ αυτά σε πρώτη φάση αναφέροντας επώνυμους συνεργάτες που δεν πληρώνετε. τώρα βέβαια το γυρνάτε κ λέτε ότι πληρώνετε κάποιους για τα έξοδα κ επαγγελματίες για το χρόνο τους κτλ … (εγώ η περίπτωση που ξέρω δεν πληρώνεται για τα εξοδά του κ ούτε για την τεχνογνωσία του δεν είναι δηλαδή ούτε τυπογράφος ούτε βιβλιοδέτης, αλλά αρθογράφος οπότε μάλλον πάλι συγκαλυμένες αλήθειες κ συγκαλυμένα ψέμματα πάτε να σερβίρετε). το ερώτημα που σαφώς πρέπει να μας απασχολεί είναι γιατί δεν το γράψατε αυτό που γράφετε τώρα σε πρώτη φάση αλλά έπρεπε πρώτα να σας αναγκάσω;
παρεπιπτόντως το αν πληρώνονται ή όχι οι αρθογράφοι σας δεν είναι θέμα “του οίκου σας” αλλά πολύ σημαντικό θέμα στο διαχωρισμό φανζίν – περιοδικού.
τι δείγμα λογικής είναι αυτό (παραγωγική , αναγωγική, επαγωγική ή μήπως η λογική του σώζουμε το τομάρι μας);
συγνώμμη αν γίνομαι επιθετικός, αλλά μόλις στο προηγούμενο μηνυμά σας υποννοούσατε ότι σπέρνω κακόβουλες φήμες κ δεν είπατε συγνώμμη.
για τον κύριο μαρσιανό τι να πω, έχετε δίκιο, δεν κατέχει σε βάθος φιλοσοφικές γνώσεις, περιμένει να κυκλοφορήσουν σε εικονογραφημένη έκδοση deleuze κ guattari για να μορφωθεί. αλλά για να’ μαστε δίκαιοι στο μηνυμά του δεν αναφέρθηκε σε τι είδος λογικής μεθόδου χρησιμοποιεί απλά έθεσε μια σειρά από λογικούς συσχετισμούς στους οποίους αν κ σαφώς υπερέχετε σε φιλοσοφικό επίπεδο το μόνο που εν τέλει έχετε να απαντήσετε είναι ότι δε γνωρίζουμε την ιστορία σας κ “όποιος καταλάβει, κατάλαβε”.
δε συμφωνώ ότι σ’ αυτό το συγκεκριμένοι φόρουμ ο διάλογος που άνοιξε θυμίζει το Indymedia. νομίζω ότι ξεκίνησαν να θίγονται θέματα που είναι πολύ σημαντικά σ’ ότι αφορά τον ανεξάρτητο τύπο, το Undergound το diy κτλ το ότι εσείς αν κ εκδότες περιοδικού δε θέλετε να συνεχίσετε το διάλογο μου φαίνεται παράξενο. (αν μη τι άλλο όλοι οι φανζίνάδες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό – είναι πολυλογάδες).
κατανοώ ότι βρεθήκατε λίγο με την πλάτη στον τοίχο κ ακόμη πιστεύω ότι δεν κινείστε “εκ του πονηρού” σαφώς κ δεν πιστεύω ότι υπάρχει μια μόνο εξήγηση για τα πάντα. αν ήταν έτσι με το που είδα για πρώτη φορά το υποβρύχιο (κ εκείνο το απαράδεχτο happy) στον ίδιο πάγκο με τα φανζίν κ τα δικά μου κ άλλων, θα τα έστελνα κατευθείαν στον κάδο των σκουπιδιών, ή θα απέσυρα τα εντυπά μου. αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να δεχτούμε τη στάση σας ασυζητητί. κ σ’ ότι αφορά τη συζήτηση η αναφορά στην ιστορία σας δεν είναι επιχείρημα κ ο σημίτης βόμβες (λέει ότι) έβαζε κ στο κλίκ υποτίθεται ότι είχαν φάει τις βραδυνές πολιτικές αφισοκολήσεις με το κουτάλι.
