Η Σανγκάη είναι ένα περιοδικό που βγάζαν ο Μ, η Β, ο Ν (Apeb.o.t.) και ο Α. Είχε κατά κύριο λόγο ποίηση και πεζά, μπλεγμένα έντονα με το γραφιστικό κομμάτι.
Ο τίτλος Σανγκάη ανήκει σ΄ένα φανζίν το οποίο πρόλαβε, ανάμεσα στο φθινώπορο του 2006 και το χειμώνα του 2008, να εκδόσει 3 τεύχη. Η επόμενη εμφάνιση του ονόματος έγινε μ’ έναν κοντινό αλλά διαφορετικό τρόπο. Η (επαν)έκδοση του βιογραφικού κόμικ “Billie Holiday”, το καλοκαίρι του 2011, έφερε το ίδιο όναμα αυτήν τη φορά ως τίτλο εκδόσεων. Και τώρα, αυτό εδώ το site, κληρονομεί με τη σειρά του το ίδιο όνομα. Υπάρχει λοιπόν καταρχάς ένα νήμα που συνδέει αυτά τα εγχειρήματα μεταξύ τους αλλά και με άλλα παρόμοια. Με παλιότερες εκδόσεις και περιοδικά, με ανθρώπους, απίτια, στέκια και σημεία συνάντησης. Αλλά ας μείνουμε προς το παρόν στο ιστορικό του φανζίν. Η Σανγκάη γεννήθηκε μέσα από συζητήσεις και ξενύχτια μα κυρίως μέσα από τηνα ανάγκη να γεννηθεί κάτι που, όσο προσπαθούσαμε να το φανταστούμε τόσο μας ξέφευγε. Η επιθυμία άλλωστε είναι ολισθηρή κι όχι ηρωϊκή και πένθιμη, όπως ειπώθηκε αργότερα. Την ίδια εποχή πάνω κάτω, γεννήθηκε κι ο αδερφός της Σανγκάης, το a.peb.o.t. Φανζίν άτακτης έκδοσης που, με κεντρικό μέσο τα κόμικ, πάλεψε κόντρα στα ήθη της διαχωρισμένης τέχνης να ενώσει ανθρώπους, τέχνες και πρακτικές έκφρασης και παρέμβασης στο δημόσιο χώρο, αφήνωντας πίσω του κάτι παραπάνω από 5 τεύχη. Άφησε ακόμη πίσω του την ανεκτίμητη εμπειρία της συλλογικής δράσης. Στο πλαίσιο της ίδιας παρέας, των ίδιων σπιτιών και στεκιών, αλλά και της ίδιας μανίας κι αγάπης για την έντυπη έκφραση, εκκολαύτηκε και το εγχείρημα της Σανγκάης. Στη Σανγκάη συμμετείχαμε 5 φίλοι προσπαθώντας, με μ’ αυτό το όχημα, να μίλησουμε αφενός για όλα όσα γουστάραμε κι αφετέρου, για τις αιτίες και τις επιθύμιες μας. Γι αυτό, όπως σχεδόν κάθε φανζίν, αναδίδει αυτήν την έντονη υποκειμενικότητα κι ενίοτε το φετιχισμό. Από την άλλη όμως η Σανγκάη διακατέχονταν από έντονες και δημιουργικές φυγόκεντρες δυνάμεις. Λάτρευε να κοιτάει με γυμνά μάτια τις ηλιαχτίδες ακόμα κι αν αυτές την όραση της. Η ζεστασιά μιας (έστω και φανταστικής κοινότητας) ήταν η δική της Ιθάκη. Γι αυτό και η Σανγκάη είχε σαν προίκα -κι όχι σαν άγκυρα- τις εμπειρίες και τις μετεφηβικές μανίες της. Εϊχε σα σημείο εκκίνησης -κι όχι σαα ιερό- μια υπκειμενικότητα ρευστή και δυναμική. Δεν της άρεσε καθόλου η μοναξιά. Προτιμούσε τα χάδια. Ακόμα ακόμα και την κυκλοθυμικότητα της παρέας. Έτσι, ενώ κατάφερε να βγάλει με τα πολλά 3 μόνον τεύχη, η εμπερία της αφομοιώθηκε σε άλλα εγχειρήματα αλλά και αγαπήθηκε από ανθρώπους εκλεκτούς με το πέρασμα του χρόνου. Αλλά αρκετά με τους σοβαροφανείς απολογισμούς. Η Σανγκάη, ήταν κάποτε νεαρή κι ατίθαση και διακήρυτε με πάθος πως γράφει στ’ αρχίδια της τη μελαγχολία και τον ρομαντισμό. Αυτό τουλάχιστον ισχύει ακόμα.
Τεύχη
- Σανγκάη #1, Φθινόπωρο 2006
- Σανγκάη #2, Χειμώνας 2007
- Σανγκάη #3, Χειμώνας 2008
Και τα 3 τεύχη μπορείτε να τα διαβάσετε στην ιστοσελίδα της Σανγκάης.
Από τις εκδόσεις Σανγκάη έχουν κυκλοφορήσει τα κόμικ Billie Holiday (Muñoz και Sampayo, 2011) και Σημειώσεις ενός Πορνόγερου (Bukowski και Schultheiss. 2014).
