Το πρώτο Αλ-τσχάϊμερ κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2009 σε 111 αντίτυπα. Σπάνια χάνω τα λόγια μου, συνέβη όμως με αυτό – έπαθα πλάκα… έμεινα μαλακας …και παραμένω.
2ο τευχος δεν υπαρχει μεχρι στιγμης και δεν προκειται να υπαρξει τουλαχιστον στο συντομο μελλον.
Reviews τευχών
Ώ τι ευχάριστη έκπληξη! Χειροποίητο φανζίν με ‘90’s punk αισθητική, τίγκα στα κολάζ, την ποίηση και την τσαχπινιά και τον Καστοριάδη με μπλουζάκι Butthole Surfers!
Με συμβουλές για αιμορροΐδες και χώσιμο παντού: στο γάμο, στους rolling stones και –επιτέλους- στην ελληνική επαρχία, ακόμα και με χωσιματική διάθεση απέναντι στο «χώρο»… Attitude φουλ σεξουλιάρικο, πρόστυχο και ερμαφρόδιτο, με γλυκιά απαισιοδοξία και νότες αυγουστιάτικης μελαγχολίας.
Τι άλλο θέλεις δηλαδή; Αν δεν πείστικες ήδη, πάρε γεύση: «Τα αναβράζοντα δισκία διαλύονται στη βότκα και απορροφώνται ταχέως από τον οργανισμό επιτυγχάνοντας γρήγορη δράση για ανακούφιση από τον πυρετό, τον πόνο, τον έρωτα, την επανάσταση, τις συνελεύσεις, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που παίζουν ‘ελληνόφωνο ροκ’». Απλά γαμώ. Ελπίζω να βγει και δεύτερο τεύχος (και τρίτο και τέταρτο..) και άμεσα γιατί τέτοια πράγματα τα έχουμε ανάγκη. Όταν δε χαρίζεται, δεν πωλείται πάνω από 2 ευρώ.Review από το Αντίδοτο #2 (Φθινόπωρο 2009)
μηπως ξερεται που μπορω να βρω το συγκεκριμενο φανζιν? το ψαχνω καιρο αλλα ματαια… υπαρχει περιπτωση να το ανεβασετε?
Προσωπικά το είχα βρει πέρυσι στο Vinyl Microstore (Διδότου κάτι, στα Εξάρχεια). Ελπίζω να έχεις δοκιμάσει το μέλ του δημιουργού, μιας κι αυτός είναι ο λόγος που αναγράφουμε και στοιχεία επικοινωνίας.
Τα φανζίν που ψηφιοποιούμε είναι, κατά πλειοψηφία, παλιά και (σχεδόν) αδύνατο να βρεθούν έντυπα. Όσον αφορά το συγκεκριμένο, “θεωρητικά” κυκλοφορεί ακόμα.
Στο VM (Διδότου 34 συγκεκριμένα, με τον Yuri -όχι τον Gagarin- στο κατώφλι ή στον περίγυρο), παρόλο που θα ‘ναι ωραία η βόλτα, Αλ-τσχάϊμερ δεν θα βρείτε. Ίσως να έχετε καλύτερη τύχη αν απευθυνείτε στην επίσημη διεύθυνση επικοινωνίας / ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του ζιν.
Παίδες καλησπέρα
Ψάχνω εδω και πολυυύ καιρό αυτο το φανζινάκι και δεν μπορώ να το πετύχω με τίποτα!
Έχω ακούσει πολυ οτι είναι εκνευριστικά υπέροχο απο αλλα δεν μπορώ να βρω ένα αντίτυπο πουθενά! Ενώ και εγώ το είχα ξεφυλίσει απο ένα φύλλο και με εντυπωσίασε η ανορθόδοξη (σουρεάλ;) ποίηση του και τα σκοτεινιασμένα του κολλάζ… Υπάρχει κανείς καλοθελητης που προσφέρετε να με εξασφαλίσει με ενα κομμάτι; Έιχα στείλει στους εκδότεςmail πριν καιρό αλλα δεν μου απάντησαν… Δεκτές και ανταλλαγές!
