Από τους Ζήδρο και Antisocial με τη συμβολή κάμποσων φίλων.

Αντιγράφουμε από την εισαγωγή του πρώτου τεύχους:

Κρατώντας αυτό το φανζίν στα χέρια μας. Οι βαρεμένοι από τους σκληρούς ήχους της σύγχρονης ζωής, οι πωρωμένοι της δυνατής και γρήγορης μουσικής. Εμείς που μισούμε αυτό το κωλοσύστημα, οι οπαδοί της πραγματικής ζωής. Που Θέλουμε να φέρουμε τα κάτω – πάνω. Που δεν γουστάρουμε νάμαστε «καθωσπρέπει». Θέλουμε να ζήσουμε, να απολαύσουμε τη ζωή. Να απολαύσουμε τα πάντα, μαζί και τη μουσική μας.

Να όμως που έρχεται το Σαββατοκύριακο και συνήθως είμαστε άφραγκοι και τσαντισμένοι. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε λεφτά να αγοράσουμε το δίσκο που θέλουμε, δεν μπορούμε να πάμε στη συναυλία και στο κλαμπ. Είμαστε αναγκασμένοι να καθήσουμε στο σπίτι μας και να ακούσουμε με την παρέα μας το αγαπημένο μας συγκρότημα μέσα από μια κασέτα.

Γι’ αυτό και μας τη δίνει. Είμαστε τόσο πολύ θυμωμένοι, που μόνο όταν βάζουμε τον ενισχυτή στο τέρμα ερχόμαστε στα ίσα μας. Ακούμε τόσο πολύ δυνατά που ξετινάζονται τα αυτιά και το μυαλό μας. Νοιώθουμε ζωντανοί τη στιγμή που προσπαθούν να μας ρίξουν στον πνευματικό θάνατο.

Ζόρικη μουσική σε δύσκολους καιρούς. Αυτή είναι η μουσική μας. Που δεν βγάζει μόνο κραυγή αλλά στέλνει και μηνύματα. Μηνύματα από μια δύσκολη ζωή.

Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;

Ζούμε σε μια εποχή μεγάλων και γρήγορων εξελίξεων που τα θέλουμε όλα κι αυτοί θέλουν να μας αρπάξουν και τα λίγα που έχουμε. Μας ρίχνουν στην ανεργία, στη μιζέρια, στη στέρηση.

Εμείς αντιδρούμε και τους μισούμε πάρα πολύ. Αυτή την αγωνία είναι που εκφράζει και η μουσική μας. Την αγωνία για μια πραγματική ζωή. Την αγωνία για το αύριο που αν το αφήσουμε στα χέρια τους γίνεται ακόμα πιο μαύρο και σκοτεινό. Αυτοί θέλουν να μας οδηγήσουν στα φέρετρα, στον πόλεμο με τους γείτονες. Το λέμε λοιπόν στα ίσα. Είμαστε τρελαμένοι με την ζόρικη μουσική. Γιατί προκαλεί ρήγματα στη μιζέρια μιας πραγματικότητας που μας σκοτώνει.

Γιατί γράφει στ αρχίδια της τη σάπια ηθική και τις κυρίαρχες αντιλήψεις. Γιατί δεν προκαλεί την αδιαφορία και την απάθεια, αλλά τη συμμετοχή στους αγώνες που μας ενώνουν. Γιατί χλευάζει το εκπαιδευτικό σύστημα που μας αρνείται το δικαίωμα στη γνώση και στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας. Γιατί ξεβρακώνει το σύστημα που μας αρνείται το δικαίωμα στη δουλειά, στη διασκέδαση και στη ζωή. […]

Τεύχη

  • Τα Πάνω Κάτω #1, Μάρτιος 1996

Περιέχει Terror-X-Crew, Sacred Reich, Sepultura και Dead Kennedys.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Related Post