Ανάμεσα στις φανζίν εκδόσεις, υπάρχουν κάποιες που λόγω της “μίνιμαλ” μορφής τους αξίζουν ένα μικρό αφιέρωμα. Ειδικότερα, αναφέρομαστε σε έντυπα στυλ φυλλαδίου με 1 έως και 4 σελίδες. Συχνά, τέτοια έντυπα -στα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται τα minizines (βλ. και Λεξικό)- είναι μεμονωμένες δημιουργίες της στιγμής, ενώ συνήθως μοιράζονται κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως λ.χ. η δωρεάν διανομή. Αρκετά είναι αυτά που έχουμε εντοπίσει μέχρι σήμερα, ενώ όποτε ανακαλυφθεί και κάποιο άλλο θα βρίσκει τη θέση του στις παραγράφους που ακολουθούν.
(Σημ.: Όπου υπάρχει ερωτηματικό, η ημερομηνία είναι κατά προσέγγιση)
Ας ξεκινήσουμε με το Δ.Ω.Ρ.Ε.Α.Ν. (2006). Για να μπει κανείς στο πνεύμα του αρκεί να διαβάσει τα αρχικά που συνθέτουν τον τίτλο του: Δημοσιογράφοι Ωραιοπαθείς Ρεζίληδες Ελεεινοί Ανεγκέφαλοι Νούμερα! Εξ’ ολοκλήρου με παιχνίδια και χιούμορ που βάλλουν κατά ριπάς κατά της τέταρτης εξουσίας. Με εξίσου ευφάνταστο τίτλο, Ο Σάτυρος του Καϊάφα (2005) ήταν μια “ειδική παρατρεχάμενη έκδοση στο πόδι για την 3η φανζινομάζωξη” με σχόλια πάνω στον ανεξάρτητο τύπο.
Πολλά από τα μονοσέλιδα έντυπα είναι μικρές και συνήθως αυτοτελής ιστορίες κόμικς. Ο Μάριος Αλεξόπουλος έχει επιχειρήσει δις τέτοιες εκδόσεις (2003;), κυκλοφορώντας δυο τετρασέλιδες ιστορίες με απλό σχέδιο και απίστευτα πετυχημένο χιούμορ. Στο ίδιο πνεύμα είναι και το Μπορεί και να Συμβεί (2005;) του Ταζ (βλ. Λέσχη Φίλων Εικοστού Αιώνα). Το Ρέκβιεμ για ένα Κοτόπουλο (2003) από την άλλη, είναι μια μικρή συλλογή από comic strips στα οποία ένα κοτόπουλο βρίσκει πάντα το ίδιο μακάβριο τέλος.
Τα flip comics -ως κόμικ παιχνίδια μεταξύ φίλων- έχουν κι αυτά μερικές αντιπροσωπευτικές δουλειές. Το Φλιπ της Μεγάλης Φυγής (2009) από τους Tάσο Μαραγκό, Χρήστο Σταμπουλή και Κωστή Τζωρτζακάκη έγινε στη διαδρομή Θεσσαλονίκη-Αθήνα, καθ’ οδόν προς το φεστιβάλ κόμικς της Βαβέλ. Ο τίτλος φαίνεται να είναι εμπνευσμένος από την ταινία Το Τρένο της Μεγάλης Φυγής μιας και το κόμικ έγινε μέσα σε κάποιο…. βαγόνι! Λίγο πιο αλαλούμ καταστάσεις βρίσκουμε και στο Fanzines Made In Λέσχη Φίλων Κόμικς (2011-13) ή FMIL για συντομία (ναι, μοιάζει να’ ναι αναγραμματισμός…). Πίσω του κρύβονται κομίστες και κόμικ-φανς που συχνάζουν στη Λέσχη Φίλων Κόμικς, καθώς και τα παιδιά του Crew of Awesome.
Σε διαφορετικό μήκος κύματος κινούνται τα Toxic (2008-09), Αντι(μά)θυμα (2010-11) και Κοπάνα (2010-Σήμερα). Πιο πολιτικοποιημένα, προσπαθούν να περάσουν κάποια κοινωνικά μηνύματα με φόντο τα όσα συμβαίνουν σήμερα. Κοινός παρονομαστής και των τριών παραπάνω εντύπων είναι ο εκδότης ενός από τα πιο εμπνευσμένα -για μένα- zines, της Sapillas. Τα κόμικ βέβαια του Johnny έχουν χρησιμοποιηθεί ως μέρους κάποιου φυλλαδίου όχι μόνο από διάφορους κοινωνικούς χώρους και στέκια, αλλά και από μια αγαπημένη του μπάντα, τους Panx Romana. Όσοι διαβάζατε τη Sapilla θα θυμάστε σίγουρα τα κόμικ που ήταν βασισμένα σε τραγούδια των Panx. Ορισμένα από τα κόμικ αυτά είχαν μοιραστεί ως αυτόνομες εκδόσεις από την ίδια την μπάντα σε κάποια συναυλία τους. Παρόμοιας λογικής έκδοση είναι και το 7th Offensive του Malk (2013), μια κόμικ ιστορία βασισμένη σε τραγούδι των Bolt Thrower.
Ένα από τα πρώτα κόμικ σε μορφή φυλλαδίου είναι Ο Μπάρμαν (1996-97 ;) από τον Κιφ. Ένα αστυνομικό κόμικ σε συνέχειες με αρκετά συμπαθητικό σχέδιο. Κάτι που κάνει εντύπωση είναι η αλμυρή -για την εποχή τιμή- και πως στα εξώφυλλα αναγράφεται ο αριθμός κατοχύρωσης πνευματικής ιδιοκτησίας από την Εθνική Βιβλιοθήκη! Το προαναφερθέν είναι και από τα ελάχιστα έντυπα αυτού του αφιερώματος που διανεμήθηκαν έναντι κάποιου αντιτίμου.
Τα Ψυχοτέτοια (2010 ;) προέρχονται από τον λογοτεχνικό -με την ευρεία έννοια- χώρο και περιέχουν ποιήματα και σουρεάλ ιστορίες. Ακόμη ένα είναι τo Tatani (2006 ;), το οποίο βρισκόταν συχνά-πυκνά στο τραπεζάκι της Βαβέλ. Αρκετά “τεύχη” με ποίηση και σχέδια, ενώ χαρακτηριστική ήταν η σφραγίδα με τον τίτλο που βρισκόταν πάντα σε τυχαία/ες θέση/εις στο zine. Ένα επίσης απρόσμενο έντυπο από τα μέσα των ’00ς είναι και το mini-fanzeen (2006;), το οποίο ασχολήθηκε με την επικαιρότητα του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
Κλείνοντας, ας αναφέρουμε το μόνο ίσως έντυπο που εκδόθηκε εκτός Αθήνας ή Θεσσαλονίκης. Είναι Η Κατάρα (2009) από το Ρέθυμνο, ένα κόμικ που αποτελείται οι τρεις κάρτες και πραγματεύεται καταστάσεις που αντιμετωπίζει ο πολύπαθος κλάδος των σερβιτόρων. Από τη Σοφία, το Νίκο και τον Μανόλη.
