Κάθε φορά που το αγόρι μου (συγγνώμη το «σύζυγος» δε βγαίνει εύκολα) φορτώνει τους καναπέδες με κούτες fanzines βγαίνει από μέσα μου η παραδοσιακή ελληνίδα νοικοκυρά και απαιτεί τάξη. Καμιά φορά στη προσπάθεια μαζέματος πέφτει στα μάτια μου κανένα κούκου εξώφυλλο και πέφτω κι εγώ στη παγίδα. Κάπως έτσι άρχισε η ρομαντική μου σχέση με το «the pimples». Μικρό άρα μη βαρετό, με super δίπλωμα φύλλων (διακρίνεις ακόμα και τις διακεκομμένες γραμμές όπως στη χαρτοκοπτική που κάναμε στο νηπιαγωγείο) και κυρίως ξεκαρδιστικό και εύστοχο.
Τα pimples είναι το προσωνύμιο για τα γνωστά σε όλους μας σπυράκια. Ποιος έμεινε αδιάφορος στη θέα τους; Τα χωρίζει σε κατηγορίες που σε κάνουν να λύνεσαι από τα γέλια γιατί κάπου εκεί αναγνωρίζεις και τον εαυτό σου…υποδόρια, μη ώριμα, κωλόσπυρα, ακόμα και ζευγάρια! Τρομερή είναι η αναπαράσταση επί χάρτου του επιθετικού και αιμοδιψούς δακτύλου. Απίστευτο χιούμορ, μοναδικές ατάκες και απίθανο εξώφυλλο που παραπέμπει σε «οικείες καταστάσεις»…χαχαχα τουλάχιστον σ’ εμένα που έχω διακόψει ένα τρυφερό φιλί ουκ ολίγες φορές στη θέα ενός προκλητικού σπυριού στο πρόσωπο του άλλου! Ντροπή μου, ντροπή μας, όνειδος κι αισχύνη αλλά η pin μ’ έκανε να νιώσω φυσιολογική που μοιραζόμαστε το ίδιο χόμπι, λιγότερο ανώμαλη και σιχαμένη και σίγουρα πιο φιλεύσπλαχνη απέναντι σ’ αυτούς τους μικρούς μας φίλους! Την επόμενη φορά που θα τα πολεμάω χωρίς αποτέλεσμα στον καθρέφτη μου θα σκέφτομαι σίγουρα πως «μερικές φορές μπορεί η ανωριμότητα να σου σώσει τη ζωή»! Τέλειο σπυροφανζιν για έφηβους και όχι μόνο!
Τεύχη
- The Pimples #01 – Do It Like Casablanca, Μάιος 2010
- The Pimples #02 – Do It Like The P.I.G.S., Απρίλιος 2011
- The Pimples #03 – Do It Like Picasso, Μάρτιος 2012
Σχετικοί Σύνδεσμοι
Pin, σ’ ευχαριστούμε για τα αντίτυπα!
…να δείς που το ίδιο παθαίνω και ‘γω με κάποια από τα ρούχα που φέρνει σπίτι η κοπέλα μου! Έτσι και έγινε το μεσημέρι του Σαββάτου που μας πέρασε. Αγόρασε ένα απίστευτα σέξυ, κόκκινο ξώπλατο φόρεμα το οποίο έπρεπε σίγουρα να δοκιμάσω …στο θέμα μας όμως – αν ήμουν και ‘γω εξίσου περιγραφικός με την connie θα ‘λεγα “απ’ το στόμα μου το πήρε!” ‘Ελα όμως που δεν είμαι. Εύγε! Εύγε!