πραγματικος θησαυρος το φανζινακι. μεσα στα καλυτερα που εχω διαβασει εβερ.
απιστευτη αισθητικη, γουστο και χιουμορ πραγματικα αλλου και λεξεις ξεριζωμενες απο τα πιο βρωμικα σημεια του κορμιου τους. ζοφος ονομα και πραγμα.
απλα ρησπεκτ σε οποιον το εφτιαξε.
ψαχτειτε, καπου θα το βρειτε!
ελεος ρε φανζιναδες με τον ελιτισμο. εμενα επεσε στα χερια μου απο μια φιλη (που με αφησε μονο να το διαβασω) δεν μου το δενεισε καν, μη και ”χαθει” γιατι ειναι “λιγες κοπιες και δυσευρετο) εντυπωσαικη μαυριλα και τρομερα προσωπικο θα ελεγα (απατη σκατοψυχια). αν ηταν επαγγελαματιες ποιητες σιγουρα καποιοι θα τους αναγνωριζαν ταλεντο. αλλα αμαν με το φετιχισμο των λιγων αντιτυπων για τους λιγους και εκλεκτους. επισης εμαθα οτι ουτε καν 111 αντιτυπα κυκλογορησαν. οπως ανεφερε η εκδοση, αλλα καμποσα λιγοτερα, τον λογο ακομα δεν τον ξερω. οταν κατι ειναι καλο (και αυτο φαινεται οτι αξιζει) καλο θα ειναι να μπορουμe να το αποκτησουμε και εμεις οι κοινεοι θνητοι, οι εκτος κυκλου των φανζιναδων. και δυστυχως εχω ακουσει τα καλυτερα για αυο το zine, τσεκαρα και by my self και πειστικα οτι ειναι special. αλλα με ξενερωνει που δεν μπορω να το βρω. επισης οι εκδοτες δεν δινουν αλλα αντιτυπα. καντα μια νατυπωση ρε παιδες, γιατι εχει αρχισει να μου τι δινει αυτο το πραγμα. το καλο το σταφφ πρεπει να γυριζει που λενε.
τεσπα, απο το μεηλ επικοιωνιας δεν βγαζω ακρη. οποτε παρακαλω και εγω οποιος το κατεχει στη συλλογη του (αρε φετιχες φανζιναδες) να μου κανει μια κοπια ή εστω να δεχτει μια τραμπα. δεχομαι και φωτοτυπιες (σε καλη ποιοτητα). αντε κουνηθητε. επικοινωνια μεσα απο δω.
ζορζ
Τα 100 αντίτυπα είναι το πιο αντιπροσωπευτικό τιράζ για φανζίνς, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια. Ο αριθμός αυτός δεν είναι τόσο θέμα “ελιτισμού”, όσο αντίστοιχο του κοινού που αναμένεται να ανταποκριθεί, του πόσο αντέχει η τσέπη του εκδότη κ.α.
Καλή τύχη στην αναζήτηση ;)
επισης μηπως εχει ανεβει πουεθενα σκαναρισμενο (εστω και το digital μου κανει…)
ΥΓ: απο τη γευση που πηρα κατα τη λογη και διαγωνια αναγνηση του μονο για ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΟ (το λεω για την καταχωρηση) δεν μου κανει. εκτος και αν ειναι λογο του τρολλ-ικου αφιερωματος… αλλα γενικα ενα tag ζοφος θ ατου ταιριαζε.
ω ρε αυτες οι αυπνιες….
