Splatterzine

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, απουσίας του διαδικτύου, η πιθανότητα να έρθεις σε επαφή με άτομα του ιδίου ενδιαφέροντος, ήταν ιδιαίτερα μικρή, αν το εν-λόγω ενδιαφέρον σου ήταν ασυνήθιστο. Κάτι τέτοιο ίσχυε και για τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς ταινιών τρόμου της εποχής.

Παρά τις αντιξοότητες, εκείνη την εποχή δημιουργήθηκε στην Αθήνα το ULTRA SPLATER CLUB. Μια ομολογουμένως πρωτοποριακή παρέα για τα ελληνικά δεδομένα. Κοινός τόπος των μελών του κλαμπ, ήταν η λατρεία για τις ταινίες τρόμου (και τα διάφορα παρακλάδια αυτών).

Το USC οργάνωνε συχνά συναντήσεις σε καφετέριες του κέντρου και οι ένθερμοι οπαδοί αντάλλασαν από απόψεις μέχρι ταινίες. Διοργανώνονταν κοινές εξορμήσεις σε προβολές ταινιών, όπως στο 120 ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ του Παζολίνι, όταν προβλήθηκε στη Γαλλική Ακαδημία.

Η ομάδα εξέδιδε το fanzine με τίτλο Splatterzine, ψυχή του οποίου (και φυσικά και του κλαμπ) ήταν ο Δημήτρης Βλασσόπουλος. Σχήμα Α5, χαρτί σχεδόν-πολυτελείας (πράγμα σπάνιο για φανζίν). Πούλαγε περίπου 800 κομμάτια κάθε φορά, αλλά “έτρεξε” για μόνο 4 τεύχη (δυστυχώς). Πολύ καλή ύλη, γύρω από ταινίες τρόμου (και όχι μόνο). Πολύ καλές κριτικές, δοκίμια, άρθρα με μόνο του ελάττωμα (αλλά αμελητέο), ότι ήταν ελαφρώς “πολιτικοποιημένο”. Από ποιότητα συναγωνιζόταν άνετα τα καλύτερα ξένα φανζίν.

Με το Ultra Splater Club ασχολήθηκε και ο τύπος της εποχής, και η ομάδα έτυχε πολυσέλιδου αφιερώματος στο περιοδικό “Ε” της Ελευθεροτυπίας (αν θυμάμαι καλά ήταν το Πάσχα του 1994).

Exetlaios