Το The Last Terrestrial Romance έμεινε για ένα χρόνο στην κούτα, χωρίς να το διαβάσω, έτσι ακριβώς όπως το πήρα από το CCA2012. Ο βασικός λόγος ήταν το εξώφυλλο του μιας και το σχέδιο μου φάνηκε τελείως παρωχημένο και δε με προδιέθετε για κάτι αξιόλογο. Στο athens zinefest γνώρισα από κοντά τον Παναγιώτη, ο οποίος έφερε μαζί του το Exotic City Cabaret [εκκρεμεί παραπομπή], και σκέφτηκα να δώσω στο “ρομάντζο” μια ευκαιρία, έστω και αργοπορημένα. Και τελικά την άξιζε!
Η ιδέα της ιστορίας μπορεί να μην παρουσιάζει πολλές πρωτοτυπίες, αλλά είναι σχετικά καλά δουλεμένη. Υπάρχουν αδυναμίες (όπως λ.χ. η ανυπαρξία κίνησης, σα να διαβάζεις… φωτό-ρομάντζο), αλλά δεν επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την καλή εντύπωση που μου άφησε η ρετρό αυτή διαστημική ιστορία. Τέλος, να αναφέρω πως στην έκδοση συμπεριλαμβάνεται ακόμη ένα μικρότερο κόμικ, σε διαφορετικό στυλ αλλά εξίσου ενδιαφέρον.
