Κάπου εδώ κλείνει ο πρώτος κύκλος της στήλης όπως είχαμε προαναγγείλει. Η τελευταία αυτή ανάρτηση είναι για ένα έντυπο, το οποίο προτού τη δημιουργία της ιστοσελίδας το ήξερα μονάχα ως όνομα. Ο τόπος αυτός στάθηκε αφορμή όχι μόνο να μάθω 2-3 παραπάνω πράγματα περί του zine (εξάλλου η καταγραφή και η δημιουργία ενός “μουσείου φανζίν” δεν είναι ο σκοπός, αλλά ένα πρώτο -απαραίτητο- βήμα για άλλα που θα ακολουθήσουν) αλλά να γνωρίσω από κοντά τους δημιουργούς του. Κοιτώντας πίσω, στον 1μιση χρόνο που είμαστε on-line αυτό που έχω κρατήσει, αλλά έχει κρατήσει και την ιστοσελίδα, είναι οι γνωριμίες με φανζινάδες. Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρουν τόσο τα έντυπα όσο οι άνθρωποι, κι όσο υπάρχει μια ανταπόκριση θα αισθάνομαι ωραία να γράφω εδώ αντί του να φτιάχνω λ.χ. το φανζίν μου.
Όπως θα είδατε και στον τίτλο, το φανζίν για το οποίο ο λόγος είναι οι Νεκρές Γραμμές. Το 4ο τεύχος κυκλοφόρησε το Νοέμβρη του 1995. Στις σελίδες του περιέχεται μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της πορείας του, μια live συνέντευξη με τους Stranglers. Πριν και μετά υπάρχουν αφιερώματα σε grunge μπάντες, μια φοβερή συνέντευξη γλάστρας (ήταν η εποχή που Ciao ANT1 μεσουρανούσε στην απογευματινή ζώνη), ένα διήγημα του Charles Bukowski κ.α. Κορυφαίος είναι επίσης ένας χιουμοριστικός οδηγός για το πως να φτιάξει κάποιος το δικό του φανζίν, οδηγός ο οποίος κρύβει και κάμποσες πονεμένες ιστορίες!
Διαβάζοντάς το για πρώτη φορά πριν μερικές μέρες, δεν πίστευα πως ένα τέτοιο τεύχος θα μπορούσε να είναι το τελευταίο. Βέβαια, το εισαγωγικό σημείωμα κάτι προμήνυε… Τέλος πάντων, για μένα η ιδιότητα του φανζινά δεν είναι κάτι πρόσκαιρο αλλά κάτι που πάντα υπάρχει. Με χαρά λοιπόν είδα πως οι εκδότες του Νεκρές Γραμμές ανασυντάχθηκαν και συνέχισαν, κατά κάποιο τρόπο, αυτό που άφησαν τόσο απότομα αρκετά χρόνια πριν. Η συνέχεια αυτή βρίσκεται στο nekresgrammes.gr, όπου οι Inky, Jim και Resonator γράφουν για πράγματα που γουστάρουν και θέλουν να μοιραστούν. Ότι κάναν και παλιότερα δηλαδή στο χαρτί. Τέλος, εκεί θα βρείτε κι όλα τα τεύχη των Νεκρών Γραμμών που κυκλοφόρησαν σε μορφή pdf.
Καλό καλοκαίρι!
Ευχαριστούμε πολύ, Γιώργο, για την ανάγνωση και για τα όμορφα σχόλιά σου.
Εγώ προσωπικά δηλώνω fan-fanzines.gr και της όλης προσπάθειάς σου (σας)!
Αλίμονο ρε Inky, όταν κάτι αξίζει τι λιγότερο από το να γράψουμε δυο καλά λόγια. cheerios!
Φίλε Γιώργο (φαντάζομαι απ’το georgeRgR),κατ’αρχάς εκατομμύρια μπράβο,τόσο για την καταπληκτική προσπάθεια όσο και για το όμορφο αποτέλεσμα αυτού του εγχειρήματος να ασχοληθείς με αυτόν τον τρόπο με αυτές τις τόσο ιδιαίτερες εκδόσεις.Καταπληκτική γιατί,εκτός των άλλων,είναι υψηλής συλλεκτικής αξίας αυτή σου η προσπάθεια,βλέπω πολύ και σπάνιο υλικό, κι αν συμμετέχουν κι άλλα παιδιά επίσης μπράβο.Είναι 2015 κ βλέπω,πιο τυχαία δεν γίνεται,κάτι που έκανα το ’93,’94,’95…Δεν είμαι στο διαδικτυακό νεκρές γραμμές,ο James πρέπει να είναι ο Jim που αναφέρεται πάνω,ο άλλος Μήτσος της ομάδας.Εγώ έχω να τους δω από τότε!!Και μακάρι να με αναζητήσουν και το μέσο θα είναι αυτό το site.Είχα μια αναλαμπή,πληκτρολόγησα νεκρές γραμμές και βρέθηκα εδώ..Τα υπόλοιπα παιδιά έχω να τα δω κ να μιλήσουμε από τότε..απ’το ’95..Δε φαντάζεσαι τι κουφαμάρα έχω πάθει.Να δω το 2015,fanzine του ’95 που βγάζαμε,παιδιά τότε..που να ξανασυναντήσω κ τους ίδιους δηλαδή..Βέβαια απ’το 2011 είναι τα σχόλιά τους απ’ότι βλέπω,αλλά αν είναι γραφτό να ξανασμίξουμε,θα γίνει.Τι άλλο να πω..
Τα εύσημά μου,πολλά συγχαρητήρια για την ύπαρξη κ’ το περιεχόμενο αυτής της ιστοσελίδας,απορώ πως διάολο τα βρήκατε,πως τα ξετρυπώσατε,όχι μόνο το συγκεκριμένο,αλλά και άλλες φοβερές δουλειές παιδιών που έχουν περάσει τόοσα χρόνια από μια φάση που είναι ο ορισμός της ανεπίσημης..Τρεεέξιμο,συνεντεύξεις με στυλό κ χαρτί σε καφετέριες,έρωτας για τις κασσετούλες τα demo,φωτογραφίες,άγχος να βρούμε τα λεφτά να τυπώσουμε,να κάνουμε έγχρωμο εξώφυλλο να ξεχωρίσουμε χεχε-μονόχρωμο ε-αγγλική version να στείλουμε κι έξω,χοροπηδάγαμε από χαρά όταν συγκρότημα μας έδινε 7”,πολύ προσεκτικοί στις ”κριτικές”,τόση αγάπη για τη μουσική…Ανεξίτηλη εποχή.
Στέλνω την απεριόριστη εκτίμηση & τον θαυμασμό μου γιαυτό που φτιάχνετε..
Με σεβασμό Δημήτρης