Αν και βερος ελιτιστης, θα εκανα μια εξαιρεση (τωρα που πλησιαζουν τα χριστουγεννα) και θα σου εκανα μια κοπια (φωτοτυπια), αλλα με μειλ [email protected] λιγο δυσκολο να βρεθουμε να σου τη δωσω, δεν θα ‘λεγες; Και παρολο που ειμαι και φετιχιστης, δεν θα ζητησω bdsm για τραμπα. Αλλα θα πρεπει να μου κουνηθεις εσυ … εστω και λιγο.
υγ. περι του “χιουμοριστικου” – αυτοι εδω πρεπει να ‘χουν ζοφερο χιουμορ, αλλιως δεν εξηγειται.
υγ2. αν και το ντινζιταλ δεν ειναι ποτε εξισου καλο με το πραγματικο (ειδικα το κουνημα), το ζιν ειναι του 2009 (κατι που μαλλον δουλευονταν το 08, αν οχι και νωριτερα). για να μην το ‘χεις φανταζομαι εσυ ησουν τοτε καπου αλλου. γιατι να μην εχεις την κατανοηση οτι οι αλ-τσχαϊμερς μπορει να’ ναι καπου εντελως αλλου εν ετη 2013;
Αλ-τσχαϊμερ ονομα και πραγμα. ο/η εκδοτης/εκδοτρια (καθως στην ουσια προκειται για ενα ατομο), πασχει πραγματικα απο τη νοσο. Πρεπει να ειναι αληθινα χαντακωμενο. Στο Ζοφο εχει ντοκτορα και διπλα απο τη λεξη αυτη στο λεξικο εχει μια κενη φωτογραφια. Σαν τα avatar του site ενα πραγμα.
Γαμω καλη φαση για μας που διαβαζουμε και γουσταρουμε αλλα αλλοι τα παθαινουν κιολας και τα παιρνουν και στα σοβαρα. Οποτε πρεπει να περνανε ζορικα στην πραγματικη ζωη. Δεν εχω ιδεα. τι ανατυπωσεις και επικοινωνιες λεμε τωρα?
Αμα το παρεις στα σοβαρα η φαση ειναι Δραμα Χωρις Οθονη και Κλαμα.
Εγω λυπαμαι, για λογαριασμο μου και χωρις να συμπονω, ανθρωπους που βασανιζουν ετσι τα κεφαλια τους. Θα φοβομουν να τους γνωρισω. δεν θελω να ξερω αλλα.
Προ ολιγων ημερων εθεαθησαν καποια αντιτυπα εις το γνωστο περιπτερο των εξαρχειων. Ισως προλαβενετε. Εγω πηρα το δικο μου την κυριακη. Κατι μπορει να βρειτε και εσεις οι ψαχτες.
Το διαβαζω ωρες και ωρες απο το την αρχη και αναποδα. Και γυρισμενο αναποδα.
Μου χαριζει αρνητικη συγκινηση.
Ενα πραμα: τι ωραια κηδεια! και του χρονου!
Το ζηλευω αλλα δε θα ηθελα να ειμαι εγω.
Δοκτωρα αλτσχαιμερ τα μυαλα (σου) μας πονανε.
“ετσι και αλλιως οι κυριακες ειναι παντα σκατα”
ετσι και αλλιως
γεια χαρα σε ολους τους φανζινοπληκτους
φαινεται πως εχει αποκτησει πολους φανς το εντυπο.
εγω το πετυχα στο περιπτερο της πλατειας το περασμενο σαββατο και μου κινησε το ενδιαφερον αρχικα ο τιτλος του που τα γραμματα του ειναι καπως περιεργα. δεν εβγαζα οτι γραφει ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ. οταν το αποκωδικοποιησα μπηκα εδω και τσεκαρα.
εχει ωραια κολαζακια πανκο-νταντα-εητιλα
κατι ωραια κειμενακια και καποια σουρεαλ
τα ποιηματα και τα λοιπα πονηματα δεν τα πολυκαταλαβαινω
δεν τα καταλαβαινω καθολου δηλαδη
και δεν ειναι πολυ της φασης μου.
