Οκ, η Κοπάνα για πολλούς λόγους πιθανότατα να μην ανήκει τόσο στα φανζίν έντυπα, αλλά επειδή ο όρος όπως έχουμε ξαναπεί είναι πολύ “λάστιχο”, εμείς θα το παρουσιάσουμε!
Ανάμεσα λοιπόν στα έντυπα δρόμου που εκδίδονται από το στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα, είναι και η Κοπάνα. Μια “έντυπη αντιεξουσιαστική παρέμβαση” όπως αυτοαποκαλείται, η οποία διανέμεται δωρεάν σε σχολεία της περιοχής (Κουκάκι, Πετράλωνα και Θησείο). Είναι ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο με κόμικς πάνω σε θέματα που πιθανότατα τριβελίζουν τα μυαλά των παιδιών της εφηβείας, των παιδιών που που είναι πνεύματα ανήσυχα, απογοητευμένα ίσως από το πως λειτουργούν τα πράγματα αλλά και έτοιμα να κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο.
Αντιγράφω από το σημείωμα του πρώτου τεύχους…
Η ζωή ξεκινάει με το ξυπνητήρι και χωρίζεται σε 24 μικρές ώρες που πρέπει να χωρέσουν τα πάντα, εκτός από τις επιθυμίες μας. Η ζωή χωρίζεται στα 24 από διαρκή κουδουνίσματα. Με κάθε κουδούνισμα (σκέψου πως είναι ο πυροβολισμός πριν από την κούρσα), το μυαλό και το σώμα τρέχουν για να μαζέψουν «εφόδια». Μαθηματικά, Φυσική και Αρχαία, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Πιάνο. Αυτά και άλλα τόσα, που θα μας επιτρέψουν, όπως λένε, να «βγούμε στη ζωή με αξιοπρέπεια». Γι’ αυτή τη μαλακισμένη «αξιοπρέπεια» πρέπει να είμαστε, λέει, ανταγωνιστικοί και ανταγωνιστικές, γιατί βλέπεις ο «ανταγωνισμός είναι τεράστιος», και όλο και κάποιος θα βρεθεί να μας φάει τη θέση (του απουσιολόγου/του φοιτητή της καλύτερης σχολής/ του διευθυντικού στελέχους της καλύτερης εταιρείας), αν εμείς δεν έχουμε φροντίσει από τα πριν να του πάρουμε το κεφάλι με τα εφόδιά μας. Οπότε, «πρέπει να καταβάλουμε εντατικές προσπάθειες», όσο πιο εντατικές γίνεται, όσο πιο εντατικές μπορούμε να φανταστούμε. Αν είναι δυνατόν, δηλαδή, να καταφέρουμε να χωρίσουμε τη ζωή σε ακόμα μικρότερες ώρες, που θα χωρίζονται μεταξύ τους από ακόμα περισσότερα κουδουνίσματα, να κουδουνίζουμε όλη μέρα και να μην ακούγεται τίποτα άλλο από κουδούνια. Και, βασικά, ανάμεσα στα κουδουνίσματα, να προλαβαίνουμε να πατήσουμε όλους τους άλλους στο λαιμό, να τους πάρουμε το βαθμό από την τσέπη, τη μπουκιά από το στόμα, ό, τι μπορούμε τελοσπάντων να κάνουμε με την «αξιοπρέπεια» που μας χαρίζουν τα εφόδιά μας. Από την πολλή «αξιοπρέπεια» να μεταμορφωθούμε σε μικρούς κανίβαλους, γιατί, λέει, άμα δεν το κάνουμε εμείς θα το κάνει κάποιος άλλος και να μην έχουμε αυταπάτες. Εν τω μεταξύ, εμείς θα έχουμε χάσει όλη μας τη ζωή, αλλά τι είναι αυτό μπροστά σε τόση «αξιοπρέπεια»; Επίσης, θα έχουμε χάσει και όλους μας τους φίλους, αλλά θα έχουμε την εκτίμηση του καθηγητή/αφεντικού/Κράτους, τόσο «αξιοπρεπείς» μαλάκες που θα έχουμε γίνει. Και θα ανοίξουν οι πύλες του Παραδείσου (μόνο για ‘μας τους αξιοπρεπείς): θα δουλεύουμε 12 ώρες για 700 ευρώ, θα ρουφιανεύουμε το συνάδελφό μας που δεν είναι αρκετά «αξιοπρεπής» (δηλαδή δεν βγάζει αρκετά φράγκα για το αφεντικό του), θα κοιτάμε να τη βολέψουμε και δεν πα να καίγεται ο κόσμος γύρω μας. Γενικά, η ζωή που όλοι και όλες ονειρευτήκαμε.
Τώρα που το σκέφτομαι, τόση «αξιοπρέπεια» δεν την αντέχω. Προτιμώ τη δικιά μου την αξιοπρέπεια, που, όπως το βλέπω, σημαίνει να μπορείς να κοιτάς τους γύρω σου στα μάτια, χωρίς να τους παίρνεις μέτρα για την κάσα. Κι άμα είναι να δουλέψω εντατικά για κάτι, χίλιες φορές να προσπαθήσω μαζί με τους άλλους να πάρουμε τη ζωή μας πίσω!
Τεύχη
- Κοπάνα #00 – δοκιμαστικό τεύχος, Μάρτιος 2010
- Κοπάνα #01, Οκτώβριος 2010
- Κοπάνα #02, Νοέμβριος 2010
- Κοπάνα #03, Δεκέμβριος 2010
- Κοπάνα #04, Ιανουάριος 2011
- Κοπάνα #05, Φεβρουάριος 2011
- Κοπάνα #06, Απρίλιος 2011
- Κοπάνα #07, Μάιος 2011
- Κοπάνα #08, Σεπτέμβριος 2011
- Κοπάνα #09, Οκτώβριος 2011
- Κοπάνα #10, Δεκέμβριος 2011
- Κοπάνα #11, Ιανουάριος / Φεβρουάριος 2012
- Κοπάνα #12, Ιανουάριος / Μάρτιος 2012
- Κοπάνα #13, Απρίλιος 2012
- Κοπάνα #14, Οκτώβριος / Νοέμβριος 2012
- Κοπάνα #15, Δεκέμβριος 2012
- Κοπάνα #16, Φεβρουάριος 2013
