Η πιο ευχάριστη έκπληξη στο φετινό Κόμικντομ. Ακόμα πιο σωστά -τουλαχιστον για ‘μενα που δεν ειμαι otaku- η πιο ευχάριστη ανοιξιάτικη εκπληξη. Ένας έντυπος οργασμός από “κατι σαν σκέπσεις και κατι σαν σχεδια και τετια…”, κομικς, κολλαζ, εικονογραφήσεις -όπως θες πες τα- με “φόντο τη συνχρονη πολη (της Αθήνας)”. Βροχή συναισθημάτων. Μερικές φορές δεν είναι καθόλου εύκολο να περιγράψεις κάτι που σου αρέσει και σε συγκίνει.
Βλέπε επίσης Λίπος Άλμπατρος
Διανομή
- πολιτεία
- tilt comics
- comicon shop
- vinyl microstore
- φαρφουλας
- εναλακτικο βιβλιοπωλειο
22.4.2014 | 08:09
Βραχνορέντιους – Μία αυτοέκδοση
Η Ιωάννα είναι 22 χρονών, τελειώνει τις σπουδές τις στη γραφιστική, και φτιάχνει από το μηδέν δύο ξεχωριστά fanzines για την Αθήνα Η Ιωάννα (a.k.a Refur) ζει στο κέντρο, σε λίγες μέρες γίνεται 22, και αυτό τον καιρό κάνει την πτυχιακή της για να τελειώσει την σχολή Γραφιστικής. Το αγαπημένο της ζώο είναι η αλεπού (refur), και αγαπάει να κάνει σκίτσα.
Η Ιωάννα βρίσκεται πίσω από τα Αθηναϊκά φανζίν “βραχνορέντιους” και “λίπος Άλμπατρος”, και μας θυμίζει πώς είναι βγάζεις τη δική σου χειροποίητη αυτοέκδοση στην σημερινή εποχή του εύκολου μοιράσματος, και του ίντερνετ.
-Ιωάννα, τι είναι το βραχνορέντιους;
-Το βραχνορέντιους είναι η περσινή μου αυτοέκδοση. Ήταν η πρώτη μου προσπάθεια να φτιάξω ένα δικό μου φανζίν. Αφορά την πόλη της Αθήνας, την περιπλάνηση, το πώς επαν-οικειοποιείσαι αλλά και αποξενώνεσαι μέσα στην πόλη. Σήμερα υπάρχει ακόμα σε μερικά βιβλιοπωλεία.
-Και τι στο καλό σημαίνει αυτός ο τίτλος;
– Τίποτα! Δεν σημαίνει κάτι.. Εξυπνάδα της στιγμής. Αν το έκανα τώρα, θα άλλαζα τίτλο.
-Πώς ξεκίνησε η όλη ιδέα;
– Είχα διαβάσει παλαιότερα ένα φάνζιν, το Πισχάζον, που το φτιάχνει η Κ. Μου άρεσε πολύ που το ξεκίνησε όλο μόνη της, και που το συνεχίζει ακόμα.
Το Βραχνορέντιους βασίζεται κατά πολύ σ’ αυτό, όχι τόσο θεματολογικά, όσο στην ιδέα της αυτοέκδοσης.
Όταν βρήκα τον απαραίτητο χρόνο που χρειάζεται για να αφοσιωθεί κανείς σε κάτι τέτοιο, κάθισα και το έφτιαξα.
-Μόνη σου;
-Είχα τρομερή βοήθεια από τον Κυριάκο Σ. [Σπύρου] που γράφει, και μου έδωσε κάποια από τα κείμενα του. Ο Κυριάκος βρισκόταν στην Ολλανδία όταν έγραψε τα κείμενα για την Αθήνα, και μου άρεσε γιατί είχε την ματιά του παρατηρητή.
Επίσης, η Καρίνα Σ. βοήθησε με τις φωτογραφίες της από τις εξορμήσεις μας στην πόλη, όπου αποτύπωνε ό,τι συναντούσαμε.
-Και τι είναι αυτό που θα δούμε, αν πέσει ένα τεύχος στα χέρια μας; Εννοώ, ποια είναι η θεματολογία του;
– Αισθητικά ήθελα να φαίνεται ότι είναι πιο “παραδοσιακά” φτιαγμένο, γι’ αυτό και δεν έχει τίποτα ντίτζιταλ μέσα. Η κάθε σελίδα είναι χειροποίητη, και η σύνθεση έγινε χωρίς καμία επεξεργασία.