όπως επίσης δε μπορεί να είναι σοβαρό επιχείρημα το ότι οι διαφημιστές σας πληρώνουν χωρίς να διαβάζουν το περιοδικό σας. τότε γιατί όλες οι διαφημίσεις όχι μόνο είναι ακριβώς για το target group των αναγνωστών σας (καλλυντικά, coca cola, ηλεκτρονικά gadgets κτλ δεν είδα να διαφημίζετε ποτέ απορρυπαντικά πχ ή overlay) αλλά έχουμε κ διαφημίσεις στυλ mister gadget της sony που μπαίνουν ακριβώς δίπλα σε άρθρο για την in ηλεκτρονική σκηνή της αθήνας κ μάλιστα σαν να ήταν συνέχεια του άρθρου.
προφανώς δε χρειάζεται να διαβάσουν το περιοδικό σας για να πάρουν τη σωστή απόφαση για τις διαφημίσεις τους – αρκεί να το ξεφυλλίσουν.
Το “οι διαφημίσεις είναι το αποτέλεσμα γιατί πρόκειται για μια ποιοτική δουλειά” κανονικά δε θ’ άξιζε καν σχολιασμού. Δηλ. εμείς που δεν έχουμε διαφημίσεις δεν είμαστε αρκετά ποιοτικοί για να βάλουμε; Άρα όσες περισσότερες διαφημίσεις τόσο περισσότερη ποιότητα; Το Εψιλον είναι από τα πιο ποιοτικά περιοδικά έτσι;
Τέλως πάντων ας σταματήσουμε εδώ αυτή την κριτική στο περιοδικό σας.
Συνεχίζω να θεωρώ σημαντικό αυτό το διάλογο μέσω του fanzines net.
Σ’ ότι αφορά το mail του δημήτρη που αναφέρθηκε κ αυτός σε διαφημίσεις ως προυπόθεση ύπαρξης ενός περιοδικού : το κόστος ενός περιοδικού 32 σελίδων σε 500 αντίτυπα σε χαρτί 80 γρ. δεν ξεπερνά τα 70-80 ευρώ βάλε κ άλλα 40 αν δε θες να τα διπλώσεις στο χέρι. Κ όποιος εκδότης φανζίν ενδιαφέρεται μπορούμε να αλληλοβοηθηθούμε σ’ ότι αφορά τα φιλμ, τεχνικές γνώσεις κτλ μιλάμε δηλ. για ένα χρηματικό ποσό που καλύπτεται άνετα από τον εκδότη ή τέλως πάντων από τα έσοδα από την πώληση κάποιων τευχών.
αλλά πάντα άλλο είναι να διαφημίζονται ένα δυο βιβλοπωλεία κ μικρά διασκάδικα που ίσως να παίρνουν κ φανζίν κ άλλο πολυεθνικές εταιρέιες.
Νομίζω ότι η συνεργασία κ η αλληλοβοήθεια μπορούν να δώσουν πολλές απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας εκδότης μόνος του. Ας κινηθούμε πρώτα σ’ αυτή την κατεύθυνση πριν ψάξουμε για διαφημίσεις κ χορηγούς.
Μια που λέμε για συνεργασία κ με αφορμή το ότι στο προηγούμενο mail του υποβρυχίου έλεγε ότι σκοπός τους “είναι να τα παίρνουν από αυτούς που πρέπει κ να δίνουν σε όσο το δυνατό περισσότερους”, ο κος μαρσιανός παρατήρησε πολύ εύστοχα ότι οι γραμματοσειρές σας είναι ωραίες κ δεν “παίζουν” γενικά (είναι parachute) κ επειδή συμφωνούμε όλοι πιστεύω, ότι δε δίνουμε δεκάρα για τα πνευματικά δικαιώματα των εταιρειών κ ότι τα τεχνικά μέσα πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους τους ανεξάρτητους εκδότες, δεν κάνετε ένα atachment με τις γραμματοσειρές να τις στείλετε στο fanzines net να είναι προσβάσιμες στον καθένα;
αυτά για την ώρα, ελπίζω αυτός ο διάλογος με τον ένα ή τον άλλον τρόπο να συνεχιστεί.
ι.