Η όλη προσπάθεια του φανζίν ξεκίνησε γύρω στο 1993 από εμένα και τον Θάνο. Καταλυτικός παράγοντας ήταν η ενασχόληση μας με την underground punk/hardcore σκηνή μέσα από τις συλλογές μας με βινύλια αλλά και demos από τα τότε ελληνικά συγκροτήματα…(Αντίδραση, Χαοτικό Τέλος, Panx Romana, Γενιά του Χάους, Αρνητική Στάση κλπ).
Είχαμε ήδη αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τα περισσότερα παιδιά από τα συγκροτήματα, μιας και την θέση του διαδικτύου είχε τότε το ταχυδρομείο… Δεκάδες γράμματα έφευγαν σε συγκροτήματα, fanzines, mail orders… Mεσα απ όλες αυτές τις επικοινωνίες που ουσιαστικά είχαν καταλήξει σε φιλίες, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα ανεξάρτητο μουσικό έντυπο με πολιτικές πινελιές και αρκετή δόση χιούμορ… Σκοπός μας ήταν να ικανοποιήσουμε την τρέλα μας…αλλά και παράλληλα να βοηθήσουμε φίλους προβάλλοντας τα συγκροτήματα και γενικώς τις δουλειές τους… Δανειστήκαμε το όνομα Μontechristo απ τον γνωστό και ανατρεπτικό ηρωα του ΑΡΚΑ και ξεκινήσαμε το τρέξιμο…
Ποντάραμε σε γνωστά ελληνικά συγκροτήματα του χώρου, αλλά και σε αρκετά ξένα (Chumbawamba, Doom, Crass, Oi Polloi, Disaffect, Agathocles, Active Minds, Chaos UK), τα οποία ως τότε είχαν φτάσει στην ελλαδα μόνο μέσω των βινυλίων τους…χωρίς να έχουν κάνει την παραμικρή συνέντευξη. Ήμασταν επίσης ανοιχτοί σε νέες μπάντες (Ψύχωση, Απολίτιστοι), από φίλους αλλά και παιδιά που πραγματικά είχαν κάτι να πουν…
To στήσιμο δεν μας προβλημάτισε ιδιαίτερα μιας και σκεφτήκαμε να δουλέψουμε με την τέχνη του κολλάζ και με μια χειροκίνητη νοικιασμένη γραφομηχανή και πολλά χρήματα σε φωτοτυπίες… Την αρχική ιδέα του τυπογραφείου την εγκαταλείψαμε νωρίς…το κόστος ήταν υψηλό και δεν θέλαμε να το μεταφέρουμε στους φίλους μας μέσα από την πώληση (η σκηνή τότε ήταν μια μεγάλη παρέα). Μετά από πολύ κόπο και ουσιαστικά χωρίς ιδιαίτερες βοήθειες το πρώτο τεύχος ήταν έτοιμο,τα 200 αριθμημένα τεύχη του ήταν Β4 φωτοτυπία με καρφίτσα στην μέση βαλμενη από εμάς, χερι-χερι για να μειώσουμε το κόστος. Σε πολύ χαμηλή τιμή που τελικά δεν κάλυψε ούτε την παραγωγή του…το πρώτο τεύχος εξαντλήθηκε μέσα σε 5 μήνες το πολύ. Η διανομή έγινε από 3-4 βιβλιοπωλείο, από 1-2 περίπτερα στα Εξάρχεια, απ’ τις καταλήψεις (Αθηνα, Θεσσαλονίκη) καθώς και από mailorder φίλων, αλλά κι από την διεύθυνση μας. Αυτό μας έβαλε σε σκέψεις για να φωτοτυπήσουμε κι άλλα τεύχη… Η ύλη όμως που είχαμε ήδη μαζέψει, μας έβαλε μπροστά για το δεύτερο… Παρότι δεν είχαμε καλύψει το κόστος του πρώτου τείχους, η ανταμοιβή ήρθε από τις κριτικές που λάβαμε σε πολλά τότε γνωστά fanzines άλλα και από τους φιλίες που δημιουργήσαμε μέσα από αυτό.
Οι βάσεις είχαν ήδη μπει και πλέον το δεύτερο τεύχος θα είχε πολύ πιο εύκολη διαδρομή… Ο Θάνος, επηρεασμένος από τον Straight Edge τρόπο ζωής του ήθελε να δημιουργήσουμε κάτι διαφορετικό. Επειδή όμως το Μοντεχρίστος είχε ήδη πάρει το μερίδιο του στην σκηνή, αποφάσισα να το διατηρήσω πλέον μόνος μου και να το κυκλοφορήσουμε μαζί με το Selfcontrol του Θάνου (η ύλη ήταν πολλή και για τους δυο μας και η φίλια μας ήταν χρόνια δυνατή). Κρατώντας πάντα την λογική του κολλάζ επιλέξαμε να ψάξουμε για τυπογραφείο μιας και θα τυπώναμε τουλάχιστον 600 τεύχη. Η άψογη σχέση μου με τους Βρετανούς Active Minds, μας γέννησε την ιδέα να προωθήσουμε τότε το νέο τους flexi 7″ The Lunatics Have Taken Over The Asylum βάζοντας το μέσα στο περιοδικό μας μαζί με τις πρώτες 300 κόπιες του τοποθετημένες όλες από τα χεράκια μας…μέσα στην σακουλίτσα που περιείχε το έντυπο και με αυτοκολλητάκι επάνω στο εξώφυλλο του 7″… Το εγχείρημα αυτό βοήθησε πολύ την έκδοση μας και μέσα σε 12 μήνες περίπου είχαμε ξεπουλήσει, πάντα λόγο της βοήθειας των φίλων και γνωστών μας…
H δαγκάνα του στρατού… αλλά και οι απαιτήσεις τις ζωής μας, κατάφεραν να μας απομακρύνουν με αποτέλεσμα την διάλυση του εντύπου μας…που άφησε στα συρτάρια μας αρκετό ανέκδοτο υλικό και συνεντεύξεις ακόμη ως τώρα… Το Montechristos τύπωσε 2 τεύχη, ενώ το Selfcontrol το ένα και ηρωικό split τεύχος…
Γιάννης