Πρόκειται για σελίδες κολάζ (μου αρέσει το κολάζ), δικά μου σκίτσα, κόμικς, και τα κείμενα του Κυριάκου. Το βραχνορέντιους δεν φτιάχτηκε για να πει ιστορίες, δεν έχει αρχή μέση και τέλος (ίσως μόνο μία ροή), και έχει φόντο τη σύγχρονη Αθήνα.
-Πόσο απαιτητική είναι η όλη διαδικασία, εφόσον γίνεται αποκλειστικά “στο χέρι”;
– Εμ, μου πήρε κάποιους μήνες για να μαζέψω το υλικό που ήθελα και για να κάνω τον σχεδιασμό, αλλά όλη η διαδικασία είναι πολύ ωραία. Τον περισσότερο χρόνο τον τρώω στο τυπογραφείο λόγω ασυνεννοησίας (δεν ήξερα τι είναι τα bleeds, κτλ). Πρόκειται για ψηφιακή εκτύπωση σε άσπρο μαύρο, γιατί έτσι βγαίνει πιο οικονομικά. Το πρώτο βραχνορέντιους τυπώθηκε σε 300 αντίτυπα τα οποία μοιράστηκαν σε βιβλιοπωλεία και στο Comicdom, στο φεστιβάλ με τα κόμικς.
-Και το “λίπος Άλμπατρος;” Πρόκειται για μία υπο-έκδοση του βραχνορέντιους;
-Ω, το λιπος άλμπατρος το αγαπώ. Είναι μικρά 8σελιδα τευχάκια, φωτοτυπίες δηλαδή, τα οποία αφήνω όπου βρω, και τα παίρνει όποιος τα βρει.
Τυπώνονται γύρω στα 100 τεύχη κάθε φορά, και βγαίνουν τρεις φορές τον χρόνο. Τώρα είμαι στο τέταρτο τεύχος, που είναι και επετειακό οπτέ τυπώθηκε 200 φορές.
-Ιωάννα, ποιος φτιάχνει την σημερινή εποχή του ίντερνετ φανζίν, και σε ποιους απευθύνονται οι αυτοεκδόσεις;
-Γνώρισα πάρα πολύ κόσμο που κάνει τις δικές του αυτοεκδόσεις στο φεστιβάλ με τα κόμικς, όπως επίσης και πάρα πολύ κόσμο που ενδιαφέρεται να τις διαβάσει.
Το ίντερνετ σαφώς και βοηθάει στη πιο γρήγορη διάδοση της δουλειάς σου, αλλά η αυτοέκδοση είναι μια ωραία, πιο προσωπική, διαδικασία. Το πώς να το συμμαζέψεις, να το φτιάξεις, να το τυπώσεις.. Αγαπάς και προσέχεις κάθε μία σελίδα. Είναι πάντα διαφορετικό να διαβάζεις κάτι τυπωμένο, και είναι αλλιώς να το διαβάζεις στην οθόνη.
-Πώς βλέπεις εσύ την κουλτούρα της αυτοέκδοσης σήμερα στην Αθήνα; Παρατηρείται, νομίζω, μία έξαρση νέων εγχειρημάτων στον χώρο.
-Ακριβώς. Δε νομίζω ότι τα φάνζινς αποτελούν είδος προς εξαφάνιση πλέον. Σίγουρα όχι με την πρωταρχική τους μορφή. Εξελίσσονται, δηλαδή, και αποκτούν καινούργια έννοια. Ίσως όχι ως φανζίν αυτή τη φορά, αλλά ως αυτοέκδοσεις.
-Ποια άλλα φάνζιν παρακολουθείς;
Τα Πισχαζόν, Keep it simple, Βrain Fever και το καινούργιο που διάβασα και ήταν πολύ καλό, το “Πίεση Καμπίνας” του νΤ4d
-Κάθε πότε βγαίνει ένα καινούριο βραχνορέντιους, και πού μπορούμε να το βρούμε;
-Για βραχνορέντιους δεν ξέρω, ακόμα δεν έχω σκεφτεί. Το “λίπος Άλμπατρος” πάντως είναι πιστό στα ραντεβού του. Τις πρώτες μέρες του Ιουνίου θα βγει το επόμενο τεύχος.
Πηγή: www.lifo.gr
