Τα περιστέρια στην βρώμικη πρωτεύουσα αποτελούν έμπνευση για πολλούς δημιουργούς. Γενικά είναι παντού και, πέρα από μια τρελή βιολόγο που ξέρω πως σαν κατοικίδια τα ταΐζει στο μπαλκόνι της και νομίζει πως μπορεί και να τα εκπαιδεύσει, δεν γνωρίζω άνθρωπο που να τα συμπαθεί και να τα θέλει κοντά του. Δεν είναι πια και εποχή να τους πετάς ψίχουλα στα πάρκα αντί να τα τρως εσύ για σνακ.
Κι όμως, ο Βασίλης Δημόπουλος στο Life αποδεικνύεται πονόψυχος και μοιράζεται ένα σουβλάκι με έναν όχι και τόσο συμπαθητικό εν τέλει φτερωτό φίλο. Δεν λέω περισσότερα για να μην κάνω spoiler, αλλά μέσα σε αυτό το κόμικ καταλαβαίνεις γιατί μια τέτοια αγάπη είναι μάταιη.
Το στόρι απλό και σύντομο. Το σχέδιο καθαρό με πολύ χιούμορ και εκφραστικότητα και η εκτύπωση σχεδόν βιομηχανική, σε λεπτό χαρτί που παρότι έχουν περάσει μπόλικοι μήνες απ’ την απόκτησή του δεν έχει ίχνος μουτζούρας. Ίσως αυτό το τελευταίο να είναι το μόνο αταίριαστο, περιστέρια και αίσθηση τάξης και καθαριότητας…