και αληθεια καποια δεν μου αρεσανε και καθολου.
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΥΡΙΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΥΦΙΑ ΡΕ ΠΑΙΔΕΣ!!!
λιγο πανκ ρε αισιοδοξια ρε! μη σας παιρνει απο κατω να ουμ!
ο τιτλος του θα μπορουσε να ειναι και:
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ
μολις το τελειωσω σκεφτομαι να το δωσω σε καποιους φιλους μου που θα αρεσει.
καλη προσπαθεια παντως overall
πολυ πολυ δουλεια στο χερι και μερακι.
δεν ειναι κακο απλα εχω κουραστει πια με τη μιζερια και μουχλα…
αλλα αμα εσεις την γουσταρετε…
να σταματησετε να γουσταρετε!
Μ.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ!
Γνωρίζει κανένα αλάνι εαν έχει κυκλοφορήσει 2ο τεύχος απο το zine?
Επίσης ξέρετε αν είναι απο Αθήνα η έδκοση?
Κάπου είχα ένα αντίτυπο αλλα το έδωσα δανεικό και… αγύριστο…
Θα ήθελα να βρω ξανα ένα αντίτυπο αλλα φαίνεται λίγο δύσκολο…
Κανένα σκαναρισμένο σρ PDF υπάρχει πουθενά σε κανένα ψηφιακό αρχείο;
Αν υπάρχει δεύτερο τεύχος σε κυκλοφορία όπως και οποιαδίποτε άλλη πληροφορία για το έντυπο θα ήταν ευπρόσδεκτη. Προσπάθησα να έρθω σε επικοινωνία παλιότερα με τους συντάκτες (βασικά το 90% του περιεχομένου αποδίδεται στα credits, κάπου στις τελευταίες σελίδες, σε κάποιον Δρ. Αλτσχάιμερ (χάχα)
Το Αλ-τσχάιμερ, και το Πουστιά και Όλεθρος (άκουσα οτι κυκλοφόρησε καινούργιο τεύχος και το οποίο το συνηστώ επίσης σε όσους αρέσκονται στη γραφή του Αλ-τσχάιμερ, αν και αισθητικά-γραφιστικά είναι πολυ πιο απλό) έιναι απο τα πιο αξιόλογα underground (στο κάτω πατάρι του υπογείου) έντυπα, “τελευταίας γενιάς”, που έχω διαβάσει… ένας “αχταρμάς” μαυρίλας, queer ερωτισμού, κυνισμού και σουρεαλιστικού (εννοίωτε) πεσσιμισμού. Αν κάποια τέτοια έντυπα υπογράφονταν επώνυμα, οι συγγραφείς τους θα θεωρούνταν ποιητές. Επισήμως εννοώ. Αλλά το φαινόμενο των φανζίνς δεν είναι ούτε προσωποκεντρικό ούτε καν εργοκεντρικό, οπότε οι δημιουργοι θα μέινουν για πάντα “αφανείς” και ανώνυμοι. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Αυτή η κουλτούρα, των fanzines, έτσι ήταν πάντοτε και ωραία θα ήταν να παραμήνει.
Ανωνυμία στο χαρτί
όπως και στα Οδοφράγματα…
…People are Outsiders…
και κάπου σου λεεί:
<>
ασε που
<>
και εμπρός
<>
παλιά σαγάπησα και ας μην το ξέρεις. καλύτερα.
…People are fuck-ups…
—————————————-
γαμηθηκε το προηγουμενο.
ξανα.
δεν υπαρχει κοινωνικη ζωη
μοναχα διαδρομες στην πολη
–
για ενα σωμα αυτονομο
που θα γυριζει μονο του
–
τελικα νομιζω θα χασουμε το στοιχημα
και δεν θα καταφερουμε να δημιουργησουμε φανταστικες ζωες.
–
ολα δικα τους
απο τα γραπτα τους.
-ciao-