Το Κλάραμπελ είναι ίσως το πιο παλαβό fanzine που έχω δει ποτέ. Το περιεχόμενό του είναι χιουμοριστικό και παράλληλα καυστικό. Κάθε τεύχος συνοδεύεται από ένα εξώφυλλο ελληνικού δίσκου (το οποίο έχει παραποιηθεί παντελώς από τις αναγραφόμενες ατάκες) αλλά και πολλά πολλά δώρα, διαφορετικά σε κάθε αντίτυπο. Αυτό που αγόρασα εγώ είχε εξώφυλλο δίσκου από Ορφέα Πετρίδη και: μια άδεια τηλεκάρτα, ένα τούλι μπουμπουνιέρας, ένα αυτοκινητάκι από αυγά Kinder, ένα δείγμα παλιού γυναικείου αρώματος, ένα τάλιρο (δυστυχώς μεταλλικό), δυο χριστιανικά μηνύματα, ένα αμεταχείριστο μολύβι και πολλά διαφημιστικά φυλλάδια. Η ατμόσφαιρα που εκπέμπει το Κλάραμπελ είνα παρεΐστικη και “χύμα” και η αμεσότητά του σε κερδίζει. Το χιούμορ του είναι καυστικό και δεν χάνει την ευκαιρία να καταφέρεται ενάντια στο τρίπτυχο “πατρίς – θρησκεία – οικογένεια”…
Από το 6ο τεύχος του Overdub.
